ขวัญจิรายกมือปาดน้ำตาออกจากหางตา พลางตัดสินใจเอ่ยบอกมารดาในที่สุด
“คุณกันต์กวีและเพื่อนๆ ของเขาพนันกันหนึ่งล้านบาท ว่าคุณกันต์กวีจะพาผึ้งไป...ไปนอนกับเขาได้หรือเปล่า”
“คุณพระช่วย!” คุณปองขวัญร้องออกมาเบาๆ กับสิ่งที่ได้ยิน
ขวัญจิรายิ้มตรงมุมปากด้วยความสมเพชตัวเอง เมื่อเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้มารดาฟัง
“ผึ้งหลงรักคุณกวีตั้งแต่เข้าเรียนปีหนึ่ง แต่ผึ้งไม่เคยบอกให้เขารู้ ไม่เคยเข้าไปข้องแวะกับเขา เพราะผึ้งเจียมตัวรู้ว่าตัวเองนั้นต่ำต้อยเป็นคนจน ไม่คู่ควรกับคนร่ำรวยและหล่อเหลาอย่างคุณกวี ในวันสุดท้ายของการสอบเสร็จ คุณกวีเข้ามาตีสนิททำเป็นพูดดีกับผึ้ง และชวนผึ้งไปทานข้าวเย็นด้วยกัน แม่คะ ถ้าผึ้งไม่ปล่อยให้ความรักบังตา ผึ้งควรรู้ว่าคุณกวีไม่ได้สนใจผึ้งจริงๆ เขาพาผึ้งไปที่คอนโดของเขา และเมื่อผึ้งตกเป็นของเขาแล้ว เขาก็โทรบอกเพื่อนๆ พร้อมกับถ่ายรูปของผึ้งส่งให้เพื่อนๆ เขาดูด้วย”
“คุณพระช่วย
