ขวัญจิราเดินเป็นวิ่งตรงมายังห้องทำงานของกันต์กวี วันนี้เธอมาทำงานสายกว่าเวลาเข้างานมาก เพราะเมื่อช่วงเช้าก่อนออกมาทำงานเธอเพลินกับการคุยกับลูกหมูมากไปหน่อย พอมองนาฬิกาอีกทีก็จวนจะแปดโมงเช้าแล้ว กว่าจะผ่าด่านรถติดอันแสนมหันต์มาได้ ก็มาถึงที่ทำงานเกือบเก้าโมงเช้า
และเมื่อเข้ามาในห้องทำงานก็เจอสายตาคมกริบจ้องมองเขม็งพร้อมกับคำสั่งสายฟ้าฟาดที่เค้นสั่งเสียงห้วนจัด
“เก็บของ!” กันต์กวีสั่งเสียงห้วนแบบไม่ต้องมีอารัมภบท
และขวัญจิราก็โวยวายใส่เจ้านายทันควัน “อะไรกันคะ ฮันนี่มาทำงานสายแค่ไม่กี่นาที คุณก็ไล่ฮันนี่ออกแล้วหรือคะ แบบนี้มันไม่ยุติธรรมนะคะ”
“ใครบอกว่าผมไล่คุณออก ผมให้คุณเก็บของเพราะเรากำลังจะไปพัทยาเดี๋ยวนี้”
“พัทยา?” ขวัญจิราทวนคำเสียงสูง เท้าเล็กเดินไปใกล้โต๊ะทำงานของเจ้านายพลางเอ่ยถามต่อ “เจ้านายไปพัทยาทำไมคะ”
“ไปว่ายน้ำในทะเลมั้ง”
กันต์กวีตอบกวนโทสะ เก็บเอกสารสำคัญใส่กระเ
