รอยแค้นซ่อนรอยรัก

รอยแค้นซ่อนรอยรัก EP. 10 ต้นเหตุของความไม่พอใจ (2)

สองวันต่อมาหลังจากเลิกงานกฤษดาก็ตัดสินใจกลับรถตรงไปยังห้างสรรพสินค้าชื่อดัง ชายหนุ่มเดินวนอยู่ในร้านหนังสือ ส่วนมือนั้นถือหนังสือเกี่ยวกับการบริหารอยู่หนึ่งเล่ม

ร่างสูงพยายามก้มมองรายชื่อหนังสืออย่างสนใจ หลายวันที่ผ่านมาเขาต้องปวดหัว อารมณ์เสียก็เพราะกรธิดา ผู้หญิงนิสัยเสีย ไม่น่ารัก พูดจาก็ไม่หวาน กริยาก็ไม่อ่อนโยน ชายหนุ่มไม่เข้าใจเลยว่าเพราะอะไร แม่น้องสาวตัวดีถึงได้รักผู้หญิงคนนี้นัก

หลายปีที่ผ่านมาเขาต้องทำสงครามประสาทกับหญิงสาวตลอด ครั้งแรกที่เห็นหน้ากัน เขาสามารถสัมผัสได้ถึงความเกลียดชังในดวงตาเรียวคู่นั้น ความไม่พอใจก็เริ่มขึ้นตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาสบตาเธอเหมือนกัน หลายครั้งที่มีปัญหากันเขาอยากจะถามกรธิดาเหลือเกินว่า ระหว่างเขาและเธอเคยมีปัญหากันมาหรือเปล่า คิดแล้วก็อดนึกถึงเหตุการณ์เมื่อสองปีก่อนไม่ได้

“ถามเธอจริงๆ เถอะ ฉันไปสร้างปัญหาให้เธอตอนไหนกัน เธอถึงได้รังเกียจ ไม่ชอบขี้หน้าฉันนัก”

กฤษดาเอ่ยถามอย่างหัวเสีย เมื่อหญิงสาวตรงหน้ากำลังทำสีหน้ารังเกียจ ขยักแขยงเขาเสียเต็มประดา ชายหนุ่มเริ่มจะหมดความอดทนกับผู้หญิงที่ไม่มีมารยาทคนนี้

“ว่ายังไงล่ะกรธิดา บอกมาฉันมาได้หรือยังฮะ”

น้ำเสียงที่เคยทุ้มกับห้าวแกมดุเมื่อหญิงสาวตรงหน้ายังคงนิ่งเฉย ดวงตาเรียวตวัดมองเขาด้วยหางตา อารมณ์เดือดก็แล่นพล่านขึ้นมาจนทำให้ใบหน้าคมเริ่มแดงไปด้วยความโมโห

“ฉันไม่เรื่องจะบอกคุณ ตอนนี้ฉันไปได้หรือยัง”

กรธิดาตวัดสายตาหันมามองใบหน้าคมอย่างหงุดหงิด หากวันนี้ยัยน้องสาวตัวแสบไม่หนีออกจากบ้าน แล้วตรงมาหาเธอที่ห้องในตอนเที่ยง เธอก็คงไม่ต้องมานั่งเผชิญหน้ากับผู้ชายคนนี้

“อย่าทำกริยาแบบนี้กับฉันนะ กรธิดา”

“ฉันก็เป็นแบบนี้ของฉันอยู่แล้ว คุณต่างหากที่เข้ามาวุ่นวายกับฉัน”

กรธิดาบอกอย่างหงุดหงิด เธอไม่เคยคิดที่อยากจะเข้าใกล้ผู้ชายคนนี้เลย ผู้ชายที่เธอเกลียด และพยายามที่จะอยู่ให้ห่างเท่าที่เธอจะทำได้ แต่ไม่รู้ทำไมโชคชะตาถึงทำให้ชีวิตของเธอต้องเข้ามาพัวพันกับชายหนุ่มอีก ยิ่งตอนนี้ยัยรุ่นน้องตัวแสบมาสร้างเรื่องไว้ให้เธออีกแล้ว

‘ยัยริสาน่ะยัยริสา ทำไมถึงชอบสร้างปัญหาให้พี่ด้วยก็ไม่รู้ แล้วดูสิ พี่ต้องมาเจอกับอะไร ผู้ชายตรงหน้าเธอนี่ก็งี่เง่า เป็นพี่ประสาอะไร ทำไมถึงชอบบังคับ บ้าอำนาจ เพราะคุณเป็นแบบนี้ไง ยัยริสาถึงชอบหนีออกจากบ้าน ให้ตายสิ...ทำไมเธอถึงโชคร้ายแบบนี้น่ะ...กรธิดา’

“ฉันเหรอเข้ามาวุ่นวายกับเธอ”

ชายหนุ่มสบตามองหญิงสาวตรงหน้าอย่างหัวเสีย นี่เขาจะต้องทำเลาะกับผู้หญิงคนนี้ไปถึงเมื่อไหร่ ยิ่งนิสัยที่เขาเองลงความเห็นว่า ผู้หญิงอย่างกรธิดา ไม่สมควรที่จะเป็นแฟนหรือแม่ของเล็กให้ใครได้หรอก

ก็ดูเจ้าหล่อนแต่งตัวสิ ดูไม่ได้ อย่างกับยัยป้าวัยห้าสิบปี แล้วยังแว่นอันใหญ่ เลนต์หนาเตอะนั่นอีก เขาดูยังไงผู้หญิงคนนี้ก็ไม่มีทางสวยขึ้นมาได้เลย นิสัยก็เหลือรับประทาน น้องสาวของเขามีพี่รหัสแสนเฉิ่มและเชยแบบนี้ได้ยังไงกัน

“เลิกยุ่งกับยัยริสาซะ แล้วฉันจะไม่เข้าไปวุ่นวายกับชีวิตของเธออีก”

“ฉันน่ะไม่อยากยุ่งหรอกเรื่องของครอบครัวคุณ แต่ยัยริสาเองต่างหากที่ชอบสร้างปัญหาให้ฉัน คุณก็เห็นไม่ใช่เหรอ”

เธอบอกอย่างหัวเสียและเริ่มมีอารมณ์โกรธไม่ต่างกฤษดา

“ฉันว่าคุณควรทบทวนเรื่องทั้งหมดดูดีกว่า ว่าเพราะอะไรยัยริสาถึงได้หนีออกจากบ้าน ฉันว่าสาเหตุหลักมันน่าจะมาจากคุณไม่ใช่ฉัน”

“เธอจะว่าฉันเลี้ยงน้องไม่ดีเหรอ กรธิดา”

“ก็แล้วแต่คุณจะคิด ฉันว่าที่ยัยริสาได้เป็นแบบนี้ก็เพราะคุณนั่นแหละ บ้าอำนาจ เรื่องมาก ชี้บ่น”

“หุบปากของเธอไปเลย กรธิดา”

กฤษดาถึงกับโมโหจนแทบจะบีบคอ ผู้หญิงปากเสีย นิสัยแย่ หาความน่ารักไม่ได้เลยให้ตายคามือเลยจริงๆ หากฆ่าคนไม่ติดคุก เขานี่แหละจะจัดการผู้หญิงปากเสียคนนี้เป็นคนแรก

“พี่ผึ้ง...พี่ผึ้งครับ”

เสียงตะโกนเรียกชื่อของใครบางคน ทำให้กฤษดาถึงกับตื่นจากภวังค์ แล้วหันไปมองเจ้าของเสียงกับเจ้าของชื่อ ‘ผึ้ง’ อย่างสงสัย เพราะในร้านหนังสือมันไม่สมควรที่จะส่งเสียงดังโหวกแหวกแบบนี้ แต่พอเขาได้เห็นเจ้าของชื่อเล่นว่า ‘ผึ้ง’ ใบหน้าคมก็กระตุกยิ้มขึ้นมาทันที “ในที่สุดฉันก็เจอเธอจนได้ กรธิดา”

กฤษดาวางหนังสือลง ก่อนจะสาวเท้าเดินออกจากร้านหนังสือด้วยความรีบร้อน เป้าหมายของเขาก็คือผู้หญิงร่างบอบบางที่ยืนอยู่หน้าร้านหนังสือด้วยสายตาเอาเรื่อง ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาหงุดหงิด เสียอารมณ์มาเป็นอาทิตย์แล้ว คราวนี้แหละเขาจะไม่ยอมปล่อยให้หญิงสาวหลุดมือไปได้อีกแล้ว

/////////////////

“พี่ผึ้ง...พี่ผึ้งครับ”

หญิงสาวร่างบอบบางชะงักเท้าที่จะก้าวลง เมื่อเธอได้ยินเสียงคุ้นหูตะโกนเรียกมาจากทางด้านหลัง ใบหน้าหวานเอียงมามอง แล้วเธอก็พบว่าเจ้าของที่ตะโกนเรียกชื่อของเธอก็คือรุ่นน้องหนุ่มนั่นเอง

“อ้าว ว่าไงโอ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ”

“ผมมารับริสาน่ะครับพี่ผึ้ง”

เดชาเรียกด้วยความดีใจ เพราะไม่คิดว่าจะเจอรุ่นพี่สาวที่นี่ เขาโทรหาคนรักไม่ติด ไม่เข้าใจว่าทำไมรวิสาถึงปิดเครื่อง นัดกันเสียดิบดี แล้วแบบนี้เขาจะติดต่อคนรักได้อย่างกัน

กรธิดาถึงกับเครียดหนักเมื่อมาเจอคนรักของรุ่นน้องสาว เธอจะบอกให้ชายหนุ่มรุ่นน้องให้เข้าใจได้ยังไงว่าตอนนี้เธอเองก็ไม่ได้เจอยัยรุ่นน้องสาวตัวแสบมาเป็นอาทิตย์แล้ว เนื่องจากเธอต้องคอยหลบหน้ากฤษดาอยู่ ส่วนโทรศัพท์ก็ถูกกฤษดายึดเอาไว้ตั้งแต่หนึ่งอาทิตย์ที่แล้ว

“คือ...ผมจะถามพี่ผึ้งว่า...”

เดชาเหลือบมองพี่ชายของคนรัก ก่อนจะก้มลงมองรุ่นพี่สาวอีกครั้ง ชายหนุ่มรู้สึกตกใจไม่น้อย เมื่อจู่ๆ พี่ชายของแฟนสาวก็เดินออกมาจากร้านหนังสือ แถมตอนนี้ชายหนุ่มก็เดินมาหยุดอยู่ด้านหลังของรุ่นพี่สาวของเขาแล้วด้วย ที่มันน่ากลัวก็ไอ้สายตาวาวโรจน์นั่นตั้งหาก ที่ทำให้เขารู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ

“มีอะไรหรือเปล่าโอ”

กรธิดาได้แต่นึกสงสัยในพฤติกรรมของชายหนุ่มรุ่นน้อง หญิงสาวสบตามองสายตาคมด้วยความเป็นห่วง แล้วยังใบหน้าที่ดูซีดลงจนน่าเป็นห่วง

“ไม่สบายหรือเปล่า ไปหาหมอไหม เดี๋ยวพี่จะพาไปเอง” น้ำเสียงหวานเอ่ยถามออกมาอย่างเป็นห่วง โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าตอนนี้ผู้ชายที่เธอไม่อยากเจอมากที่สุด กำลังยืนอยู่ด้านหลังของเธอ

กฤษดามาหยุดยืนอยู่ด้านหลังของกรธิดาได้สักพักหนึ่งแล้ว ชายหนุ่มได้แต่แปลกใจกับน้ำเสียงที่หญิงสาวพูดคุยกับชายหนุ่มอีกคน เขารู้ดีว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร เพียงแต่เขายังไม่แน่ใจแค่นั้นเองว่าชายหนุ่มผู้นี้เป็นคนรักของน้องสาวของเขาจริงหรือเปล่า

แต่ที่ทำให้เขาประหลาดใจก็น้ำเสียงหวานๆ ที่หลุดออกมาจากปากของผู้หญิงตรงหน้าของเขามากกว่า ชายหนุ่มไม่เคยได้ยินน้ำเสียงหวานๆ อ่อนโยนแบบนี้จากกรธิดาเลยสักครั้ง ทุกครั้งที่หญิงสาวพูดกับเขามันมีแต่น้ำเสียงห้าวๆ แววตากระด้าง หาความอ่อนโยน อ่อนหวาน ไม่ได้เลย

/////////////////

...โปรดติดตามตอนต่อไป...