4 โฟกัสที่หน้าที่
948 Words
"พี่มาร์ว่ายังไงบ้างคะ โอเคหรือเปล่ากับเวทีนี้" เสียงวีนัสเอ่ยถามรุ่นพี่สาวขึ้นด้วยน้ำเสียงเกรงใจ
"โอเคเลยนะ พี่ว่ามันก็...ใช้ได้เลย" ใบหน้าสวยเฉี่ยวตอบกลับ
"ถ้างั้น เดี๋ยวอีกสองสามวัน เรามาคุยกันอีกทีเรื่องรายละเอียดต่าง ๆ ดีไหมคะ พี่มาร์ได้บทที่วีส่งให้ทางไลน์แล้วใช่ไหม"
"ได้แล้วจ้ะ งั้นเดี๋ยวอีกสองสามวัน พี่มาคุยอีกทีก็ได้ หรือจะเริ่มซ้อมเลยก็ได้นะ พี่อ่าน ๆ บทดูแล้ว ไม่ยากเลย"
"อุ๊ยพี่มาร์ ใจดีมาก ๆ เลย ขอบคุณนะคะ"
"ไม่เป็นไรจ้า ช่วย ๆ กันนะ พี่ก็เคยผ่านมาก่อน เข้าใจพวกเราเลยแหละ ช่วงนี้น่าจะเหนื่อยเอาเรื่องเลยใช่ไหม"
"ใช่เลยค่ะพี่มาร์ เหนื่อยมากกก ฮ่า ๆ" วีนัสยืนยิ้มพูดคุยอยู่กับรุ่นพี่สาวก่อนที่เสียงโทรศัพท์ของมาร์จะดังขึ้น ใบหน้าเรียวสวยจึงก้มลงไปมอง
"งั้นเดี๋ยวพี่ขอตัวกลับก่อนนะ" มาร์เอ่ยบอกรุ่นน้องทั้งสามขึ้น
"ให้พวกวีเดินไปส่งไหมคะ"
"ไม่ต้องหรอก แค่นี้เอง ไว้เจอกันอีกสองสามวันนะ"
"ค่ะ" วีนัสพยักหน้าตอบกลับ ตามด้วยปลายฟ้ากับไลลาที่ก้มผงกหัวตอบรุ่นพี่คนสวยด้วยรอยยิ้มหวานเป็นมิตร มาร์เองก็ยิ้มตอบทั้งสามกลับก่อนจะสาวเท้าเดินกลับไปยังรถหรูที่จอดอยู่ไม่ไกล โดยทันทีที่มาร์เดินออกไป
ขวับ!
"อะไรยังไง เธอไปดึงตัวพี่มาร์มาได้ยังไง ไหนพูด!" ปลายฟ้าหันถามวีนัสขึ้นทันทีด้วยความอยากรู้สุดขีด เพราะมาร์ถือเป็นสิ่งที่เกินคาดสำหรับปลายฟ้าไปมาก ๆ เนื่องจากมาร์นั้นเป็นนักแสดงสาวที่กำลังมีชื่อเสียงในระดับหนึ่งอยู่ในตอนนี้
"ก็ไม่มีอะไร พี่มาร์เขาสนิทกับอาจารย์แบม ฉันก็เลยแกล้งเสนอขอให้อาจารย์แบมลองชวนพี่มาร์มาแสดงบทนำละครเวทีเราดู แต่ดันโชคดีที่พี่มาร์เขาสนใจอยากช่วยพอดี เลยได้คิวพี่เขามาแบบงง ๆ แล้วคือพี่เขาใจดีมากกกก แบบมาก ๆ เลย" วีนัสอธิบาย
"จริง คือพี่เขาพูดดีมาก แล้วดูใจดีมาก ๆ" ปลายฟ้าเอ่ย
"ใช่ แถมยังสวยมาก ๆ ด้วย" ไลลายิ้มพูดเสริมออกมาด้วยรอยยิ้มตาหยี แต่แล้วก็ต้องชะงักไป
"ว่าแต่ เธอรู้จักกับพี่ผู้ชายที่มากับพี่มาร์หรือเปล่า" เสียงปลายฟ้าหันมองหน้าถามไลลาขึ้น
"ฮ ฮะ" คนตัวเล็กขานกลับด้วยสีหน้าที่แปลกไปจากทุกครั้ง
"ฉันเห็นเธอมองหน้าพี่เขาแล้วดูมีท่าทีแปลก ๆ ตลอดเลย"
"มะ ไม่นี่ เราไม่ได้รู้จักอะไรกับพี่เขา" ร่างบางเลือกที่จะไม่บอกความจริงเพื่อนทั้งสองไปอย่างไม่อยากจะพูดถึงเหตุการณ์ไร้สติในตอนนั้นของตัวเอง ไปสารภาพรักคนไร้หัวใจไม่พอแถมยังไปเสียจูบแรกให้เขาอีกแถมเป็นจูบแรกที่ทำเอาอีกคนโกรธจนแทบหักกระดูกเธอทิ้ง...
เฮ้อ
ไลลาได้แต่แอบลอบถอนหายใจขึ้นภายในใจไปกับสิ่งที่ตัวเองเคยทำไว้
"ไลลาจะไปรู้จักกับพี่คามิลได้ยังไง" วีเอ่ยพูดขึ้น
"คามิล?" ปลายฟ้าหันทวนถามเพื่อน
"อืม ชื่อพี่ผู้ชายคนนั้นไง เขาชื่อพี่คามิล เรียนอยู่คณะแพทยศาสตร์ปีห้า มหา’ลัยเรา"
"เรียนแพทย์ มหา’ลัยเรางั้นเหรอ" ไลลาเผลอมองหน้าถามวีนัสไปด้วยสีหน้าสงสัย
"อืม ไม่เคยเห็นพี่เขากันใช่ไหมล่ะ..." วีนัสยิ้มก่อนจะพูดออกมา
"...จะเห็นได้ไง พอเราเข้ามาปีหนึ่ง พี่เขาก็เริ่มออกไปเรียนที่โรงพยาบาลแล้ว"
"อ่อ แบบนี้นี่เอง ว่าแต่ทำไม...เธอรู้เรื่องพี่เขาเยอะจัง" ปลายฟ้าถามเพื่อน
"ก็พอรู้บ้างแหละ แต่ก็ไม่เยอะแยะอะไรหรอก" วีนัสตอบ
"งั้นที่พี่มาร์มาด้วยกันกับพี่เขาก็คือ...เขาเป็นแฟนกัน?" ปลายฟ้าถาม ไลลาที่ได้ยินแบบนั้นก็ยืนนิ่งฟังคำตอบอยู่เงียบ ๆ
"เรื่องสถานะของพวกเขา ฉันก็ไม่รู้นะว่าเป็นแฟนกันไหม เพราะไม่เคยเห็นพวกเขาพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ก็คง...แฟนกันแหละมั้ง ไม่ใช่แฟนจะมารับมาส่งกันแบบนี้เหรอ" วีนัสเอ่ย ซึ่งทันทีที่วีนัสพูดจบ ร่างบางที่ยืนฟังอยู่ก็นิ่งคิดตามคำพูดของเพื่อน มันก็จริงอย่างที่วีนัสบอกทุกอย่าง ถ้าไม่ใช่แฟน...จะมารับมาส่งตัวติดกันขนาดนี้ได้ยังไง
"ไลลา เป็นอะไรหรือเปล่า" เสียงปลายฟ้าเอ่ยเรียกเพื่อนตัวเล็กขึ้น
"อ อ่อ เปล่าหรอก ว่าแต่เราก็ไม่ต้องหาใครมาแล้วใช่ไหม" ดวงตากลมโตมองหน้าเอ่ยถามเพื่อน
"ไม่ต้องแล้วแหละ แค่ได้พี่มาร์มาคนเดียวทุกอย่างก็น่าจะเอาอยู่หมดแล้ว" วีนัสยิ้มบอกด้วยสีหน้ารู้สึกพอใจเป็นที่สุดที่ผลงานของตัวเองจะมีนักแสดงชั้นดีแบบรุ่นพี่สาวเข้ามาช่วยแสดงให้
"โอเค" ไลลาก็ยิ้มตอบกลับเพื่อนไปด้วยรอยยิ้มหวานสดใสพยายามเลิกสนใจอดีตที่ตัวเองเคยทำไว้
มันผ่านไปแล้ว...
ตอนนี้รุ่นพี่เย็นชาคนนั้นก็ได้มีเจ้าของหัวใจแล้ว เธอควรจะเลิกสนใจเขาแล้วสนใจแต่งานที่ตัวเองได้รับมอบหมายให้ทำเพื่อให้งานออกมาให้ดีที่สุดต่างหาก
- Writer
