เลขาสุดที่ร้าย

คุ้นหน้าคุ้นตา

"คุณคือเลขาคนใหม่?" อีวานพเยิดหน้าถาม แอลล์จำใจแหงนหน้าขึ้นมองประธานหนุ่ม เธอหยัดกายลุกขึ้นยืน

'เอาไงดี ขอให้จำเราไม่ได้ด้วยเถอะ สาธุ สาธุ' หญิงสาวคิดในใจ ใบหน้าซีดเผือดบวกกับรอยยิ้มเจื่อน กำลังจะยกมือไหว้ แต่อีกฝ่ายกลับเดินเข้ามาใกล้และยื่นมือมาตรงหน้า แอลล์เขย่ามือกับประธานหนุ่มเป็นการทักทาย

"ผมอีวาน เจ้านายคุณ" แววตาประกายสีฟ้าหม่นจ้องมองเลขาคนใหม่ อีวานครุ่นคิด หัวใจแกร่งเต้นตึกตัก รู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาหญิงสาวตรงหน้าเสียเหลือเกิน

"แอลล์ค่ะ เป็นเลขาคนใหม่ของคุณ" เธอแนะนำตัว ทว่าชื่อของเจ้าตัวกลับทำให้อีวานขมวดคิ้วยุ่ง หัวใจแกร่งยิ่งเต้นแรงขึ้น

"ชื่อแอลล์งั้นเหรอ?"

"ค่ะ"

"แอลล์..." ชายหนุ่มถามย้ำเพื่อความแน่ใจ พลันนึกถึงตัวอักษรบนสร้อยข้อมือเส้นนั้น เขาร้อนรนใจ ไม่รู้ทำไมหัวใจเอาแต่คาดหวังว่าหญิงสาวจะเป็นผู้หญิงคนเดียวกันกับ'เธอคนนั้น'ในโรงแรมเมื่อคืนก่อน

อีวานพยายามนึกถึงใบหน้าสวยคมของหญิงสาวที่ตนมีสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยคืนนั้น แต่นึกอย่างไรก็ไม่สามารถจดจำใบหน้าของหล่อนได้

"เมื่อวานซืน เธอไปเที่ยวที่ภูเก็ตมาหรือเปล่า?" เขาตัดสินใจถามออกไป เพราะความรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาคนตรงหน้า ไหนจะชื่อที่เป็นชื่อเดียวกันกับตัวอักษรบนสร้อยข้อมือนั้นอีก

แอลล์ตกใจกับคำถาม เธอก้มหน้าลงเล็กน้อยเพื่อหลบสายตาอีวาน หวาดกลัวเหลือเกินว่าเขาจะจำตนได้ แต่ก็เลือกที่จะปฏิเสธออกไป เพราะถึงอย่างไรก็จะไม่มีทางให้ชายหนุ่มรู้ว่าตนคือผู้หญิงที่มีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขาเมื่อคืนนั้น

"เปล่า มะ..ไม่ได้ไปค่ะ เมื่อวานซืนแอลล์ไปซื้อเสื้อผ้าที่ห้างในกรุงเทพฯ แล้วก็เตรียมตัวมาทำงาน ไม่ได้ออกไปเที่ยวต่างจังหวัดมาหลายเดือนแล้วค่ะ" เธอโกหกน้ำเสียงกึกกัก สีหน้าของอีวานจึงเปลี่ยนไปในทันที ชายหนุ่มรู้สึกผิดหวัง พลันจ้องมองใบหน้าสวยคมที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางงดงาม

"งั้นเหรอ งั้นฉันคงจำคนผิด บังเอิญว่าคืนนั้นฉันเจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง แล้วฉันก็รู้สึกชอบผู้หญิงคนนั้นมาก" อีวานพูดด้วยน้ำเสียงผิดหวัง

แต่คำพูดของเขากลับทำให้แอลล์รู้สึกหวั่นไหว เธอแหงนหน้าขึ้นมาจ้องมองใบหน้าหล่อคมคาย จึงตระหนักดีว่าบุรุษคนนี้ เขาคือคนแรกที่ตนมีสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วย

อีวานตัดใจหมุนตัวเดินกลับไปในห้องทำงาน แอลล์มองตามหลังร่างสูงกำยำด้วยความรู้สึกสับสน

"บ้าที่สุด" เธอพึมพำ ความรู้สึกในหัวใจหนักอึ้งบอกไม่ถูก ไหนจะเรื่องบังเอิญที่เขาเป็นเจ้านายของตน และเรื่องที่ทั้งสองเคยมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน

หญิงสาวไม่รู้ว่าควรจะควบคุมอารมณ์ความรู้สึกอย่างไร หากต้องทำงานร่วมกับชายหนุ่มเช่นนี้ไปอีกนาน

"น้องแอลล์ โอเคหรือเปล่า เห็นหน้าซีดจังเลย" หนึ่งฤทัยถามขึ้นเมื่อเห็นว่าแอลล์ยังคงยืนอยู่เช่นนั้น

"เอ่อ...ไม่เป็นไรค่ะพี่หนึ่ง แอลล์ขอตัวอ่านงานเอกสารต่อก่อนนะคะ" หญิงสาวบอกเลขา แล้วจึงทิ้งตัวนั่งลงเก้าอี้ทำงานของตนเองอีกครั้ง

สายตากำลังจ้องมองงานบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ทว่าหัวสมองกลับเอาแต่คิดถึงเรื่องราวในค่ำคืนนั้น อารมณ์หวามไหวเพราะรสเซ็กซ์แสนพิศวาสผุดขึ้นมาในหัวสมอง

'อื้อ...' แอลล์ไม่ทันตั้งตัวเมื่อถูกบดจูบหนักๆ ท่อนแขนกำยำของอีวานโอบกอดรอบเอวคอดไว้ เรียวลิ้นอุ่นของเขาสอดเข้ามาในโพรงปากหอมของเธอ ทั้งสองดื่มไวน์จนเมา ตอนนี้สัมผัสได้เพียงรสชาติแอลกอฮอล์ในปากหอม

'อื้ม...' เขาครางเสียงต่ำในลำคอ เรียวลิ้นร้อนตวัดควานดูดดื่ม เธอไม่ประสาเรื่องบนเตียง ไม่เคยมีเซ็กซ์กับใครมาก่อน ไม่เคยแม้แต่จูบดูดดื่มเช่นนี้ แต่ก็พอจะรู้มาบ้างว่าการร่วมรักกันต้องทำอย่างไร

ขณะรสจูบยังคงหนักหน่วง มือซุกซนยิ่งรุกล้ำ เสื้อผ้าน้อยชิ้นของแอลล์ถูกถอดออกทีละชิ้น เต้านมอวบอิ่มถูกนวดคลึง ร่างอรชรอ่อนระทวยลงบนฟูกนุ่ม อีวานถอนริมฝีปากออกอ้อยอิ่ง แล้วจึงหยัดกายขึ้นยืนตรง

แอลล์นอนแผ่หลาบนเตียงนุ่ม ร่างกายเปลือยเปล่าหลังจากรสจูบแสนเร่าร้อน รับรู้ได้ถึงความปรารถนาร่วมรักในร่างกาย ตามธรรมชาติของวัยที่เติบโตขึ้น

อีวานล้วงซองถุงยางอนามัยออกมาจากกระเป๋ากางเกง เขาโยนมันลงบนที่นอนสีขาว สายตาแหลมคมกำลังจ้องมองเต้านมเต่งตึง จ้องมองกลีบเนื้อนางกลางต้นขาอ่อน จ้องมองผิวขาวผ่องด้วยแววตาหื่นกระหาย!

อีวานถอดเสื้อผ้าของตนออกจนกายเปลือยเปล่าเช่นเดียวกัน ก่อนจะก้าวขาขึ้นเตียงด้วยปรารถนาแรงกล้า ฤทธิ์แอลกอฮอล์ปลุกความใคร่อยากลุกโหมดั่งเปลวเพลิง เพลิงพิศวาส เพลิงรักปรารถนา เขาต้องการเซ็กซ์โดยไม่สนใจว่าใครเป็นใคร เพียงตั้งใจปล่อยให้มันเป็นค่ำคืน One night stand ก็เท่านั้น

กล้ามเนื้อแขนเป็นมัดๆ แผงอกแกร่งเผยกล้ามเนื้อเรียงตัวลงมาจนถึงหน้าท้องกำยำ แอลล์อดไม่ได้ที่จะจ้องมองความใหญ่โตเป็นลำยาวที่มีเส้นเลือดโอบล้อมชัดเจน

แอลล์จ้องมองตาเป็นประกาย สร่างเมาขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อได้เห็นสิ่งที่กำลังปลุกเร้าอารมณ์ปรารถนาในร่างกายของตน แม้จะไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งมาก่อน แต่ก็สามารถรับรู้ได้ถึงความใหญ่โตเกินมาตรฐานทั่วไป

'คุณพระ' เธอพึมพำ ขณะที่ยังคงจ้องมองเส้นขนปกคลุมโคนที่มีลำแท่งแข็งตัวชี้ชันขึ้นมาตามหน้าท้องแกร่ง ปลายหัวเห็ดมันวาว มือของเขาขยับขึ้นมาโอบกุมลำเนื้อแข็งชัน ชักรูดขึ้นลงด้วยอารมณ์หื่นกระหาย

'ไม่ต้องกังวลหรอก ผมรู้ว่ามันใหญ่เกินไปสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างคุณ แต่ผมจะทำเบาๆ' เขาบอกเท่านั้นแล้วจึงจับเรียวขาสวยแยกออกจากกัน เผยให้เห็นกลีบเนื้อเนียนไร้เส้นขน กายกำยำแทรกเข้ากลางต้นขาอ่อน

แอลล์เหม่อลอย เผลอคลี่ยิ้มเล็กน้อยเมื่อกำลังรื้อฟื้นความทรงจำอันตราตรึง เธอกัดริมฝีปากล่างอย่างลืมตัว มือเรียวข้างหนึ่งกำลังลูบไล้ต้นขาอ่อนของตน

"แอลล์...น้องแอลล์คะ" เสียงเรียกขัดจังหวะดังขึ้น แอลล์สะดุ้งตกใจ หัวสมองหลุดออกจากภวังค์ความคิด พลันหันไปหาต้นเสียงเมื่อครู่

"คะ? พี่หนึ่งเรียกแอลล์หรือเปล่าคะ?" เสียงเล็กถามด้วยความเลิ่กลั่ก หนึ่งฤทัยไม่ถือสาหาความ

"ใช่ค่ะ พี่เรียกน้องแอลล์รอบที่สี่รอบที่ห้าแล้วมั้ง มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าคะ?" เลขาสาวถามด้วยความเป็นห่วง

"เอ่อ...แอลล์แค่คิดไปเรื่อยเปื่อยค่ะ ขอโทษนะคะที่ไม่ได้ตั้งใจอ่านงานที่พี่หนึ่งเอาให้"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อ่านมากบางทีก็ปวดหัว พักสมองบ้างน่ะดีแล้ว"

"อ้อ แล้วเมื่อกี้พี่หนึ่งเรียกแอลล์ทำไมคะ?"

"ท่านประธานเรียกเข้าไปพบ เคาะประตูแล้วก็เปิดประตูเดินเข้าไปได้เลย" หนึ่งฤทัยบอกด้วยรอยยิ้ม

"ค่ะ งั้นขอตัวนะคะ" แอลล์รู้สึกไม่สบายใจเมื่อถูกเรียกเข้าไปพบในห้องทำงาน ได้แต่ภาวนาในใจ ขอให้ชายหนุ่มไม่ถามเรื่องของตนอีก ร่างอรชรเดินมาหยุดอยู่หน้าประตูห้องทำงานของอีวาน