อธิษฐานรัก

ผู้ชายคนนั้น

- หลายวันต่อมา –

วิเวียนได้คุยกับดาร์เรนเดียเล่าว่าเธอเจอเข้ากับเทพที่สามารถช่วยเหลือเรื่องถอนคำสาปของเธอได้แล้ว แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยไว้วางใจนักไม่รู้ว่าเป็นเทพจริงๆ หรือเทพเก๊กันแน่ แต่เธอก็ต้องไปสำรวจดูหน่อยว่าเทพคนที่ดาร์เรนเดียวเล่าถึงนั้นดูน่าไว้ใจมากน้อยแค่ไหน

หลังจากที่ได้ไปเจอมาขอบอกตามตรงเลยว่า เทพก็คือเทพจริงๆ หล่อขั้นเทพ หุ่นดีขั้นเทพ แต่เสียอย่างเดียวออกจะปากร้ายไปเสียหน่อย แต่ก็ช่างเถอะนับจากนี้เธอต้องใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวแม้จะแอบเหงาอยู่บ้างแต่ไม่เป็นไรเพราะอย่างไรเสียเธอกับดาร์เรนเดียก็ยังติดต่อกันได้อยู่ดี

ตอนนี้วิเวียนกำลังนั่งเหงาอยู่ภายในห้องของตัวเองที่ปกติแล้วจะมีดาร์เรนเดียคอยอยู่เคียงข้าง พวกเธอมักจะหัวเราะไปด้วยกัน เศร้าไปด้วยกัน สร้างเรื่องปวดหัวไปด้วยกัน และใช่ที่กล่าวมาข้างต้นนั้นคือสิ่งที่รวบรวมเอาไว้เธอเรียกเจ้าสิ่งเหล่านี้ว่า 'ความสุข'

วิเวียนเดินไปเดินมาในห้องอย่างไม่รู้จะทำอะไร เธอเพิ่งเรียนจบแล้วทำอาชีพเป็นแม่ค้าขายเสื้อผ้าออนไลน์ไลฟ์สดผ่านเครือข่ายอินเทอร์เน็ตที่กำลังเป็นที่นิยมอยู่ในขณะนี้ แน่นอนว่าเธอเป็นคนมีสไตล์การเลือกเสื้อผ้ามาขายของเธอจึงโดดเด่นขายดิบขายดีได้ในระดับหนึ่งแต่ก็ไม่ถึงกับขายดีมากแค่ไม่ขาดทุนและมีกำไรนิดๆ หน่อยๆ

"เฮ้อ ... ยัยเดียไปแล้วเหงาเลยฉัน"

ระหว่างที่กำลังบ่นอยู่นั้น วิเวียนเดินไปเช็กสต๊อกเสื้อผ้าที่ยังมีอยู่ เธอขายทั้งมือหนึ่ง และมือสองแบบไม่มีหน้าร้านให้ลูกค้าเข้าไปเลือกเพราะเธอเห็นว่าแบบนี้ก็เป็นการดีอยู่แล้วที่ไม่ต้องเสียเงินไปเช่าที่เช่าทางใครเขา เพียงแค่จัดแต่งห้องให้ดูน่ารักสักหน่อยเวลาไลฟ์ขายของก็จะดูดีหน้าซื้อยิ่งขึ้น

"เช็กสต๊อกแล้ว เดี๋ยวไปเอาตัวนี้เพิ่มดีกว่า ดูเหมือนจะขายดีเป็นพิเศษ ใช่สิวันนี้ยังไม่ได้โพสต์รูปขายของเลย"

วิเวียนนั่งทำงานอยู่ในห้องเพียงคนเดียวกำลังแต่งรูปลงขายในสื่อโซเชียลเรียกได้ว่าหากเป็นสินค้าใหม่เธอก็จะทำโพรโมชันและแต่งรูปน่ารักๆ ถ้าเป็นสินค้ามือสองหรือค้างสต๊อก เธอก็จะเอามาจัดเซตให้เข้ากันแล้วขายแบบลดราคาเพื่อเคลียร์สต๊อก หลังจากที่วิเวียนอัปรูปลงโซเชียลได้ไม่นาน เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น

Messenger

ลูกค้า 1 : วันนี้จะไลฟ์ขายของไหมคะ

วิเวียน : ไลฟ์ช่วงค่ำๆ นะคะเดี๋ยวแจ้งอีกทีที่หน้าเพจค่ะ

ลูกค้า 1 : โอเคค่ะ รอนะคะ เสื้อผ้าร้านคุณวิน่ารักมาก ชอบมากเลยค่ะ

วิเวียน : ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ

มือเรียววางโทรศัพท์มือถือลงกับโต๊ะ พลางนึกถึงชายหนุ่มที่เคยทักมาจีบเธอเมื่อหลายวันก่อนวีลล์หายไปเลยตั้งแต่เธอถูกไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้ลากเธอให้วิ่งตามออกมา หลังจากวันนั้นไอ้บ้านั่นบอกว่าจะมาส่งเธอกลับคอนโดเธอก็แอบแปลกใจไปแล้วเพียงเล็กน้อย แต่ที่แปลกใจมากกว่าเดิมคือ ไอ้บ้านั่นรู้ได้อย่างไรว่าคอนโดของเธออยู่ที่ไหน!

"พูดถึงไอ้บ้านั่นแล้วก็โมโห มาจากไหนก็ไม่รู้ยังจะลวนลามเธอด้วยการจูงมือเธอด้วย"

หัวสมองพลันกระเจิดกระเจิงเมื่ออยู่ๆ ก็นึกถึงไอ้บ้านั่นขึ้นมา ในวันนั้นผู้ชายคนนั้นดูโดดเด่นหล่อเหลาราวกับเทพที่เธอเจอ หมายถึงเทพที่เพื่อนเธอไปอยู่ด้วย เขาดูมีออร่าราวกับว่ารอบลำตัวของเขามักจะมีหมอกควันสีขาววิ้งๆ แพร่กระจายอยู่รอบลำตัว อีกทั้งผู้ชายคนนั้นยังมือนุ่มเนียนเรียบราวกับไม่เคยทำงานหนักมาก่อน

"ตายแล้วยัยวิ เธอไปนึกถึงไอ้บ้านั่นได้ไง"

เธอส่ายหัวไปมา ก่อนจะใช้มือเรียวตีหน้าของตัวเองสองสามที่เพื่อเรียกสติที่หลุดลอยไปให้กลับมา วิเวียนหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วเปิดแอปหาเพื่อนคุยอย่างที่เคยทำเป็นประจำ จนเจอเข้ากับคนหนึ่งที่น่าสนใจ

"ผิวขาว ปากสวย ดูเจ้าชู้อยู่นะแต่ช่างเถอะก็แค่คุยแก้เหงาปะ"

เธอกดเข้าไปดูโพรไฟล์ของชายคนนั้น ยังไม่ทันได้เลื่อนดูอะไรเสียงแจ้งเตือนข้อความส่วนตัวจากแอปนั้นก็เด้งขึ้นมาเป็นชายหนุ่มที่เธอกำลังดูโพรไฟล์ของเขาอยู่

talk friends app

เขตต์ : สวัสดีครับ ว่างคุยไหม

วิเวียน : คุยได้อยู่นะ มีอะไรหรือเปล่าคะ

เขตต์ : พอดีทางแอปแจ้งเตือนว่าคุณอยู่ละแวกใกล้เคียงกับผม เลยว่าจะหาเพื่อนคุยหน่อยครับ

วิเวียน : แค่อยู่ใกล้เคียงกัน ไม่แน่ว่าเราอาจจะเคยเจอกันก็ได้นะคะ

เขตต์ : ครับ ผมเคยเจอคุณวิอยู่สองสามครั้ง ถ้าคุณวิพอจะจำได้ผมเคยกางร่มให้คุณด้วยวันที่ฝนตก

วิเวียน : อ๋อ จำได้แล้วค่ะ

วิเวียนมักจะเข้าแอปหาคู่ หรือเพื่อนคุยอยู่บ่อยครั้งเธอมีความปรารถนาที่จะมีรักดีๆ สักครั้ง ทั้งชีวิตเกิดมาก็ไม่เคยเจอรักดีๆ เลย ไม่โดนหลอก ก็เจอคนไม่ใส่ใจ เธอเพียงโหยหาความรักเท่านั้น ในทุกๆ วันเธอมักจะเปิดแอปพลิเคชันเพื่อดูดวงความรัก และการเงินของเธอในแต่ละวัน จนทำให้เธอกลายเป็นคนที่หมกมุ่น ไม่ว่าจะเป็นเที่ยวไปเช่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์จากที่เขาว่าดัง หรือไปกราบไหว้ขอพรจากที่เขาว่าดี เธอก็ไปหมด เรื่องการนัดบอดดูตัวของเธอนั้นก็ไม่เคยว่างเว้น เธอไปบ่อยยิ่งกว่าทำมาหากินเสียอีก

คุยกับเขตต์ได้สักพัก วิเวียนก็ขอตัวหยุดการสนทนาเพราะว่าเธอต้องออกไปซื้อเสื้อผ้ามาสต๊อกเอาไว้ เธอเตรียมข้าวของไม่ลืมที่จะใส่สายสิญจน์ด้ายแดงที่เพิ่งมูมาจากแอปพลิเคชันรูปนกสีฟ้ามาใส่เพื่อดวงเรื่องเนื้อคู่ ทว่าเมื่อทันทีที่บานประตูไม้สีขาวครีมถูกเปิดออกก็ปรากฏร่างของชายหนุ่มคนเมื่อวานที่ยืนพิงขอบประตู เขายังใส่หมวกแก๊ปเอาไว้จ้องมองเธอด้วยสายตาเย็นชา มุมปากหนายกยิ้มเพียงข้างเดียวแต่ไม่รู้ทำไมเธอถึงมองว่ามีเสน่ห์เสียได้ มือของเขาล้วงกระเป๋ากางเกงยีนเพียงหนึ่งข้าง ส่วนอีกข้างยกขึ้นหมายจะเคาะประตูห้องของเธอ ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าจะเคาะประตูทำไมในเมื่อหน้าห้องมีกริ่งสามารถกดได้ นอกจากจะบ้าแล้วยังโง่อีก ผู้ชายคนนี้มีดีแค่หล่อเท่านั้น

แต่เอ๊ะ! เมื่อวานเขาส่งเธอข้างล่างนี่แล้วเขารู้ได้อย่างไรว่าเธออยู่ชั้นบนสุด และห้องวิวที่สวยที่สุดของคอนโดนี้ ...

หรือว่า ...

เขาจะเป็นพวกโรคจิต!

เป็นฆาตกรต่อเนื่องที่ชอบข่มขืนแล้วฆ่าเหยื่อผู้หญิงสวยๆ มิน่าล่ะเมื่อวานนี้เขาถึงพุ่งเป้ามาที่เธอ เพราะว่าเธอคงจะสวยจนสะดุดตาเขาแล้วเขาอาจจะมีปมเรื่องนี้ จนต้องเที่ยวไล่ฆ่าเธอ

เขาจะฆ่าก่อนแล้วค่อยข่มขืนเหรอ อี๊! เธอรับไม่ได้นะ เอ๊ะ!

หรือจะข่มขืนก่อนแล้วค่อยฆ่า ไม่ได้การละ เธอต้องเอาตัวรอดจากสถานการณ์แบบนี้!

วิเวียนยืนประมวลความคิดต่างๆ นานาโดยไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เธอคิดออกมาทั้งหมดนั้นผู้ชายตรงหน้าของเธอรับรู้ และได้ยินมันทั้งหมดผ่านการอ่านใจ! เขาถือวิสาสะเดินเข้ามาในห้องของเธอโดยที่เจ้าของห้องยังไม่ได้อนุญาต เมื่อเธอได้สติก็ไม่ทันอะไรแล้วเพราะชายหนุ่มคนนั้นเดินเข้ามาอยู่กลางห้องของเธอแล้ว

"เอ๊ะ! คุณ!"