Secret love Episode-๐๔
1128 Words
ผมทอดสายตามองไปยันเบื้องล่างที่มีผู้คนขวักไขว่อยู่มากมาย น้ำสีอำพันไหลผ่านลงคออึกแล้วอึกเล่า วันนี้ได้มีโอกาสเข้ามาดูความเรียบร้อยด้วยตัวเองก็ดีครับถือว่าไม่เลว
...: กรี๊ด!!...พี่นิว พี่ยูกรี๊ด...!!
เสียงกรี๊ดดังสนั่นไปทั่วบริเวณ คนที่อยู่บนเวทีผมไม่สามารถละสายตาจากเธอได้เลย
“กูอยากรู้ประวัติของเธอ”
“คนไหนครับนาย” บีเอ็มเอ่ยถามก่อนจะส่องสายตาไปที่เวที
“แม่สาวน้อยคนนั้นที่กำลังร้องเพลงอยู่”
ถือว่าเธอเก่งพอตัวสามารถเอาคนดูอยู่และที่สำคัญเธอไม่กลัวผม หึ! แถมยังยืนกรานเถียงผมฉอด ๆ อีกต่างหาก ปกติมีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้าใส่ยกเว้นเธอไว้สักคนแล้วกันอยากรู้ว่าเป็นผู้หญิงแบบไหนกันแน่
ผมนั่งมองเธอทุกอิริยาบท ผู้ชายมากมายต่างเข้าหาเธอราวกับแมวเห็นปลาย่างอย่างนั้นแหละ
“ดูนายจะสนใจเธอจริงจังนะครับ”
“สนใจตรงไหน? ก็แค่อยากรู้...” สวยกว่านี้ยังเฉย ๆ เลย แต่ไม่รู้ทำไมต้องอยากทำความรู้จัก อยากรู้ความเป็นอยู่ของเธอด้วย
“ไอ้บี มึงว่านายแปลกไหม”
“มาก! ทำไมถึงสนใจสาวน้อยนั่นวะ ปกติแค่กระดิกนิ้ว สาว ๆ ก็มาแล้วนี่อะไร”
“กูว่าคนนี้ไม่ธรรมดาถึงทำให้นายสนใจได้”
“...” มันสองคนกำลังนินทาผมสินะ แต่ก็จริงของมัน ทำไมผมต้องอยากรู้จักเธอด้วยหรือเธออาจจะแค่แปลกใหม่สำหรับผมก็ได้ ชอบงั้นเหรอ? ไร้สาระสิ้นดี
ถึงเวลาร้านปิดผู้คนก็เริ่มทยอยออกกันแล้วผมเองก็เช่นกัน แต่เหมือนจะบังเอิญอีกมั้งครับที่เจอเธออีกครั้ง
“ตามเธอไป” ผมสั่งลูกน้องให้ขับรถตามเธออยู่ห่าง ๆ จนกระทั่งถึงบ้านสองชั้นหลังหนึ่งไม่ไกลจากผับเท่าไหร่ มีเด็กผู้ชายออกมาเปิดประตูบ้านให้
“นายดูสนใจเธอนะครับ”
“พวกมึงพูดประโยคนี้กับกูสองรอบแล้วนะ”
“ก็นายสนใจจริง ๆ นี่ครับปกติเคยตามใครซะที่ไหน” ไอ้ซีวิคยังคงพูดต่อ ซึ่งมันก็จริงผมไม่เคยตามใคร
“มึงก็รู้ว่าพวกเราเป็นใคร”
“แต่เธอไม่รู้นี่ครับ”
“นายก็แค่จีบ แล้วไม่ต้องบอกว่าเราเป็นใครเท่านั้นเอง”
“มึงคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเหรอ?”
“ไม่ง่ายแต่ก็ไม่ยาก”
“อยากทำความรู้จักตั้งแต่แรกเห็นแบบนี้เรียกจังหวะตกหลุมรักนะครับนาย” มันสองคนยังคงพูดต่อ
“การใช้ชีวิตของพวกเรามันไม่ปกติพวกมึงก็รู้”
“แต่เธอไม่รู้นี่”
“และไม่สมควรที่จะรับรู้ด้วย”
“...” ยอมรับก็ได้ว่าสนใจในตัวเธอ คนแรกเลยนะที่ปฏิเสธและเมินผมน่ะ
เช้าอีกวันก็ออกมากับเพื่อนตามปกติแต่ไม่ปกติตรงที่เราเจอกันอีกแล้ว และแน่นอนว่าต่อปากต่อคำอีกตามเคย
“แปลกคนว่ะ” ไอ้เทนพูดขึ้นพลางมองตามเธอไปจนสุดสายตา
“ยัยนี่คนแรกเลยนะที่ปฏิเสธกู”
“ฮ่า ๆ เพื่อนรัก มึงเจอคนจริงเข้าให้แล้วแหละ” ไอ้แกรนด์เอ่ย
“ปกติกูเห็นสาว ๆ ชอบเงินกันทั้งนั้นนี่อะไร? ไอ้เบสไม่สนใจสิแปลก” ไอ้คินมันว่าพลางมองผมอย่างจ้องจับผิด
“สนใจอะไรมึง เพ้อเจ้อ!” ตอบแบบขอไปทีทั้งที่จริงก็สนใจนั่นแหละ
“เหรอ... ในปากมึงนี่มีอะไรซ่อนอยู่หรือเปล่า”
“...”
วันนี้มีนัดเจรจาเรื่องส่งอาวุธเถื่อนกันนิดหน่อย ที่นี่มีห้องลับอยู่ชั้นใต้ดิน ธุรกิจสีขาวของผมมีแค่ผับ คอนโด โรงแรมเท่านั้นแหละที่เหลือก็อย่างที่รู้ ๆ กัน
ระหว่างทางเดินบังเอิญเจอยัยตัวแสบ แต่วันนี้เธอดูเรียบร้อยผิดหูผิดตาไปหน่อยต่างจากตอนอยู่บนเวทีการแต่งตัวก็จี้ดจ๊าดฉูดฉาดสุด ๆ นึกว่าเอาเศษผ้าขี้ริ้วมาใส่ปิดอะไรไม่มิดสักอย่าง ต้องแวะไปทักทายสักหน่อยครับและแน่นอนเธอปฏิเสธผมอีกตามเคยแถมยังบอกอีกว่าเงินทอนเหลือจะเอามาคืน จะว่าไปแล้วก็เพิ่งเคยเจอผู้หญิงอย่างเธอเหมือนกัน เงินเป็นปึก ๆ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงรีบเก็บแล้วนอนรอผมบนเตียงแล้ว แต่ยัยนี่กลับเอาไปแค่ใบเดียว พยศเก่ง เมินเก่ง เดี๋ยวก่อนเถอะ...
“นายครับ โกดังเราถูกลักลอบวางเพลิง” ลูกน้องคนสนิทรายงานขณะกำลังเจรจากันอยู่
“มีอะไรเสียหายบ้าง”
“สินค้าล็อตใหม่เสียหายเกือบทั้งหมด โชคดีที่ควบคุมเพลิงไว้ได้ทัน ไม่งั้นเราแย่แน่ ๆ”
“ปล่อยข่าวออกไปว่าเราเสียหายเป็นพัน ๆ ล้าน ในเมื่อมันเป็นฝ่ายเปิดเกมส์ กูก็จะเข้าไปเล่นเกมส์กับมัน” คิดจะทำการใหญ่ใจต้องนิ่ง พวกเหี้ยนี่ทำผมฉิบหายเป็นสิบล้าน นึกเหรอว่าจะปล่อยไปเฉย ๆ น่ะ
“แค่นี้เองเหรอครับ แต่คนของเราบาดเจ็บล้มตายไปตั้งหลายคนนะครับ”
“ใจเย็น ๆ มึงสองคนเตรียมตัวให้พร้อมก็พอ ใครที่บาดเจ็บไปหาหมอที่เก่งที่สุดมารักษา ใครตายก็ให้เงินเยียวยาครอบครัวพวกมันไป จัดการให้เรียบร้อยล่ะ งานใหญ่รอพวกมึงอยู่”
“ครับนาย”
ใครบอกว่าผมใจดำอำมหิตมันไม่จริงสักหน่อย ลูกน้องก็เปรียบเหมือนคนที่คอยพยุงเราเดินเหมือนกัน บางคนก็มาพร้อมกับความจงรักภักดีอย่างเต็มกำลัง แล้วทำไมผมต้องแล้งน้ำใจกับพวกมันด้วยล่ะ
“คิดจะทำอะไร?” ไอ้แกรนด์เอ่ย
“ตอนนี้ยัง ... แต่อีกเร็ว ๆ นี้ไม่แน่”
“มึงรู้เหรอว่าพวกมันเป็นใคร?”
“มึงเคยได้ยินไหม อยากได้ลูกเสือก็ต้องเข้าถ้ำเสือ”
“งั้นกูเอาใจช่วยมึงอยู่ปากถ้ำแล้วกัน” ไอ้เทนว่ายิ้ม ๆ เหมือนไม่ใส่ใจมากนักแต่มันน่ะเตรียมพร้อมสุด
“ไม่ต้องห่วง...พวกมึงได้ช่วยกูแน่”
“พูดมาตั้งนานแล้วสรุปพวกมันเป็นใคร”
“ศัตรูกูก็มีอยู่คนเดียว พวกมึงคิดว่าใครล่ะ”
...: ไอ้ฟีนิกส์
มันเป็นคู่แข่งธุระกิจของผมเองแหละ ไม่ลงรอยกันมานานมากแล้วตั้งแต่สมัยพ่อมันกับพ่อผม
“น้องสาวมันสวยดีนะ พวกมึงว่าไหม?”
“เออ น้องสาวมันสวยแต่น้องผิงสวยกว่า”
“แล้วเป็นเหี้ยอะไรวนมาเรื่องนี้?”
“เปล๊า! ก็ไหนว่าไม่สนใจ” กวนประสาทไปหมดทั้งเพื่อนทั้งลูกน้อง
- Writer
