‘ท่านปู่ต้นไม้ขออภัยที่รบกวนเวลาพักผ่อนของท่านนะเจ้าคะ’ เว่ยซือหงหลับตาสื่อจิตพูดคุยกับต้นไม้บรรพกาลด้วยท่าเดิม
‘ท่านเรียกหาข้าด้วยเหตุใดหรือขอรับ’ เสียงชราของจิตวิญญาณต้นไม้ตอบกลับมาด้วยความอ่อนโยน
“ท่านปู่ต้นไม้ อาหงชื่อเว่ยซือหง อยากจะขอกิ่งเล็ก ๆ จากพฤกษาบรรพกาลของท่านสักกิ่ง ไม่ทราบว่าท่านมอบให้ได้หรือไม่เจ้าคะ”
‘ท่านอยากได้กิ่งไม้ของข้าหรือ’
‘เจ้าค่ะ แต่อาหงไม่ได้ขอเปล่า ๆ นะเจ้าคะ อาหงยินดีแลกเปลี่ยนกับน้ำพลังปราณ แต่หากท่านปู่มอบให้ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ อาหงยังยินดีมอบน้ำพลังปราณให้ท่านปู่ต้นไม้เหมือนเดิม เป็นการขออภัยที่มารบกวนเจ้าค่ะ’
‘แค่กิ่งไม้เล็ก ๆ กิ่งเดียวเหตุใดจะให้ไม่ได้เล่า หากเป็นท่านพวกเราเหล่าพฤกษาล้วนยินดีสละอยู่แล้ว’
‘ท่านปู่ต้นไม้ล้ออาหงเล่นแล้ว ก่อนหน้านี้อาหงก็เคยขอกิ่งเล็ก ๆ เช่นนี้จากพฤกษาบรรพกาลต้นอื่น แต่ก็ไม่เคยได้เลยเจ้าค่ะ’ เว่ยซือหงไม่เห็นด้วยก
