เสื้อนอนของนางถูกถอดออกไปกองอยู่ที่เอว หญิงสาวห่อไหล่เล็กน้อยเมื่อรู้สึกว่ามือของเขาค่อยๆ เลื่อนลูบไปตามแผ่นหลังเปลือยเปล่าใต้ผ้าห่มนวม เขาไม่ได้พูดสิ่งใดกับนางอีก มีเพียงเสียงหายใจหอบแรงขึ้นและเสียงครางในลำคอเบาๆ ราวกำลังพออกพอใจกับคลำแผ่นหลังของนางยิ่งนัก
เสื้อเอี๊ยมตัวน้อยยังคงบังหน้าอกอวบอิ่มเอาไว้ ยามนี้ร่างกายของนางกับเขาถูกกั้นด้วยเอี๊ยมและเสื้อตัวในที่เขายังสวมอยู่ ลมหายใจอุ่นๆ รดอยู่ไรผมของนาง หญิงสาวขนลุกไปทั้งตัว
กัวเอินถงไม่รู้ว่าตนเองเผลอหลับไปในยามใด แต่พอตื่นขึ้นมาก็พบว่าตนเองสวมเสื้อนอนอยู่อย่างเรียบร้อย
“เมื่อคืนเกิดอันใดขึ้นหรือเจ้าคะ? ท่านชายจึงได้อารมณ์ดีนัก” เหย้าหลีเข้ามายืนชิดปลายเตียง ในมือมีอ่างทองเหลืองเล็กสำหรับล้างหน้าและผ้าพาดอยู่ที่แขน
“เจ้าว่า เมื่อเช้าท่านพี่อารมณ์ดีอย่างนั้นหรือ?”
“เจ้าค่ะ ตอนที่ออกจากห้องนี้ไป เหมือนท่านชายจะยิ้มด้วย”
กัวเอินถงนิ่งงั
