ตื่นจากโคม่าพร้อมระบบพัฒนาร่างกายไม่มีสิ้นสุด

บอดี้การ์ดสู้ชีวิต

ภายใต้แสงจันทร์สาดส่องพอให้มองเห็นรอบข้าง มือของดิสที่ถูกสิงร่างโดยมอนเตอร์แรงค์ A บีบคอราชาวดียกขึ้นกลางอากาศ เธอดีดดิ้นอย่างทรมานในขณะที่แขนทั้งสองข้างใช้การไม่ได้

‘หะ หายใจไม่ออก…’

บัดนี้เขาพร้อมแล้วที่จะออกแรงบีบสังหารหญิงสาวตรงหน้า

พลั่กกก!

ร่างของดิสถูกฟาดโดยค้อนสีดำลงอักขระจนปลิวออกไปไกลหลายเมตร นั่นเป็นฝีมือของมิกส์

ร่างราชาวดีหลุดจากมือดิส ตกนั่งอยู่กับที่ไม่ได้ปลิวไปด้วย เธอใช้แรงที่เหลือเพียงน้อยนิดเงยหน้าขึ้นมองชายผู้มาช่วยตนเองไว้

บอดี้การ์ดหนุ่มนั้นยืนกุมท้องตัวเองใช้ค้อนในมือยันพื้นไว้เพื่อทรงตัว

“ยังไหวมั้ย…”

ราชาวดีที่ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงไม่ได้ตอบคำถามนั้น แขนทั้งสองข้างเธอโดนบีบจนกระดูกด้านในแหลก ตอนนี้มันห้อยอยู่ข้างตัวราวกับไม่มีค่าอะไรเลย

มันไม่เจ็บหรอก…. แต่ชาไปหมด

ส่วนทางฝั่งบอดี้การ์ดหนุ่มที่มาช่วยก็บาดเจ็บไม่ต่างกัน ร่างที่ห่อหุ้มไปด้วยเหล็กมีรอยแตกอยู่ตรงสีข้างจนเห็นเสื้อตำรวจที่ถูกห่อไว้

นั้นเป็นความเสียหายที่ได้รับจากดิส

‘รอยช้ำบนหน้ายังไม่ทันหาย… ต้องมาเจ็บตัวอีกแล้วเรา’

มิกส์บ่นอุบอิบในใจ ก่อนจะย่อตัวลงไปพยุงร่างราชาวดีลุกขึ้น เธอหวุดหวิดเก็บจะตายเพราะดิสแล้ว ถ้าเขาไม่มาช่วยไว้ เธอคงไม่รอดแน่

“นี่เป็นฝีมือพวกหลอนประสาทเหรอ?”

มิกส์เอ่ยถามหญิงสาวคนที่ตนพยุง บัดนี้แว่นซึ่งเคยอยู่ตรงหน้าเธอตกหายไปไหนไม่รู้แล้ว

ราชาวดีไม่มีแรงจะเอ่ยตอบ ชายหนุ่มไม่เซ้าซี้อะไร ถึงราชาวดีไม่บอกเขาก็รู้ว่านี่ต้องเป็นมอนเตอร์ประเภทหลอนประสาท เขาเคยเป็นพรานทมิฬมาก่อน จึงพอจะเดาได้

มิกส์พยุงร่างราชาวดีเริ่มเดินเพื่อจะออกไปจากตรงนี้ ที่นี่ไม่ปลอดภัยสำหรับพรานทมิฬที่บาดเจ็บ เขาต้องไปขอความช่วยเหลือจากคนข้างนอก

เมื่อฮีลเลอร์บาดเจ็บ นั่นหมายถึงชีวิตของเหล่าแนวหน้า เขาจะไม่ยอมให้เธอหรือใครมาด้วยเสี่ยงแน่

‘รอก่อนนะคุณดิส เดี๋ยวจะหาคนมาช่วย’

มิกส์ที่พยุงราชาวดีเดินไปได้ไม่กี่ก้าวหยุดชะงัก เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของใครสักคน

เมื่อบอดี้การ์ดหนุ่มหันหน้าไปมองก็พบกับดิสที่ยืนยิ้มอยู่ไม่ไกล

มิกส์เดาะลิ้นออกมาอย่างไม่พอใจ เขารู้ดีว่าการฟาดครั้งเดียวหยุดดิสไม่ได้ แต่เขาก็หวังว่าอย่างน้อยสุดแรงฟาดของเขาก็น่าจะถ่วงเวลาได้บ้าง

‘เกลียดระดับพลังที่ต่างกันชิบหายเลยโว้ยย!’

เขาไม่มีทางเลือกอื่นเลยนอกจากตาย ดิสที่มีพละกำลังเยอะกว่า บวกกับทักษะที่เขาสอนยิ่งทวีความแข็งแกร่ง ตอนนี้แค่ถ่วงเวลายังเป็นไปได้ยาก

เขาค่อยๆ วางราชาวดีนั่งลงกับพื้น สีข้างนั้นยังปวดมาก การโจมตีก่อนหน้าทำเขาเคลื่อนไหวได้ไม่ถนัดนัก

มิกส์ใช้มือทั้งสองข้างจับค้อนไว้แน่น ‘ต้องทำไงเขาถึงจะได้สติเนี่ย!? ’

ระหว่างที่บอดี้การ์ดหนุ่มเตรียมตั้งรับ ดิสไม่รอช้าเร่งความเร็วเข้ามาประชิดตัวทันที ก่อนจะปล่อยหมัดใส่อีกฝ่าย

สัญชาตญาณของบอดี้การ์ดนั้นไวมากพอ มิกส์ยกค้อนขึ้นรับได้อย่างทันท่วงที แต่แรงกระแทกก็ผลักร่างเขากระเด็นกลิ้งไปกับพื้นหลายตลบ

มิกส์รีบยันกายลุกขึ้นมองรอบๆ แต่นั่นก็ไม่ทันเสียแล้ว ดิสนั้นได้หายไปจากทัศนวิศัยเขา

‘อยู่ไหนวะ!? ’

ไม่นานก็ได้รู้คำตอบ มือของดิสคว้าจับที่หลังคอของเขายกขึ้น ก่อนจะเหวี่ยงฟาดมิกส์ลงกระแทกพื้นอย่างแรง

ตึ้งง!

อั่กกก!

ก่อนหน้านี้ดิสใช้ความเร็วอ้อมมาดักทางด้านหลัง ก่อนทุกอย่างจะเป็นแบบที่เห็น

บอดี้การ์ดหนุ่มนอนกระอักอยู่บนพื้นถนนปูนที่ร้าวแตกเพราะแรงกระแทก

ดิสเตะซ้ำอีกทีจนร่างของบอดี้การ์ดปลิวลอยไปกลางอากาศ แต่ด้วยความเร็ว ดิสก็เร่งสปีดพุ่งไปดักทิศทาง แล้วก่อนที่อีกฝ่ายจะร่วงถึงพื้น เขาก็ง้างหมัดต่อยจนมิกส์กระเด็นไปในอีกทิศทางหนึ่ง

ร่างกายที่ห่อหุ้มไปด้วยเหล็กกล้าร้าวไปทั่ว นี่คือความต่างชั้นของพลัง มันไม่อาจหลีกเลี่ยงได้เลยจริงๆ

‘แม่งเอ้ย… ตบเป็นลูกปิงปองเลย ไอ้เจ้านายเวร’

ร่ายกายเหล็กกล้าค่อยๆ สลายกลับกลายเป็นร่างปกติอีกครั้ง มิกส์ในสภาพยับเยินยันกายขึ้นนั่ง เขาไม่มีเรี่ยวแรงเหลือแล้ว

มิกส์ปาดเลือดจากรอยแตกบนคิ้ว พื้นถนนที่เขานั่งร้าวด้วยรอยไถลของเขาที่ปลิวมา

‘โดนอีกทีเดียวเราตายแน่’

ดิสพุ่งมาด้วยความเร็วง้างหมัดสุดแขน มิกส์ที่นั่งอยู่นั้นไร้เรี่ยวแรงแล้ว เขาหลับตารอน้อมรับชะตากรรม คงไม่มีใครมาหยุดเหตุการณ์นี้ได้แล้วล่ะ

ดิสที่จมอยู่กลับความเศร้า นั่งคุกเข่ามองร่างราชาวดีนอนแน่นิ่ง บัดนี้เขากลับมาขยับตัวได้แล้ว รู้สึกว่าทุกอย่างมันเหมือนจริงไปหมด

ความรู้สึกเศร้าปะทุอารมณ์หนักอย่างควบคุมไม่อยู่ ดิสแทบจะแตกสลายไปทั่วทุกอณูประสาท

‘เดี๋ยวประสาท… อาการหลอนประสาท’

ดิสฉุกใจคิด เขาควรจะรู้ว่านี่มันไม่ใช่ความจริง ทำไมเขาถึงมานั่งเศร้ากัน? น้ำตาและเส้นประสาททั่วทั้งร่างทำไมถึงตอบรับต่อสถานการณ์นี้?

เขาถูกบังคับให้ต้องเศร้าอยู่ตรงนี้เพราะถูกหลอนประสาทอยู่ยังไงล่ะ เมื่อดิสคิดได้แบบนั้นก็จ้องไปทางราชาวดีที่นอนแน่นิ่ง

ใบหน้าเธอฉีกยิ้มชวนหลอน ดิสจึงยิ้มยียวนตอบ

“จับได้แล้วโว้ย ไม่ต้องมายิ้มเลย!”

ดิสง้างหมัดชกที่ใบหน้าอีกฝ่ายสุดแรงจนเกิดหลุมขนาดใหญ่ในความมืด

‘กำลังจะได้ออกไปแล้วเหรอวะ? ’

ดิสยิ้มอย่างมีชัย หลังจากนั้นไม่นานหลุมนั้นก็ดูดเขาเข้าไปทั้งร่าง

To be continued →