ตื่นจากโคม่าพร้อมระบบพัฒนาร่างกายไม่มีสิ้นสุด

ก่อนเริ่มเรื่องราว

ชื่อ : ดิส

พลังโจมตี : + 40

ความเร็ว : + 40

ความทนทาน : + 40

ความอัจฉริยะ : ปกติ

ดิสมองหน้าต่างระบบขณะที่นอนเอื่อยเฉื่อยอยู่เตียงห้องตัวเอง

เขากำลังพยายามทำความเข้าใจว่าตนไปชนะการชิงเบี้ยบนตอนไหน

‘ถ้าเอาตามที่คุณยานเกราะบอก การเป็นเบี้ยบนคือการอยู่เหนือกว่าในบทสนทนาสินะ? ’

ระหว่างที่ดิสกำลังมัวแต่ครุ่นคิด เขาก็เลิกคิ้ว เหมือนเขาจะเริ่มเข้าใจแล้ว

‘ไอ้คลาส S หลงตัวเองนั่นอยากให้เราเข้ากิลด์ และการที่เราปฏิเสธก็ทำให้หมอนั่นโมโห หรือว่าการที่เราปฏิเสธหมอนั่นไปเลยถือว่าเป็นการหักหน้า มันเลยรู้สึกด้อยกว่างั้นเหรอ? ’

ดิสยันกายลุกขึ้นนั่งทันทีเมื่อคิดได้แบบนั้น

‘นี่มันเจ๋งแฮะ’

ดิสดีใจไม่น้อยที่หมอนั่นรู้สึกต่ำกว่าเขา ถึงดิสจะสู้ด้วยกำลังไม่ชนะ แต่อย่างน้อยเขาก็เป็นเบี้ยบนในบทสนทนาได้

เขายิ้มอย่างพึงใจ ตอนนี้ดิสเริ่มจะมีความมั่นใจมากขึ้น

เขารีบกดเช็คแต้มสะสม

[แต้มสะสม 30 แต้ม]

‘ตอนนี้เรามี 30 แต้ม เราควรจะเพิ่มให้ความอัฉริยะทั้งหมดเลย’

ดิสมีความสงสัยอยู่ ว่าค่าสถานะนั้นมีเท่าไหร่กันแน่ ตอนแรกมีแค่ 3 แต่ตอนนี้เขามีถึง 4 บางทีถ้าเขาทำเควสสำเร็จเรื่อยๆ มันอาจจะมีฟังชั่นใหม่ๆ เพิ่มมาอีกเยอะเลยก็ได้

เขามองหน้าต่างสถานะ

ชื่อ : ดิส

พลังโจมตี : + 40

ความเร็ว : + 40

ความทนทาน : + 40

ความอัจฉริยะ : ปกติ

‘ถ้าความอัฉริยะคือความฉลาด อยากรู้จังเลยว่าถ้าอัพแล้วเราจะฉลาดขึ้นขนาดไหน’

ว่าแล้วดิสก็ไม่รอช้ารีบกดอัพแต้มทั้งหมดไปที่ค่าความอัฉริยะทันที

ชื่อ : ดิส

พลังโจมตี : + 40

ความเร็ว : + 40

ความทนทาน : + 40

ความอัจฉริยะ : + 30

เมื่ออัพไปแล้วไม่นานก็เกิดอะไรบางอย่างขึ้นกับร่างกายเขา ดิสยกมือกุมขมับ มันมีอาการมึนคล้ายอาการเมาสุรา

แต่สักครู่มันก็หายไป ดิสนั่งงงมองหน้าต่างระบบ

‘ตอนอัพค่าความอัฉริยะมันแตกต่างจากทุกอันเลยแฮะ อาการมันออกชัดมาก’

แต่ระหว่างที่ครุ่นคิดเขาก็ชะงักไป เขารู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงข้างในความคิดตัวเอง

ความเข้าใจ ความจำ การตีความ การสังเกต มุมมองต่อทุกอย่างที่ซับซ้อนขึ้น เขาเหงื่อตกจากการถูกพัฒนา

‘ให้ตายสิ…. พิเศษชะมัด’

นี่สินะที่เขาเรียกว่าความอัฉริยะ ดิสรีบเอื้อมมือไปคว้าหนังสือของยานเกราะที่หัวเตียงมาอ่านทันที

‘ให้ตายสิ แบบต้องลองของหน่อยแล้วล่ะ’

เขานิ่งค้างไป

เนื้อหาของจิตวิทยาในหนังสือมันดูง่ายขึ้นมากเมื่อเทียบกับก่อนหน้า ดิสพลิกหน้ากระดาษไปเรื่อยๆ พร้อมกับขมวดคิ้วเป็นปม

เขาเข้าใจบางทฤษฏีได้ทะลุปรุโปร่ง ถึงแม้บางทฤษฏีที่เต็มไปด้วยข้อมูลที่เข้าใจยากก็ใช้เวลาไปเกินครึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำในการทำความเข้าใจ

ดิสพลิกหน้ากระดาษอ่านไปเรื่อยๆ แบบนั้นจนแทบจะลืมเวลาที่เดินอยู่ไปเลย

เขาถอนหายใจออกมาก่อนจะวางหนังสือนั้นลงบนตัก

‘เราเข้าใจทั้งหมดแล้ว…’

ดิสถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ก่อนแหงนหน้าขึ้นมองนาฬิกาบนผนังแล้วเลิกคิ้วสูง

‘เที่ยงคืนแล้วเหรอเนี่ย? ’

อ่านเพลินจนลืมเวลาไปจริงๆ แต่นี่มันก็แค่ 30 แต้มเท่านั้น เขาเดาไม่ออกเลยว่าถ้าค่าความอัฉริยะถูกอัพไปมากกว่านี้ตนจะฉลาดขนาดไหน

แต่ตอนนี้ก็ดึกแล้ว คงต้องนอนก่อนเพราะพรุ่งนี้เขาต้องฝึกต่อ นี่คือช่วงเวลาแห่งการเรียนรู้ของจริง มันจะเริ่มหลังจากนี้ต่างหาก

[12 : 00 น.]

สายตาดิสจับมองไปยังกระสอบทรายที่ทำจากเหล็กกล้า เขากระหน่ำหมัดชกเป็นจังหวะ พลางกับเปลี่ยนเป็นเตะบ้าง

ห้องออกกำลังกายค่อนข้างเละเพราะการวัดพลังครั้งนั้น แต่อย่างน้อยก็มีช่างมาซ่อมบ้างแล้ว มิกส์มองดิสพลางเลิกคิ้วอย่างไม่เข้าใจ เพิ่งจะเริ่มฝึกได้ไม่กี่วันแต่ทำไมชายหนุ่มถึงเรียนรู้ได้เร็วนัก

[18 : 00 น.]

ณ คาเฟ่ร้านเก่า ดิสและยานเกราะกำลังติวเข้มในคลาสเรียนจิตวิทยา

ยานเกราะค่อนข้างจะแปลกใจ ดิสทำความเข้าใจในข้อมูลของตนได้อย่างรวจเร็ว

นี่แทบจะไม่ใช่การเรียนการสอน มันเหมือนจะเป็นการถกเถียงและขบคิดในประเด็นจิตวิทยาซะมากกว่า

เขาตั้งใจมากกว่าทุกครั้ง ในเมื่อระบบนี่มักจะสร้างปัญหาให้แก่เขา ดิสก็ควรจะใช้ในสิ่งที่มีแก้ปัญหา

ดิสไม่สามารถพึ่งพาใครได้ ในวงการพรานทมิฬทุกอย่างมันคือธุรกิจและผลประโยชน์ ตอนนี้เขาถูกทิ้งให้เผชิญอันตรายเพียงลำพัง และทางเดียวที่ดิสจะรอดจากเจ้าพญาครุฑนี่ไปได้คือเพิ่มระดับของตัวเองให้เร็วที่สุด

หลังจากถกประเด็นกันเสร็จ ยานเกราะก็ถอนหายใจ

“คุณเรียนรู้ไวมากสำหรับคนที่เพิ่งจะมีพื้นฐาน อย่าบอกนะครับว่าคุณอ่านหนังสือผมและตกตะกอนเข้าใจมันได้ภายในคืนเดียว?”

ดิสพยักหน้ารับ “ถ้าผมบอกว่าใช่ คุณยานเกราะจะเชื่อมั้ยล่ะครับ?”

เมื่อยานเกราะได้ยินแบบนั้นก็เลิกคิ้วสูง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาแสดงสีหน้าอื่นนอกยากรอยยิ้มเป็นมิตร

“คะ คุณทำได้ยังไงกัน?”

ดิสเพียงแค่ยิ้มมุมปาก “เป็นความลับน่ะครับ”

ยานเกราะถอนหายใจอีกครั้ง เขาไม่ได้ถามเซ้าซี้อะไรต่อ ดิสนั้นไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้บุคลิกตนนั้นได้แสดงความมั่นใจออกมามากขนาดไหน

พอเห็นอีกฝ่ายเงียบไปจึงเป็นฝั่งดิสที่ยิงคำถามแทน “ว่าแต่คุณจะเริ่มปรับบุคลิกผมตอนไหนเหรอครับ?”

ยานเกราะหลุดยิ้มบาง “เราปรับกันมาตลอดครับ การยกระดับองค์ความรู้ที่มากขึ้นจะเป็นสิ่งที่ค่อยๆ ปรับบุคลิกภาพของคุณไปเองโดยที่ตัวคุณไม่รู้ตัว”

เมื่อดิสได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้า “มันเป็นแบบนั้นเองสินะครับ”

เหลือเวลาอีกไม่นานนักเขาก็ต้องไปเรียนมหาวิทยาลัยตามที่พ่อแม่ต้องการ

พญาครุฑก็ไม่รู้จะมาตอนไหน ทุกอย่างไม่แน่นอนเลย เขาทำได้แค่พยายามเตรียมความพร้อมให้ได้มากที่สุดเท่านั้น

To be continued →