ผู้ร้ายคลั่งรัก

ผมพบรักครับ

“วอน...โดนตีน”

ผมนี้ขึ้นเลยยัยบ้านี้มันปากน่าตบจริงๆนะ เธอบอกก่อนจะเดินไปนั่งบนโซฟาพร้อมหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบโดยไม่สนใจผมด้วยซ้ำ ทำไมยัยบ้านี้สูบบุหรี่เก่งจังว่ะไม่กลัวตายก่อนได้ผัวหรือไงแต่ก็นะสภาพเหมือนผีแบบนี้ผู้ชายที่ไหนจะเอาลงว่ะ แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่าเธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่เคยเจอมาก่อนดูเหมือนคนบ้าที่ไม่ต้องแต่งหน้าให้เปลืองเครื่องสำอาง แต่คงต้องเปลืองค่ายาเพราะหน้าตาของเธอมันวอนโดนตีนตลอดเวลา

“มันไม่ถนัดมาช่วยดิ” ดิวยังคงจ้องมองโมเมไม่วางตาเขากวักมือเรียกเธอจนที่สุดโมเมก็เดินเข้ามาหาเขา

“น่าลำคาญ” เธอบอกเสียงเรียบก่อนจะเดินเข้ามาผลักให้ผมนอนราบไปกับเตียงอย่างแรง ว้าวทำไมผมชอบจังเหมือนกำลังโดนกดเลยแต่ทำไมยัยบ้านี้ทำไมแรงเยอะจังว่ะ

“อ๊ะ...แม่งเฮ้ยกูเจ็บโว้ย” จะอะไรอีกก็ยัยบ้านี้ดันราดน้ำยาล้างแผล เล่นหมดขวดแล้วมั่งนั้นราดซะขนาดนี้ แต่พอได้เห็นตอนเธอยิ้มเหมือนเธอกำลังสะใจอย่างไงไม่รู้ เป็นผู้หญิงที่มือแม่งโคตรหนักเลย กูแม่งมาขอความช่วยเหลือผิดคนรึเปล่าว่ะเนี่ยผู้หญิงมันต้องอ่อนแอขี้กลัวให้พระเอกปกป้องสิว่ะ

ดิวจำเป็นต้องยอมให้โมเมทำแผลให้จนเสร็จ

“ขอบใจที่ช่วย” ผมรีบปลัดมือยัยบ้านั้นออกทันที

“ไม่เป็นไร....กูไม่ได้เต็มใจช่วยมึง” ห่ะ แม่งได้ว่ะ โคตรกวนตีนกูเลยมึงเนี่ยไม่เต็มใจช่วยกูยังร้องขนาดนี้ ถ้ามึงเต็มใจช่วยกูคงได้นอนตายตาหลับในโลงพอดี

พรางสายตาดิวก็มองสำรวจห้องเธอไปเรื่อย ตุบ

เอ้ยตกใจสิครับก็คุณเธอเล่นแก้ผ้าต่อหน้าผมซะขนาดนี้ หึ ทำเป็นปากดีไปงั้นสุดท้ายก็อ่อยจนได้

ดิวมองเสื้อผ้าที่เปื้อนไปด้วยคราบเลือดอย่างสงสัยในคหัวก็คิดทันที

"...." ไปซัดกับหมาที่ไหนมา

ดิวยังคงจ้องมองราวกับว่าถูกมนต์สะกดถึงเธอจะมีเพียงเสื้อกามสีดำทับอยู่ก็ตามมันก็ไม่อาจปกปิดรอยสักรูปคนกำลังกระชากใบหน้าตัวเองออกถึงอย่างนั้นใบหน้านั้นยังยิ้มอย่างคนบ้า

"...." เอาจริงๆ ผมไม่เคยเห็นรอยสักแบบนี้มาก่อนเลย มึงโคตรเท่เลยว่ะ

“สรุปมึงจะมองกูอีกนานมั้ย” เธอถามผมก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปพร้อมผ้าเช็ดตัว เดี๋ยวนะผิดแผนยัยบ้านี้ไม่ได้อ่อยแต่จะไปอาบน้ำ นี้ผมโดนยัยผีดิบนี้เมินเหรอ ผมดิวนะผู้ชายที่หญิงอยากได้เป็นผัว ฮอตที่สุด แต่ถูกอีผีนี้เมินเหรอ เอาจริงดิ แม่งทำไมรู้สึกแปลกๆ แต่ก็ช่างแม่ง

ดิวซบหน้าลงกับหมอนใบหนึ่ง ยิ่งเขาได้สูบดมกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่กำลังกระตุ้นความอยาก อยากมากด้วย

“อ๊า....กลิ่นแบบนี้มัน...อ๊าาาาอยากฉิบหาย”

ดิวรำพึงกับตัวเองเบาๆเขาหลับตาลงสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆเข้าเต็มปอด

ผ่านไปสักพักผมก็ได้ยินเสียงเธอเดินออกมาจากห้องน้ำไม่นานเตียงมันก็ยุบลง คิดจะกินผมตอนเผลอเหรอะว่ะบอกเลย ยาก

ดิวหันไปเผชิญหน้ากับโมเมแต่เขากับต้องกลืนน้ำลายเหนี่ยวๆ ลงคออย่างยากลำบาก เธอกำลังโป๊ ไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น เธอยั่วผมอยู่ เปล่ามันไม่ใช่

ดิวค่อยๆ ถอยหลังตั้งหลักผู้หญิงตรงหน้าเธอมีของเล่นชิ้นใหญ่ที่พร้อมจะทำให้ผมตายได้ทุกเมื่อเธอกำลังใช้มันจ่ออยู่หน้าผากผม จะอะไรซะอีกหากไม่ใช่ปืนแล้วคุณคิดว่าอะไรล่ะ

ความเงียบเข้ามาปกคลุมห้องนี้อีกครั้ง หนีเสือมาเจอนางพญาเสือตัวแม่เรอะว่ะเนี่ย

“มึงไม่มีสิทธิ์ที่จะไม่พูดหรือทำอะไรทั้งนั้น” นัตย์ตาของเธอยังคงจ้องมองมาที่ดิวไม่ให้คลาดสายตา เอ่อไม่มีสิทธิ์ถ้ากูพูดออกไป มึงก็ยิงหัวกูกระจุยสิว่ะ แม่งเฮ้ยน่ากลัวฉิบหายทำไมมึงต้องเล่นของแรงแบบนี้ด้วยว่ะ ไม่อยากเล่นอยากอื่นแทนหรือไง

“ฆ่าคนนะง่ายจะตายไป...ยิ่งได้เห็นเลือดมันไหลกูนิโคตรชอบเลยว่ะ” โมเมแสยะยิ้มเลียริมฝีปากแล้วหัวเราะในลำคอด้วยสัหน้าเรียบนิ่ง

"....." อีบ้านิโรคจิตชัดๆเลยว่ะ แต่กูนี้ดันโคตรตื่นเต้นใจมันเต้นตุบ ตุบ เอากับมันซิเอากับมันเลย มันยิ่งปลุกอารมณ์ผมมากกว่าเธอยังคงมองผม อย่าเอาแต่มองแน่จริงก็ขย่มเลยนี้คือความในใจที่อยากจะบอกเธอ

“ถ้าไม่อยากตายก็นอนเฉยๆ ...มึงไม่ใช่คนที่กูจะจับทำพ่อของลูก”

“อ่อเหรอ” พลัวะ ฝ่ามือมึงนี้โคตรหนัก “มึงตบหัวกู”

พลับ!

โมเมใช้ปืนไล่ไปตามซิกแพ็กของดิวอย่างนึกสนุก

นัตย์เธอยังคงจ้องมองดิวและยิ้มอย่างมีชัย เธอยังคงไล่ปืนลงมาเรื่อยๆ จนมาหยุดที่เป้ากางเกงผม ผมนี้โคตรตื่นเต้นกับเธอชะมัดเลย ไหนจะรอยยิ้มของเธอสายตาที่เธอมองมาที่ผม ไหนจะชุดที่เธอใส่อยู่อีก เธอสวมกางเกงขายาวแต่ขาดเยอะเป็นบ้าขาดเยอะขนาดนั้นไม่ต้องใส่มันก็ได้มั่งกางเกงนะ ด้านบนเธอก็มีชุดชั้นในปิดหน้าอกสีดำชะด้วยอย่างกับนางแมวเลย

"นมโคตรแบน"

พลั๊วะ

"เอ้ยตบปากกูเพื่ออะไรว่ะ"

"เมื่อกี้มึงพูดว่าอะไรนะใครนมแบน ไหนมึงลองพูดใหม่ดิ" โมเมเปลี่ยนเป้าหมายเธอจ่อปืนไปที่ปากของเขา

"โธ่ก็แค่ปืนปลอมอย่ามาขู่ให้กลัวเลยกูมีของจริง อยากดูมั้ยล่ะ" ดิวแสยะยิ้มแต่ทว่าเขาก็ต้องตกใจเมื่อโมเมหันกระบอกปืนยิงไปที่หมอนข้างๆ

"เหี้ย เก็บเสียงปืนจริงนี้หว่า"

"ปืนมึงคงหดแล้วมัง อย่าเสือกปากดีกับกู"

"ครับ" อ๊า ให้ตายสิครับผมเริ่มชอบเธอแล้วสิ เมื่อกี้เธอบอกว่าจะไม่เอาทำพ่อของลูก แล้วถามลูกยังอยากได้พ่อแบบไหน อยากได้คนนั้นหรือคนที่เธอกำลังยั่วอยู่ตอนนี้ ต้องเรียกว่ายั่ว โคตรชอบอยากมีแส้ อยากมีเชือกจับหมัดเธอไว้ตอนนี้ แล้วจัดให้สักยกสองยก ไม่ซิตอนที่วิ่งคงเผลอทำกล่องถุงยางหล่นหาย ถ้าเธอให้เอาสดคงจะดีไม่น้อยอ๊าา แค่คิดก็ฟิน

พรึบ

เธอยอมลงไปจากเตียงอย่างว่าง่ายก่อนจะไปยืนอยู่ริมหน้าต่างพร้อมสูบบุหรี่ แม่ง เดี๋ยวก็เป็นมะเร็งปอดตายก่อนได้กูเป็นผัวหรอก กูเสนอตัวให้แล้วมึงได้ยินมั้ย

“หึ....พวกมันยังตามหามึงอยู่เลยว่ะ” เธอบอกผมพร้อมมองออกไปนอกหน้าต่าง

“ช่างมัน มึงขึ้นมานอนบนเตียงกับกูซิ" ผมบอกเธอพร้อมนอนรอมือก็ตบเตียง

"ใคร" ฉันเชิดหน้าถามผู้ชายตรงหน้ามันยิ้มแล้วตบเตียงเรียก

"มึงไงขึ้นมานอนซิ เตียงมันออกจะกว้าง" มันแสยะยิ้มแค่มองตาก็รู้ไอ้หื่น

"ใคร ใครบอกว่ากูอยากนอนกับมึง"

"ห่ะ" หน้าแตกหมอปิดโรงบาลไม่รับเย็บ เป็นครั้งแรกที่โดนสาวปฏิเสธ มึงใช้อะไรทำตาว่ะ กูหล่อนะโว๊ย กูฮอต กูรวย กูอ่อยมึงอยู่อีผีขึ้นมานอนกับกู

"มองหน้า มึงปัญหาหรือไง" โมเมถามดิว

"ไม่ กูไม่อยากตายสงสารเจ้าหนี้" เธอเลือกที่จะนอนบนโซฟาแทนที่จะมานอนบนเตียงกับผม ผู้หญิงแบบนี้ก็มีเรอะว่ะโคตร อยาก ได้ มา ทำ เมีย

“เหี้ย.....ไอ้เหี้ย” เหี้ยตัวไหน เห้ย ไม่ใช่ ตั้งแต่เมื่อวานหลังจากที่พวกมันเลิกตามหาผม ผมก็โดนเจ้าของห้องเตะออกจากห้องทันที ต้องเรียกว่าเตะออก อีบ้านั้นไม่รู้ทำไมชอบใช้ความรุนแรง ทั้งคืนไม่ยอมนอนนั่งจ้องผมอย่างกับนักโทษ แม่ง ผมก็ไม่กล้านอนอีกจะหลับลงได้ไงว่ะเมื่อมีคนที่พร้อมจะฆ่าเราทุกเมื่อที่เผลอ แต่มันกับตื่นเต้นอยากโดนอีผีจับกด เจอกันวันเดียวมันก็ทำให้ผมคิดถึงตลอดเวลาแบบนี้ใช่มั้ยที่เขาเรียก ความรัก รักแรกพบเมื่อสบตาใช่เลย

"อีผีมีแฟนยังว่ะ เห้ยไม่ใช่ผัว มันมีผัวยังว่ะ อยู่ห้องคนเดียวก็แปลว่าโสด เสร็จดิว" ดิวล้มตัวลงนอนที่เตียงแล้วกอดหมอนกลิ้งซ้ายทีขวาทีตอนนี้ในหัวของเขาเต็มไปด้วยหน้าของโมเม