ตื่นจากโคม่าพร้อมระบบพัฒนาร่างกายไม่มีสิ้นสุด

รอโอกาส

ดิสยกกาแฟขึ้นจิบพลางกับหรี่ตามองคนที่นั่งหน้าดุอยู่ตรงข้ามโต๊ะ

“เล่าเรื่องทั้งหมดให้ผมฟังที”

ตอนนี้ดิสพาตรีชาติมาที่ร้านกาแฟประจำของตน เขาไม่ใช่คนใจอ่อนขนาดนั้น แต่พอได้ยินว่าชิน 1 ในสมาชิกกลุ่มแมรี่ฆ่าลูกเมียตรีชาติ เขาก็ทำใจจืดใจดำเมินเฉยไม่ลงจริงๆ

“แกต้องการให้ฉันเล่าจริงๆ เหรอไอ้หนู?”

ตรีชาติกล่าวเสียงเรียบขณะที่จ้องมองดิสตาเขม็ง

ดิสถอนหายใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินแบบนั้น จริงๆ การที่ดิสรู้ว่าชินทำแบบนั้นกับตรีชาติมันก็มากพอแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องถามตอกย้ำปมในอดีตให้อีกฝ่ายเจ็บปวดหรอก

ดิสส่ายหน้าเป็นคำตอบให้คำถามตรีชาติ “ถ้าคุณยังรู้สึกเจ็บปวดอยู่ ก็ไม่ต้องเล่าก็ได้ครับ”

ตรีชาติไม่ได้ตอบสนองอะไรกับคำพูดนั้น ตอนนี้เขามีโอกาสแล้ว เขารีบเข้าประเด็นในการสนทนาทันที

“ตอนนี้ที่จริงรัฐมนตรีต้องการคุยกับนายมาก การปรากฎตัวของกลุ่มแมรี่ส่งผลต่อความมั่นคงของประเทศเราอย่างหนัก”

ดิสนั่งฟังคำพูดของตรีชาติอย่างตั้งใจ

“แต่ไม่ต้องกลัวว่าจะมีใครมาวุ่นวายไอ้หนู ฉันออกหน้ารับไว้แล้วว่าจะเป็นคนรับผิดชอบสืบเรื่องนี้เอง”

ดิสยกกาแฟขึ้นมาจิบอีกครั้ง “ซึ่งที่คุณจะสื่อคือ?”

“ถ้านายช่วยฉัน เราจะสืบหาไอ้ชินได้อย่างอิสระ ถ้านายจะช่วยฉันล่ะนะ”

ดิสมองคนตรงหน้าตน ถึงเขาจะพยายามหลีกเลี่ยงกลุ่มแมรี่ แต่สักวันพวกนั้นก็คงมาหาเขาอีกครั้ง และมันคงไม่ต้องรอนาน

ตอนนี้เขายังไม่มีกำลังมากพอจะสู้หรือขัดขืนกับกลุ่มผู้ก่อการร้าย และมันยากเกินไป สิ่งที่ดิสทำได้มีแค่การป้องกัน ระวังตัว และหลีกเลี่ยงเท่านั้น

ซึ่งนั่นทำให้ดิสนั้นยังลังเลอยู่ ถึงจะเห็นใจแต่การช่วยเหลือตรีชาติมันเป็นอะไรที่ค่อนข้างจะเสี่ยงต่อชีวิต

ตรีชาติมองแววตาอันเป็นกังวลของดิส เขาพอจะดูออกว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไรอยู่

“ถ้าแกกลัวนะไอ้หนู บอกฉันมาเฉยๆ ก็ได้ว่าฉันจะตามไอ้ชินได้จากที่ไหน ส่วนเรื่องอื่นเดี๋ยวฉันจะเคลียร์ให้แกเอง”

ดิสถอนหายใจ พอหายเป็นกังวลจากเรื่องนึงก็มีอีกเรื่องโผล่มาให้คิดใหม่อีกเรื่อยๆ ถ้าเขาไม่มีพรสวรรค์นะ ไม่เป็นอัจฉริยะเขาก็คงจะเป็นบ้าไปเลย

ดิสหันไปมองตรีชาติ เขายังไม่รู้จุดประสงค์ของกลุ่มแมรี่ที่มีต่อตัวเองแน่ชัด แต่ถ้าเป็นเรื่องแค่บอกวิธีจะเจอชิน เขาน่าจะช่วยอีกฝ่ายได้

ซึ่งพอเริ่มใช้ความคิดไปสักพัก ดิสก็พอจะวิเคราะห์สถานการณ์ต่างๆ ได้ เขาพอจะมีวิธีที่จะช่วยจับชินและทำให้เขาไม่ถูกมองว่าเป็นศัตรูกับกลุ่มแมรี่อย่างชัดเจนไปพร้อมๆ กันได้แล้ว

ดิสถอนหายใจ “ผมไม่รู้หรอกนะว่าชินอยู่ที่ไหน”

เมื่อตรีชาติได้ยินแบบนั้นก็เลิกคิ้วขึ้นสูงอย่างไม่เข้าใจ “แกหมายความว่ายังไง?”

ดิสยักไหล่เป็นคำตอบก่อนจะยิ้มมุมปาก “ผมไม่รู้ก็จริง แต่ผมมีวิธีที่จะเจอมันได้อยู่นะ”

“ยังไง?”

ดิสยิ้มอย่างมีเลศนัย “คุณมัวแต่ถามเรื่องชินจนลืมถามสิ่งที่สำคัญกว่า ว่าทำไมกลุ่มแมรี่ถึงส่งคนมาหาผม”

ตรีชาตินิ่งฟังคนพูดด้วยสีหน้าเครียดขรึม

“กลุ่มแมรี่นั้นต้องการเจอผมจึงส่งชินกับพรรคพวกมา แต่ผมปฏิเสธ หมายความว่าพวกมันจะมาอีกครั้งแน่นอน”

ดิสยกกาแฟขึ้นมาจิบเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะหมดแก้ว “พวกมันโฉ่งฉ่างและไม่กลัวต่อกฎหมาย ซึ่งเหตุผลที่ทำแบบนั้น ผมพอจะคิดออกอยู่อย่างนึง คือมันต้องการให้ประชาชนหรือสื่อเห็นในสิ่งที่มันทำ”

ตรีชาติเลิกคิ้วอีกครั้งด้วยความสงสัยเช่นเก่า “หมายความว่ายังไง มันจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร ทำไมถึงต้องการให้สื่อเห็น ไม่ใช่ว่าผู้ก่อการร้ายต้องทำตัวลับๆ ล่อๆ เหรอ?”

ดิสยกมือขึ้นกอดอกก่อนจะคลี่ยิ้มบาง “มันคือกลุ่มที่มีแนวคิดอย่างเปลี่ยนโลกนะครับ นั่นหมายความว่ามันต้องการโชว์แสนยานุภาพของกลุ่มมันให้คนปกติเกิดความหวาดกลัว ให้โลกได้เห็นว่ามันต้องการสิ่งใดและมันน่ายำเกรงแค่ไหน”

ตรีชาติถอนหายใจก่อนจะหยิบซิการ์ขึ้นมาคาบไว้ “แล้วยังไงต่อ”

ดิสดึงซิการ์ออกมาจากปากคนที่นั่งตรงข้าม “มันพลาดแพ้ผมไปครั้งหนึ่งแล้ว ถ้ามาอีกครั้งมันมันต้องแก้ไขในสิ่งที่พลาดไป สร้างภาพจำใหม่ให้เวอร์วังอลังการกว่าเก่าเพื่อเรียกความเกรงขามกลับมา”

“แล้ววันไหนเวลาใดล่ะ ที่มันจะมาพบผมแล้วอลังการที่สุด”

ตรีชาติเริ่มเข้าใจในสิ่งที่ดิสกำลังสื่อ “ไอ้ชินมาจะมาหานายอีกครั้งที่สำนักงานพรานทมิฬแห่งประเทศไทยในวันพรุ่งนี้สินะ!”

เมื่อเห็นตรีชาติตาลุกวาวด้วยข้อมูลที่เพิ่งได้รับ ดิสก็หยิบกุญแจรถขึ้นมา

“ผมจะทำเป็นว่าเดาไม่ออก คุณเตรียมกำลังไว้ให้พร้อม ถ้ามันโผล่มาคุณก็จัดการกันเอง ผมจะไม่มี่ส่วนเกี่ยวข้องใดๆ ทั้งนั้นกับเรื่องนี้”

พอว่าจบดิสก็ลุกขึ้นยืน แล้ววางซิการ์ลงที่โต๊ะ “คุณไม่ได้จะจับชินจริงๆ ใช่มั้ยล่ะ”

ตรีชาติมองหน้า แววตาของเขาดูเรียบนิ่งจนเดาอรมณ์ไม่ถูก

“ถ้าฉันบอกว่าจะฆ่ามัน… นายจะยังช่วยฉันอยู่มั้ยล่ะไอ้หนู”

ดิสยังคงไม่แสดงสีหน้าตอบอะไรเช่นกัน เขาไม่มีอะไรจะแสดงความคิดเห็น ยังไงนั่นก็เป็นการตัดสินใจของอีกฝ่าย

เขาเพียงแค่เดินจากไปเท่านั้น ยังไงเขาก็มีเรื่องของตัวเองให้คิดเหมือนกัน

พอเดินเปิดประตูออกมาจากร้าน เขาก็หยุดที่หน้ารถตัวเอง กลุ่มแมรี่จะมาพรุ่งนี้ ถ้ามันเป็นตามสิ่งที่เขาคาดการณ์ มันจะมากันแบบชุดใหญ่ไฟกะพริบแน่

To be continued →