“เสิ่นเถา เตียวฝาน” เว่ยซือเหลียงเอ่ยชื่อคนทั้งสองที่เข้ามาขวางทางพวกเขาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เว่ยซือหลางมองดูบุรุษจากดินแดนเบื้องบนด้วยความนิ่งเฉยเช่นกันแต่ไม่ลืมระวังตัว
จากที่น้องชายและน้องสาวเคยเล่าให้ฟัง คิดว่าสองคนตรงหน้าไม่ได้มาดีแน่ ไหนจะบิดาของอีกฝ่ายที่มีปัญหากับตระกูลเว่ยของเขา ดูอย่างไรนี่มันคือการพบศัตรูบนทางแคบชัด ๆ
“ดูเหมือนว่าคุณชายทั้งสองและผู้ติดตามทั้งหกจะมีพรสวรรค์ไม่เลวเลยนะ” เตียวฝานเอ่ยชมหากในใจรู้สึกไม่พอใจ
เป็นแค่คนจากดินแดนเบื้องล่างแท้ ๆ กล้าดีอย่างไรมีพลังบ่มเพาะเท่าพวกเขา!
“ขอบคุณที่เอ่ยชม พวกเจ้าก็มีพรสวรรค์ไม่เลวเช่นกัน” เว่ยซือหลางตอบหลังตรวจสอบระดับพลังของแขกไม่ได้รับเชิญแล้วว่าอยู่ในระดับเดียวกับตัวเอง จึงวางใจได้บางส่วน
“อย่ามัวแต่โยกโย้ พวกเจ้ามาขวางทางพวกข้าด้วยเหตุใด” เว่ยซือเหลียงไม่ชอบหน้าคนทั้งคู่อยู่แล้วไม่คิดสวมหน้ากาก
เสิ่นเถาแสยะยิ้ม
