ตอนที่ 7
1124 Words
“อ้าว...ส้มโอ มาถึงตอนไหนกันล่ะนี่?”
กุหลาบถามขึ้นพร้อมทำสีหน้าตกใจเมื่อเห็นเพื่อนสนิทมานั่งอยู่ในห้องรับแขกหลังจากที่หล่อนกลับมาจากบ้านท้ายสวนของนายเพิ่มสด ๆ ร้อน ๆ และยังคงตื่นเต้นกับประสบการณ์แอบดูเป็นแอบดูตาย เอ๊ย...ไม่ใช่สิ...เขาเรียกว่าถ้ำมองต่างหาก
ส้มโอยิ้มให้ หล่อนเป็นสาวหน้าใสที่มีรูปร่างบอบบางแต่หน้าอกหน้าใจสะบึมและสะโพกผาย ขาเรียวยาว เรียกได้ว่าหน้าประถมแต่นมมหาลัยเลยทีเดียว
“ส้มโอจะมาหากุหลาบนั่นล่ะ”
“แต่เราโทรไปบอกเธอแล้วนี่ว่าวันนี้ไม่ว่างน่ะ นึกว่าส้มโอจะไม่มาแล้วนะเนี่ย”
“ส้มโอขี้เกียจอยู่บ้านเลยแวะมาหา เนี่ยพกรายงานมาด้วยกะว่าจะทำให้เสร็จ ถึงกุหลาบจะไม่ว่างทำก็ไม่เป็นไรเพราะส้มโอจะช่วยทำเอง ขี้เกียจอยู่บ้านน่ะมันเหงา...อืม...ทำไมกุหลาบทำหน้าอย่างนั้นล่ะ”
ส้มโอทักเพื่อนสนิทที่หน้าตาเหมือนเป็นกังวลและมองซ้ายขวาเหมือนระแวดระวังอะไรบางอย่าง แต่พอถูกเพื่อนสนิททักกุหลาบกลับยิ้มกลบเกลื่อน
“เหรอ...หน้าเราเป็นยังไง...แหม...ไม่มีอะไรหรอก วันนี้คุณพ่อไม่อยู่บ้าน”
“อ้าว...แล้วคุณผู้หญิงล่ะ”
พอถูกส้มโอถามกุหลาบก็มีสีหน้าแปลก ๆ ขึ้นมาอีก หล่อนยังตะขิดตะขวงใจเมื่อนึกถึงภาพที่เห็นเมื่อครู่ก่อนกลับเข้ามาในบ้านแต่ก็ยิ้มให้เพื่อนสนิทเหมือนเดิม
“คุณแม่ไปเดินดูดอกไม้ในสวนน่ะ ท่านก็อย่างนี้ล่ะ เหงา ๆ ท่านก็ไปอยู่กับต้นไม้ใบหญ้า”
ส้มโอกำลังจะตอบกลับก็ชะงักเมื่อเห็นใครเดินเข้ามาในห้องรับแขกทำให้กุหลาบต้องหันกลับไปมองแล้วก็ต้องประหลาดใจเพราะคนที่หล่อนเห็นมาใหม่นั้นเป็นสองหนุ่มหน้าตาคล้ายกันเดินเข้ามาในสภาพเนื้อตัวอาบเหงื่อในเสื้อกล้ามและกางเกงขาสั้น
“อ้าว!...พี่ไพรกับพี่พฤกษ์ นั่นมาจากไหนคะนั่น”
กุหลาบเอ่ยทักและสองหนุ่มยิ้มให้ก่อนที่ไพรจะตอบกลับมาว่า
“อ๋อ...ผมไปล้างบ่อปลาให้พ่อเพิ่มน่ะครับคุณหนูกุหลาบ นี่พึ่งเสร็จ ว่าจะเข้าไปดูในครัวหน่อยครับว่ามีข้าวเหลือบ้างหรือเปล่า เพราะตอนนี้ผมสองคนหิวมากครับ”
“ตายจริง นี่นายเพิ่มใช้งานลูกชายหนักตั้งแต่วันแรกที่มาถึงเลยเหรอเนี่ย”
“ลูกชายนายเพิ่มเหรอจ๊ะ”
ส้มโอถามขึ้นด้วยความสงสัย กุหลาบหันมาพยักหน้าและตอบว่า
“จ้ะ...เป็นลูกชายฝาแฝดของนายเพิ่ม คนสวนของคุณพ่อ ชื่อพี่ไพรกับพี่พฤกษ์ เขาพึ่งมาถึงวันนี้เองส้มโอ ใครเป็นใครคงต้องถามและแยกเอาเองแล้วล่ะเพราะฉันก็จำไม่ได้เหมือนกันว่าใครเป็นพี่เป็นน้อง”
กุหลาบแนะนำให้ส้มโอรู้จักสองหนุ่มที่มองสองสาวตาเป็นมัน ส้มโอก็ไม่น้อยหน้าเพราะหล่อนส่งสายตาให้สองหนุ่มฝาแฝดหุ่นล่ำหน้าตาดี แถมตอนนี้ร่างกายกำยำของทั้งสองยังเต็มไปด้วยเหงื่อทำให้ผิวสีแทนเข้มนั้นมันวาวเหมือนอาบด้วยน้ำมัน ส้มโอมองด้วยสายตาหยาดเยิ้มอย่างลืมตัวและกุหลาบก็เห็นสายตาของเพื่อนสนิทที่มองหนุ่มแฝดทั้งสองเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
“เข้าไปดูในครัวเถอะค่ะ พี่ไพรกับพี่พฤกษ์ ว่ามีอะไรกินบ้างเพราะปกติตอนเที่ยงแม่ครัวจะจัดอาหารไว้ให้นายเพิ่มด้วย”
“ขอบคุณมากครับคุณหนูกุหลาบ ถ้าอย่างนั้นผมสองคนของเข้าไปในครัวก่อนนะครับ”
ทั้งไพรและพฤกษ์เดินหายเข้าไปในห้องครัวด้านหลัง และเมื่อทั้งสองไปแล้วส้มโอก็รีบหันมาทางกุหลาบที่มองตามหนุ่มทั้งสองไม่วางตาเช่นกัน
“ว้าว!...นี่ที่บ้านของเธอมีหนุ่มหล่อมาอยู่ด้วยเหรอเนี่ย ไม่ยักรู้เลยนะ กุหลาบ”
“พี่เขาพึ่งมาน่ะส้มโอ แหม...ฉันเห็นเธอมองตาเป็นมันเลยนะ อย่าเที่ยวให้ท่าเขาซะล่ะ เดี๋ยวแฟนเธอจะตามมาเอาเรื่องฉัน”
ส้มโอเบ้ปาก “โอ๊ย...แฟนเฟินอะไรกัน เธอก็รู้ว่าฉันน่ะเปลี่ยนไปเรื่อย ถ้าใครถูกใจฉันก็ไปกับคนนั้น ว่าแต่เธอเถอะ ระวังนะ มีหนุ่มหล่อล่ำอยู่ในบ้านแบบนี้ฉันละเสียวแทน”
“ไหนว่าจะทำงานยังไงล่ะ รีบ ๆ ทำเข้าซียะ”
กุหลาบเตือนเพื่อนสนิทที่รีบวางกระเป๋าเอกสารลงบนโต๊ะรับแขกแล้วเริ่มทำงานที่หล่อนเตรียมมา ส้มโออดที่จะนึกวูบวาบขึ้นมาไม่ได้เมื่อนึกถึงสองหนุ่มหุ่นล่ำหน้าตาดีที่เดินหายเข้าไปในครัว และนึกหมั่นไส้กุหลาบ เพื่อนสนิทของหล่อนที่จริง ๆ แล้วต่างก็มีอะไรในใจกันทั้งคู่ ลึก ๆ แล้วส้มโอไม่ได้จริงใจอะไรกับเพื่อนสนิทของหล่อนมากนักเพราะกุหลาบเป็นลูกคนมีฐานะระดับคุณหนูทำให้ส้มโอนึกอิจฉาเงียบ ๆ และหล่อนก็คิดว่าที่กุหลาบแสดงออกมาอย่างนั้นเพราะหวงก้างล่ะไม่ว่า
ส่วนกุหลาบก็เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่ยังไม่ค่อยพอใจในหน้าตาของตัวเองที่แม้จะสวยสะพรั่งแล้วก็ยังอดที่จะอิจฉาเพื่อนสาวอย่างส้มโอไม่ได้เพราะหล่อนเป็นคนหน้าตาสะสวยและที่สำคัญคือทรวดทรงองเอวอวบอัดน่าฟัดน่ากอด เอวคอด หน้าอกใหญ่สะบึมและขาเรียวยาว ดูไม่ต่างจากนางเอกหนังเอวีญี่ปุ่น
“อ้าว... แล้วนั่นกุหลาบจะไปไหน?”
ส้มโอเอ่ยถามเมื่อเห็นกุหลาบดูลุกลี้ลุกลนทำเหมือนเป็นกังวลอะไรสักอย่าง
“อ๋อ...เธอนั่งทำรายงานไปก่อนนะส้มโอ ฉันจะเดินออกไปดูคุณแม่ข้างนอกสักหน่อยน่ะ นี่ท่านก็เดินไปสวนดอกไม้นานละ อยากออกไปดูท่าน”
กุหลาบอ้างไปอย่างนั้น แต่จริง ๆ แล้วเด็กสาวเป็นกังวลแทนมารดาต่างหากที่เห็นสองหนุ่มฝาแฝดกลับมาจากทำงานที่นายเพิ่มผู้เป็นพ่อมอบหมายให้ กลัวว่าตอนนี้คุณผู้หญิงแจ่มจันทร์อาจจะยังสนุกสนานกับแรงฤทธิ์ลีลาสวาทของคนสวนไม่เลิก คิดแล้วก็เป็นกังวลแท้
“ตามสบาย กุหลาบจะออกไปดูคุณผู้หญิงเหรอ ไม่เป็นไรหรอก ส้มโอทำรายงานตรงนี้ล่ะ”
ส้มโอบอกแล้วก้มหน้าทำงานของตัวเองต่อ แต่เมื่อกุหลาบเดินออกไปจาก้องรับแขกแล้วหล่อนก็เงยหน้าขึ้นและบุ้ยปากเบา ๆ
- Writer
