“ถ้าอย่างนั้น ให้ข้าเดินดูก่อนเถอะ” กัวเอินถงลองเดินวนเวียนอยู่ในห้องและยืดเส้นยืดสาย
“ฮูหยินน้อย กระบี่เจ้าค่ะ” หยวนจู้ค้นลงไปใต้หีบ หยิบเอากระบี่ปลอกสีดำและด้ามดำที่ตกแต่งด้วยโลหะเงินแวววาวออกมายื่นส่งให้
กัวเอินถงรับมาแล้วก็ถอดปลอกออกแล้วตวัดไปมาจนเกิดเสียงดังรอบกาย เมื่อรู้สึกแขนขาบังคับได้อย่างใจแล้ว นางพลิกกระบี่ไปแนบไว้ด้านหลัง จากนั้นก็ค่อยยิ้มออกมา “อืม...ดีขึ้นแล้ว พวกเจ้าไม่ต้องกังวล”
“ฮูหยินน้อย แม้ว่าท่านชายจะไม่อยู่ก็จริง แต่เวรยามในวังจีก็ยังมากอยู่ ท่านต้องระวังนะเจ้าคะ”
“เหย้าหลี ขอเพียงเจ้าหลอกล่อต้วนชางเอาไว้ให้ข้าสักครึ่งชั่วโมง ข้าก็น่าจะหากลไกเข้าห้องลับได้สำเร็จ”
กัวเอินถงฟังเรื่องในเรือนหยาดน้ำค้างที่เหย้าหลีแอบเข้าไปครั้งก่อนแล้วก็สรุปว่าสิ่งของมีค่าในวังจีน่าจะถูกเก็บเอาไว้ในห้องลับอย่างแน่นอน
“ไม่ต้องห่วงเจ้าค่ะ คืนนี้ข้าจะล่อหลอกเข้าเอาไว้ให้ได้มากกว่าครึ่
