หริณะรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังอยู่ในม่านหมอกขาวบาง เธอเห็นสาวน้อยตัวเล็ก หน้าตาคล้ายเธอไว้ผมยาวประบ่า สวมเสื้อกระบอกแขนยาวสีขาวนวลทับด้วยสไบสีโศก และนุ่งโจงกระเบนสีม่วงเม็ดมะปราง ดูราวกับเด็กสาวอยู่ในอดีตเมื่อนานมาแล้ว
“คุณต่ายขา คุณเสือกับคุณสิงห์มาหาค่ะ” เด็กสาวอีกคนที่ดูท่าทางจะอายุไล่เลี่ยกันคลานเข้ามาบอกสาวน้อยที่หน้าเหมือนหริณะ
เด็กสาวที่ถูกเรียกว่าคุณต่ายรีบวิ่งออกไปยังท่าเรือหน้าบ้าน เจ้าหล่อนยิ้มแก้มแทบปริเมื่อเห็นสองหนุ่มหล่อในเสื้อแพรสีน้ำเงินเดินขึ้นมาจากเรือที่เทียบท่าหน้าบ้านเธอ
“ยัยน้องมารับแล้วไอ้เสือ” หนุ่มหล่อคมเข้มที่หน้าเหมือนพี่วาฬเป๊ะพยักพเยิดบอกเพื่อน
“เออ กูรู้ น้องต้องคิดถึงกูมากกว่ามึงแน่ ๆ ไอ้สิงห์” หนุ่มหล่อใสที่หน้าเหมือนพี่ขาลไม่มีผิดกระซิบบอกเพื่อน
หริณะมองสาวน้อยที่หน้าเหมือนเธอเข้าไปดึงมือชายหนุ่มสองคนแล้ววิ่งเข้าบ้าน
สามหนุ่มสาวหัวเราะเสียงดัง พูดคุยหย
