หลายวันต่อมาโจวเจินเจินได้ออกเดินทางไปวัดเขาสวีชุนเพื่อสวดภาวนาให้กับท่านป้าพร้อมท่านแม่และท่านยาย วันนี้นางสวมใส่อาภรณ์สีขาวทั้งชุด ร่างเล็กก้าวเท้าเดินตามหลังของท่านยายและท่านแม่ไป แม้ทั้งสองจะมาสวดภาวนาให้ฉินเซี่ยหรูแต่ทว่านางกลับตั้งใจมาสวดภาวนาให้แก่ดวงวิญญาณของหลานสาวของนาง เจ้าของร่างที่นางได้มาเกิดใหม่
“ฉินฮูหยิน โจวฮูหยิน มาสวดภาวนากันหรือเจ้าคะ”
เจียงฮูหยินที่บังเอิญมาสวดภาวนาที่วัดเขาสวีชุนในวันนี้เช่นกันคำนับฉินฮูหยินและทักทายฉินเซี่ยหรงซึ่งอ่อนกว่านางถึงห้าปี
“ใช่แล้วล่ะเจียงฮูหยิน ท่านเองก็มาสวดภาวนาที่นี่เช่นกันหรือ”
ฉินฮูหยินยิ้มแย้ม ส่วนฉินเซี่ยหรงคำนับสตรีที่สูงวัยกว่าตรงหน้าอย่างนอบน้อม โจวเจินเจินเองก็กระทำเช่นเดียวกัน เด็กสาวคำนับผู้ใหญ่ตรงหน้าอย่างอ่อนน้อม
“โอ๋… นี่ใช่บุตรีคนรองของท่านกับหลานสาวคนโตของท่านใช่หรือไม่เจ้าคะ” เจียงฮูหยินพยักหน้าให้ผู้น้อยทั้งสองเพีย
