Chapter 4

1946 Words
Astraia's POV "I heard what happened," Nilingon ko si Adelaine na naupo sa tabi ko. "Tss," I said at tinungga ang bote ng beer. "Drinking alone is lonely you know," biro nito sa akin. Pagak akong tumawa. "How's, Jackson's car?" I asked. Humalakhak ito at binuksan ang isang beer sa tabi ko. "If you have seen his face, that jerk is mad as hell." She laughed. "Who wouldn't? Astraia Esmeray is f*cking back with a bomb."  Humigpit ang hawak ko sa bote. "That jerk is f*cking testing my patience. I know that he's planning something against me." I said. It's true. In this kind of world, you shouldn't trust someone. Lalo na ang mga katulad ng gagong 'yon. He's manipulative and ambitious. He's the type of person that will do everything to get what he wants, masama man o mabuti.  "Of course, you know how envious that man is when it comes to you." She said. "That's why I need to be careful. Malakas ang loob nito, my parents are on his side." I said at tumungga sa bote. She sighed. "You know that you're still the heiress." Ani nito. I clenched my fist. F*ck that position. If I can kill every single person here, I will. No, they're not humans, they're a f*cking monsters. "You know my goal," I said. "Do you think you can do it? Malawak at mas makapangyarihan na sila, Astraia!" She said. "I don't want you to end up, hurting."  Pagod na tumingin ako rito. "I'm hurting all my life, Adelaine. Kaya nga ako gagawa ng paraan. I lost my way at hindi pa huli ang lahat para sa inyo." I said. "What the f*ck are you saying? That you will sacrifice yourself? Damn, Astraia you're losing your mind. Remember our vows?" She said. "I, Astraia Esmeray will be forever part of Smith Clan, till I die. Death is the only exit, I will give my life for my clan." I closed my eyes. "I'm not afraid to die, Adelaine. If death is the only way to escape this hell, I'd rather die." I said. Hinawakan ako nito sa braso. "No, I won't let you! I will tell this to, Midas." She said. "You will not die, I won't let you. Just accept our fate, Astraia." Basag ang tinig na pahayag nito. I'm hurting because of the pain that I'm seeing in her eyes, but I need to sacrifice my life. Ilalabas ko sila sa impyerno na ito, even it costs my life. "Minsan na tayong nawalan, at bawat araw natatakot ako na baka ikaw naman ang mawala!" She said. Amara. I closed my eyes when I remembered her. "Stop now, Adelaine." I warned. Umiling ito at matapang na tumingin sa'kin. "Remember her? She wants you to live, Astraia. She wants us to live!" She shouted. "That's why I'm doing this! I want to live, Adelaine. I want to live, and this place is killing me." I said at tumayo at mabilis na iniwanan ito. I don't want her to see me hurting. Nang makarating ako sa dalampasigan ay mabilis akong napaluhod. Amara. Gaano na ba katagal simula noong nawala s'ya. Gaano na ba katagal simula noong nawala s'ya dahil sa'kin. "Ahhhhh!" I shouted. Pagod akong nahiga.  I'm dying. This pain will kill me. F*ck this life for doing this to me.  F*ck my parents for doing this to us. F*ck everyone! "I just got back and this is how you welcome me?" Pumikit ako at dinama lang ang katahimikan ng paligid. "Esmeray," Hindi ako kumibo at nanatiling nakapikit.  I heard him sighed. "Adelaine, told me everything." He said. "At malinaw na sa'kin ang plano mo. Hindi ka na aatras, even if you die." Nagmulat ako ng mata at bumangon. Tiningnan ko ang dagat.  It's peaceful. "Pipigilan mo ba ko?" I coldly asked. Tumawa ito. "Magpapapigil ka ba? I know every bit of you, Esmeray. You're f*cking stubborn as f*ck."  I chuckled at hinarap ito. Midas Kael Cazano my protector. "Pagod na kong mabuhay ng ganito, Midas. Pagod na pagod na kong gumising sa umaga na para bang wala akong kaluluwa." I said habang pinagmasdan lamang ang dagat. "Nang nasa simbahan ako, I feel so peaceful, Kael. Payapa ako dahil alam kong tanggap n'ya ko." I can surrender my life with God. "Magpahinga ka lang, Esmeray." He said at umupo sa tabi ko. Sumandal ako rito at dinama ang kapayapaan. "Gagawin ko na ang tama, this time I will make it right. I will declare a war against my own parents, Kael. Magiging mahirap ang lahat, but I know it will be worth it." Ani ko. Fighting with your our freedom will be worth it. And I will make sure that I will win.  "Gawin mo ang gusto mo, Astraia. At gagawin ko lang ang trabaho ko, I will protect the two of you. Kayo ni, Adelaine poprotektahan ko kayo." I smiled. He's the sweetest guy I've ever met. Midas Kael, did everything for us.. for me. Wala itong ibang ginawa kundi gawin ang gusto ko. "I promise, Kael. I will be brave like you." I said. Humalakhak ito. I laughed. It's the same words I said before to him, when we're still a kid. I promised. "Señorita,"  Tinanguan ko lamang ang mga tauhan na bumabati sa'kin. I'm here at the hideout where all the transactions are being checked.  "Just go to work, don't mind me." I coldly said. Tumango lamang ang mga ito at yumuko bilang pag-galang. Nagpatuloy ako sa paglalakad, and while I was doing that I realized a lot of things.  This place is hell. "Doon! Pumila kayo doon para sa pagkain!" "Ayusin n'yo ang mga bata!" "Wag n'yo na tangkain tumakas. Pag ginawa n'yo 'yon alam n'yo na ang kahihinatnan ninyo!" Kinuha ko ang sigarilyo sa bulsa ko at pinagmasdan ang mga bata. Those sweet innocent children. My family is doing a lot of illegal things. Selling woman, and children. Drugs and assassinations. These children should live their life away from this hell. Ang mga babae ay prostitusyon, ang ilan ay kusang loob, ngunit ang ilan ay napipilitan. Ang mga bata ay mga batang wala ng mga magulang. Pinagtitinda ng droga at sinasanay para maging mamatay tao o kaya naman ay sinasanay gumawa ng droga. Ang iba ay ibinebenta upang dalhin sa ibang lugar, some are being used as s*x slaves or human slaves. Kumuyom ang kamao ko nang makita ang isang lalaki na humahaplos sa hita ng batang babae. F*cking son of a b***h. Inapakan ko ang sigarilyo ko at mabilis na bumaba sa hagdanan. Mabilis kong sinipa ang lalaki sa mukha. "S-señorita!" Nagkagulo ang lahat ngunit walang gumalaw. They f*cking know who I am.  They know that messing with, Astraia Esmeray is a bad thing. I looked at him coldly at kinuha ang batang babae na nanginginig na nakatayo sa gilid. I smiled at her. "Wag kang matakot, that devil won't touch you again." I said at hinaplos ang madungis na mukha nito. Tumayo ako at binalingan ang lalaki na ngayon ay namumutlang nakatingin sa akin.  I smirk at kinuha ang bakal sa tabi. "Sino nagsabi sayong may karapatan kang gawin ang bagay na 'yon?" Malamig kong pahayag. Nanginginig na lumuhod ito. "Pa-patawad po, Señorita! A-ang batang 'yon g-ginagalaw na po s'ya matagal n- Hindi na nito natapos ang sasabihin dahil hinampas ko na ito sa balikat. "Putangina, sino-sino ang gumagawa non?" I murderously asked. Ang mga walang muwang na mga bata ay ginagamit ng mga hayop na ito. I won't forgive that. "P-patawarin n'yo po a-ko!" He shouted despite the pain. Binalibag ko ang bakal sa kanya at kinuwelyuhan ito. "Bibigyan kita ng limang segundo, dalhin mo sa harap ko ang mga gumagawa non."  Nanlaki ang mata nito at mabilis na tumakbo.  "Señorita, hindi n'yo po ito pwedeng gawin." Ngumisi ako at nilingon ang isang lalaki na malaki ang pangangatawan. "At sino ang nagsabi sayo?" Taas kilay kong tanong. "B-boss Jackson is already on his way here." Wika nito. Hinahamon na sinalubong ko ang tingin nito. "Inuutusan mo ba ko? Tell me who's the f*cking boss?" Tanong ko rito. Lumunok ito at yumuko. "P-asensya na p-o." Wika nito. Inis na pumikit ako. Damn that guy! "Seño-rita, si-la po-ng ta-tlo!" Utal-utal na pahayag nito habang hawak ang tatlong lalaki na may mga bangas sa mukha. Malamig akong tumingin sa mga ito ngunit mas umigting ang galit ko ng isa-isang lumuhod ang mga ito. "Ma-awa po ka-yo!" "H-hindi na po ma-uulit!" "Hi-nahayaan po ka-mi ni, Boss Jack-son!" I f*cking know! Tiningnan ko ang mga kaawa-awang mga bata. Nanginginig ang mga ito at kita ang takot sa mga mata.  "Maawa? Naisip n'yo bang maawa sa mga batang walang kamuwang-muwang? Putangina ang daming pokpok sa tabi pero pinili n'yo ang mga batang ito?"  Binunot ko ang baril sa bewang ko at kinabitan ng silencer. Ngumisi ako nang mamutla ang mga ito, tila ba alam na ang sasapitin. "S-señorita, maawa ka!"  "H-hindi ito palalagpasin ni, boss Jackson!" Mabilis kong pinagbabaril ang mga kasama nito at itinira ang isang lalaki sa gitna. Ngumisi ako at lumapit dito. "Kung kilala mo ko, mas dapat kang matakot sa'kin." I smirked at binaril ito sa ulo. Walang umimik. Tahimik ang lahat habang nakatingin sa apat na taong nakahandusay sa lapag. Their bloods are not enough to ease my anger. Damn, I'm so f*cking mad. "Astraia!" Finally. Nilingon ko ang lalaking kanina ko pa inaantay. May kasama itong dalawang malalaking tao sa likod. Tss, what a f*cking coward. "Jackson." I smiled. Umigting ang panga nito. Psh, maybe because of his car. I make face. "Are you still mad? C'mon, it's just a car, Jackson." I teased. "Get over it."  Mas dumilim ang mukha nito nang bumaba ang tingin sa apat na lalaking nakahandusay. "What the f*ck did you do?" He asked. Nilaro ko ang baril sa kamay ko. "We f*cking sell childrens, but I never thought that you're also an animal." I coldly said. "Hinahayaan mo ang mga lalaking ito na galawin ang mga bata."  Ngumisi ito. "Don't be a saint, Astraia. That's just a normal thing here." He said. Nag-igting ang panga ko dahil sa sinabi nito. "I'm not a saint, Jackson but I'm not an animal like you. I kill but I don't do what you're doing." Ani ko.  Humalakhak ito. "Ang mga batang 'yan lang ang kaligayahan ng mga tauhan natin, Astraia." Wika nito na akala mo wala lang sa kanya ang lahat. "Mukhang hindi lang ang kotse mo ang dapat pasabugin ko, Jackson. Pati ata bungo mo," Ani ko dahilan para mawala ang ngisi sa labi nito. "I'm not f*cking kidding, Astraia. Ano ba ang ginagawa mo rito?" Tanong nito. Humalakhak ako at lumapit dito. "I can go here whenever I want. At pag may nakita pa kong mga tauhan mo na gumagawa ng kahayupan, I swear Jackson. Iisa-isahin kong pasabugin ang mga ulo n'yo." Banta ko rito. "You can't do that, Astraia! Ako ang batas dito." Wika nito. Ngumisi ako at itinapat ang baril ko sa noo nito. Walang kumilos at nanatiling mga nanonood lamang. "Noon 'yon, Jackson noong wala pa ko. And now that, Astraia Esmeray is back... tapos na ang maliligayang araw mo." I smirked at mas idiniin ang baril sa noo nito. Matigas na nakatingin lamang ito sa akin. "Tingnan natin, Astraia. Your parents will know about this." He smirked. "Tsk, don't be a p***y, Jackson. You know what I'm capable of, send my message to them." Ngisi ko. "Tell them that their daughter is doing a plan against them. Tell them that I'm coming for them."  After I said that ay tumalikod na ko. "You can't do this, Astraia!" Sigaw nito. I smirked. "Watch me,"
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD