เช้าวันต่อมา...
ร่างบอบบางที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียงกว้างเริ่มขยับตัวอย่างเกียจคร้าน ก่อนจะลืมตาขึ้นมาเพราะแสงแดดเริ่มจะส่องเข้ามาหาเธอ ร่างบางขยับกายลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะบิดกายไปมาสองสามครั้ง พร้อมกับเริ่มทบทวนถึงเรื่องเมื่อวาน
หากเธอจำไม่ผิด เมื่อวานเธอเดินออกมาหน้าบ้านนี่นา หลังจากนั้นเธอก็ไม่รู้อะไรอีกเลย สายตากลมโตเริ่มเบิกตากว้าง พร้อมกับกวาดสายตาสำรวจเตียงนอนแล้วก็รอบห้องอย่างตกใจ เตียงนอนกว้างแบบนี้ การตกแต่งห้องแบบนี้มันคุ้นตาเธอเหลือเกิน ก่อนจะตกใจกับคำตอบของตัวเอง เธอรู้แล้วว่านี่มันที่ไหน บ้านของใคร
“ตื่นแล้วเหรอ”
ร่างสูงเดินเข้ามาหยุดตรงปลายเตียงโดยไม่สนใจ สายตาตื่นตระหนกของร่างบอบบางที่นั่งหน้าซีด อ้าปากค้างอยู่บนเตียง สายตาคมจ้องมองหญิงสาวที่นั่งจ้องเขาอยู่บนเตียงด้วยสายตาเกรียวกราด แต่สำหรับมันเป็นความสะใจและพอใจอย่างบอกไม่ถูกเพราะสุดท้ายแล้ว ผู้หญิงคนนี้ก็หนีไม่พ้นเขาอยู่ดี
