6
1078 Words
6
“บอกว่าอย่ากินเยอะไม่เชื่อ ปล่อยให้นอนอยู่ตรงนี้ดีไหมเนี่ย”
ชายหนุ่มส่ายหน้าระอา บ่นพึมพำแข่งเสียงเพลง แต่เขาไม่ใช่คนใจร้ายนี่นะ จะปล่อยให้พี่สาวนอนโซฟาได้ไง หันไปมองสองสาว เมขลาดูจะมึนไม่น้อย ส่วนมนทิราท่าทางยังไม่เมามาก เขาเลยบอกจะพาพี่สาวไปส่งห้องก่อน แล้วจะพาสองสาวไปส่งบ้าน
“จากินอีก... ไปเอามาอีกอ้ายชา...”
“เฮอะ เมาขนาดนี้แล้วยังจะซ่าอีกนะเจ๊ พรุ่งนี้จะลุกจากเตียงไหวรึเปล่าเหอะ”
ปากบ่นพี่สาวแต่ก็พาไปส่งถึงห้องนอน เปิดแอร์ ห่มผ้าให้ แล้วกลับลงมา
“ชา”
“คุณกุ้ง”
มนทิราเดินออกมาตรงหน้าเขา ใบหน้าสวยแดงก่ำ แววตาหยาดเยิ้ม ริมฝีปากแย้มยิ้มหวานหยด ไม่เก็บกิริยาและสายตามีแววต้องการเต็มเปี่ยม เธออาศัยจังหวะที่น้องสาวขอไปทำธุระที่ห้องน้ำแวบมาหาเขา
“เรียกกุ้งเฉยๆ ก็ได้ จะได้ดูสนิทสนมกันมากขึ้น ดีไหม...”
มือบางยื่นมาแตะอกกว้าง แล้วเคลื่อนลูบเบาๆ กล้ามเนื้อแผงอกใต้มือนั้นแน่น ตาสองคู่มองสบกัน ความเอียงอายและการไว้ตัวไม่มีแล้ว ดีกรีช่วยให้สาวสวยกล้าทำอย่างที่ใจคิด เรื่องแบบนี้ มันกลายเป็นเรื่องธรรมดาสามัญ แค่มองตา พอใจ ทุกอย่างก็จบที่เตียงตามแต่ความพึงใจของทั้งสองฝ่าย
ชาดกหรี่ตา สาวสวยตรงหน้ากำลังเชื้อเชิญเขาทั้งสายตาและการกระทำ ร่างกายหนุ่มแน่น แข็งแรง ทั้งได้ดีกรีมาเพิ่มเลือดลมยิ่งสูบฉีด หากเขากลับพูดอีกอย่าง
“กลับบ้านเถอะครับ”
“ฉันชอบเธอนะชา”
มนทิราไม่เสียเวลา เขย่งเท้าขึ้นเพราะเธอเตี้ยกว่าเขาหลายนิ้ว ยื่นใบหน้าไปประกบทาบปากกับปากได้รูป เบียดเคล้ากวาดปลายลิ้นเย้ายั่วเบาๆ สองมือยกโอบรอบลำคอหนา ดึงใบหน้าคมให้ก้มต่ำเพื่อที่เธอจะได้จูบเขาถนัดมากขึ้น
ชาดกหรือจะปล่อยให้สาวเจ้าลูบคม เขาเบียดปากบดซ้ำขย้ำกลีบเรียวเล็กหนักหน่วง สอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากอุ่นกรุ่นกลิ่นไวน์ สาวเจ้าตวัดปลายลิ้นเข้าหยอกเย้า ต่างคนต่างดูดดึงกัน ฝ่ามือหนาลูบคลำขยำบีบเนื้อตัวอุ่นนุ่ม แต่แล้วเขาดันตัวเธอออกห่าง
“กลับบ้านเถอะผมจะไปส่ง”
“ชา”
มนทิราแสนเสียดาย รสจูบแรงร้อนทำให้เธอวูบวาบไปทั่วร่างกาย ใคร่อยากได้เรือนร่างแข็งแกร่งตรงหน้า เธออยากอยู่ในอ้อมแขนเขา อยากให้เขากอดจูบลูบคลำ ทำทุกอย่างตามแต่ใจต้องการ ทว่า เธออาจจะรุกเขาเร็วไป อีกทั้งที่นี่พี่สาวของชาดก น้องสาวของเธอเองก็อยู่ เอาไว้โอกาสหน้า เธอไม่ยอมปล่อยเขาแน่
ชาดกเดินนำไปหาเมขลา มนทิราหันมามองเขาก่อนจะเข้าไปเรียกน้องสาว แล้วพากันเดินกลับบ้าน โดยมีชายหนุ่มเดินมาส่งถึงรั้ว
มนทิราอ้อยอิ่งไม่อยากเข้าบ้าน เมื่อน้องสาวเผลอก็เหนี่ยวคอหนาลงมาจูบปากรวดเร็วอีกครั้ง ปรายตาหวานหยดให้เมื่อถอนปากออก เธอเรียกสิ่งที่ทำว่าการอ่อยเหยื่อ ปล่อยให้หิว แล้วเดี๋ยวเขาจะมาหาเธอเอง เธอไม่อายที่ทำแบบนี้ เพราะมีความคิดเป็นอิสระและมั่นใจในการกระทำของตนเองพอควร
ชาดกอยากจะบ้า ร่างกายเขาร้อนรุ่มเสน่หา เดินหน้าหนึ่งก้าวเขาจะได้เริงรักกับมนทิราสาสมใจแต่คนที่เขาต้องการกลับเป็นใครอีกคน
ร่างสูงเดินมาหยุดตรงเปลนอนเล่น ยืนพิงต้นไม้ ล้วงหาบุหรี่มาจุดสูบ เขาต้องการมันตอนนี้ ไม่บ่อยนักหรอกที่เขาจะสูบมัน แต่ชอบพกติดกระเป๋า มันเป็นหนึ่งเหตุผลเวลาเข้าสังคม เพราะคนที่พบเจอมีหลายรูปแบบ
บุหรี่หมดไปสองมวน ใจและร่างกายของเขากับร้อนฉ่าไม่หาย คิดถึงเมขลา พี่สาวเธอจุดไฟราคะในตัวเขา หากคนที่เขาต้องการกลับไม่แยแสแม้แต่จะชายตาแล มันน่าเจ็บใจไหม ชาดกคิดวุ่นวาย กระทั่งรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้อยู่คนเดียว
“เมขลา”
หญิงสาวหน้าตาบอกว่าโกรธ เธอยืนห่างออกไปหลายก้าว ในความมืดของราตรีที่มีเพียงแสงจันทร์สว่างเล็กน้อยเพราะบริเวณที่ยืนกันอยู่นั้นมีร่มไม้สูงหลายต้นแผ่กิ่งก้านจนเกิดเป็นเงาครึ้มทะมึน
“คุณไม่ควรจะทำตัวรุ่มร่ามกับพี่สาวของฉัน”
ชาดกกดยิ้ม เอนหลังพิงต้นไม้ พ่นควันขาวเบาๆ ท่าทางไม่ได้เดือดร้อนใจอะไรที่มีคนเห็นฉากจูบดูดดื่ม เพราะเขารู้ว่าเธอมองอยู่ถึงยอมจูบมนทิรา ที่ไม่เข้าบ้านก็ยืนรอว่า เธอจะมาชำระความไหม แล้วเมขลาก็มาจริงๆ
ชายหนุ่มหน้าขรึม เก็บกลั้นอารมณ์ที่ลุกพรวดพราดพร้อมความเป็นชายที่พองขยายดันกางเกง ฤทธิ์เครื่องดื่มเป็นตัวกระตุ้นบวกกับการรุกเล็กๆ น้อยๆ ของมนทิราปลุกราคะในตัวเขาอย่างดี แต่คนที่เขาต้องการยืนอยู่ตรงหน้าตอนนี้ สาวสวยๆ เนื้อหอมๆ เขาอยากจับเธอกดพื้น ฉีกกระชากเสื้อผ้าออก สอดเนื้อตัวเข้าเสียดสีบี้บดจนความหิวกระหายคอแห้งผากนี่หายไป
“พี่เธอเสนอฉันเอง แต่คนที่ฉันอยากจูบคือเธอมากกว่า”
รวดเร็วดังลมพัดเมื่อร่างสูงเคลื่อนไหวมาใกล้ ร่างบางระหงลอยหวือสู่อ้อมแขนที่รวบรัด เมขลาอุทานเบาๆ รีบผลักอกกว้าง เธอไม่สามารถใช้งานเรี่ยวแรงได้เต็มที่ ไวน์ทำให้มึน และเขาก็แข็งแรงกว่าเธอมาก เธอก็ยังรับรู้ถึงความอุ่นร้อนของแผ่นอกกว้างที่แนบชิดร่างกาย มันทำให้ใจสั่น ตาคู่งามช้อนขึ้นมองก็เห็นแต่ปลายคางเขียวครึ้ม ชาดกดูทะมึนในความมืด เขาสูงเพรียวหุ่นสมาร์ต แต่พอแนบชิดจะรู้ถึงความแน่นตึงของกล้ามเนื้อ เธอเผลอคิด อยากรู้ว่าใต้เสื้อนี้ เนื้อตัวเขาจะสวยงามแน่นขนัดด้วยมัดกล้ามเนื้อสักแค่ไหนกัน
บ้าที่สุด! คิดไม่เข้าท่าแล้วยัยแก้ว
“ปากว่าตาขยิบนะเธอน่ะ” เขาเย้ากลั้วหัวเราะ
- Writer
