Under His Power

Decree 11

Gumising na ako ngayon para sa charity na pupuntahan ko sa Royal Palace ng royal family. Kailangan ko munang ayusin ang sarili ko. Nag-file na ako ng leave of absence ko kay Leia at nag-prepare na para sa charity. Kinuha ko na ang suit ko at inayos ko na ang sarili ko. It's been a week since nakita ko si Philip. Himala rin na hindi siya nagmemessage sakin ng isang linggo. Malamang busy. This last week, wala akong ginawa kundi manood ng TV shows sa Netflix at balita sa local news nila. Wala naman gano'ng balita about sa royal family. May binigay na statement si Philip about sa kumalat na pictures namin sa internet at naibalita pa sa national TV ng Luxembourg. Sabi niya, friend niya daw ako at napaka-malisyoso ng nagpost ng litrato para siraan siya at ang kanyang pamilya. Naisip ko na huwag na lang pumunta sa charity kaso nakakahiya. Nagdrive na ako papunta sa Royal Palace. Ilang minuto lang ang tinagal ko sa traffic kaya nakarating ako kaagad. May pila papasok sa Royal Palace kaya nakipila na ako.

Medyo nakaka-intimidate mga tao rito. Mga mayayaman na tao at may mga matatanda rin na nakikipila na alalay ng mga anak nila or katulong. Ito siguro ang beneficiaries ng charity niya. Matapos ang ilang minuto,pinapasok na ko ng makita nila ang invitation. Nilabas ko ang phone ko at ni-message si Philip sa email.

To: Philip Augustus

Subject: Where Art Thou?

Your Highness,

Where are you? I'm already here.

Yours,

Derrick

Hindi kaagad sumagot si Philip kaya umupo muna ako sa seat na pinakamalayo sa harap. Maraming mga maykaya dito sa Luxembourg. Walang naghihirap, walang mabaho at walang pollution. Tumunog ang phone ko. Sa wakas, sumagot rin.

From: Philip Augustus

Re: Where Art Thou?

Derrick,

I'm already here at the palace. Stay put where you are.

P.S.: You look so cute in your suit.

Yours,

Philip Augustus

Hindi ko alam pero bigla akong napangiti sa sinabi niya. Ngayon lang ako nakatanggap ng compliment mula sa mga taong katulad niya. It's an honor. Lumingon ako kung nasaan siya kaso wala naman. Baka sa ibang way dumaan. Kinibit balikat ko na lang kung wala siya. Maya-maya, umayos na ang mga bisita at umupo na sa mga assigned seats nila. Ang mga matatanda ay nasa harap at mga alalay at invitee ay nasa likod nila. Buti na lang nasa dulo ako at konti lang ang mga katabi ko. Mga mayayaman din sila pero hindi ko na sila pinansin. May lalaking nagsalita at mag-uumpisa na ang program. Maraming pa-arte ang program. May prayer at may singing of national anthem pa. Maya-maya, dumating na si Philip. Oh my God. He's so handsome in his suit! That bowtie rocks! Kumaway siya sa mga tao at kinalat ang tingin niya sa mga tao at tinitigan ako at ngumiti. Ngumiti din ako sa kanya. Nagsalita na siya ng speech niya. Pinasalamatan niya ang mga pumunta sa charity. Binigyan niya ng emphasis ang purpose ng mga elderly sa Luxembourg. Habang nagsasalita siya, napaisip ako:

It's been a long time since I first saw him and I got attracted to him. It's been almost a month that I first talked to him and a week after that I became close to him. I gotta admit, I'm attracted to him in his physical appearance and I'm amazed at his attitude of being adventurous. But when I'm getting attracted to Philip, I always shake it off. Am I denying myself of my true identity? I don't know. Am I gay? No. I got attracted to girls like Christina. So, that means I'm a bisexual? Probably. Am I ready to have a relationship after my 21 years of existence? It depends upon fate and time.

Nagulat ako ng biglang nagpalakpakan ang mga bisita.Tapos na palang mag-speech si Philip. Kumaway siya sakin at ngumiti ulit. Ngumiti din ako pabalik sa kanya. Tapos nagbigay pa ng inspiring talk ang tatlong nakakatanda. Ang isa, WW2 veteran, nag-share siya ng kwento about sa pagsakop ng Germany sa Luxembourg. Ang isa naman, isang ordinaryong mamamayan na dinanas ang kalupitan ng mga Nazis ng sumakop sila sa Luxembourg. Ang isa naman, isang kilalang politician dati ng Luxembourg. After nito, nagsalita na si Philip at nangakong agad na tutulungan ang mga matatanda through the charity his family owns. Nagpalakpakan na ang mga bisita at nag-picture taking pa. Sumama na ako sa mga taong nakikipagpicture. Para discreet at hindi halatang saling pusa ako dito. After this, umalis na si Prince Philip. Sumunod ang mga bodyguard niya at may lumapit saking lalaki.

"You're Derrick?" demanding at authoritative na tanong niya. Tumango at sumagot naman siya.

"His Highness commands you to accompany him in his lunch." utos niya at umalis. Sumabay na ko sa kanya. Tinignan ko ang relo ko at alas-onse na. Time to lunch na nga. Sinundan ko na ang bodyguard kahit ang bilis niyang maglakad. Nakarating ako sa may parking ng mga kotse at binuksan ni bodyguard ang pinto ng kotse at hinihintay na ako ni Prince Philip. Nakangiti na naman siya. Kailan kaya nagiging malungkot ang isang 'to?

"Wou ginn mir goen, Deng Altesse?" tanong ni Franz kay Philip.

"Zu menger residenz, Franz."

Napataas ang kilay ko dahil do'n. Pinaliwanag sakin ni Philip na pupunta kami sa residence niya. Residence na mukhang castle. Kinwento lang niya na may charity sila na nangangalaga sa mga matanda. Tumango na lang ako bilang sagot. Hindi naman nagtagal at nakarating na kami sa residence niya. Pareho kaming naglakad papunta sa residence niya. Pinatuloy niya ako sa living room at dumiretso siya sa kusina. Maganda talaga bahay niya. May naamoy akong masarap na pagkain at baka katulong niya gumagawa no'n. Nasaan siya? Baka nagbihis o nagmaryang palad. I shook off my head to ward off my dirty thoughts. Gusto ko sanang manood ng TV kaso walang TV dito sa living room. Tumayo na ko at pumunta sa kusina to find out na siya pala ang nagluluto. Naka-button down shirt na lang siya pero mukha pa rin siyang prinsipe tignan.

"Hey, you should've wait for me." sabi niya.

"Well, I never thought that His Highness, Philip Augustus, Prince Royal of Luxembourg knows how to cook." sabi ko sa kanya. Ngumiti lang siya at pinaupo niya ko. Ngayon ko lang napansin na malaki ang dining table at mukhang matibay 'to.

Hindi ko alam kung anong klaseng pagkain ang niluluto niya and before I know it, ni-serve na niya ito at umupo sa tapat ko. Wow. Just wow. Tinikman ko ang niluto niyang pagkain at ang sarap.

"It's good. It's delicious. Probably, the best food I've eaten here." sabi ko sa kanya.

"Thank you." sagot naman niya. "You know why I decided to take a lunch here with you?" dugtong niya.

"To avoid the prying eyes of the paparazzi?" hula ko. Tumango siya.

"I'm sorry if I brought you to this mess. The media is closely watching my lovelife. I'm an heir to the throne and I'm still a bachelor." paliwanag niya. Kaya naman pala. Kumain na kaming dalawa. In fairness, ang sarap ng luto niya. I wonder kung bakit kailangan niya pa ng katulong. Ang ganda talaga dito sa Luxembourg. Maganda ang mga sceneries. Maraming mga trabaho na pwedeng mapasukan at ang tahimik. Peaceful. Walang gulo. Sa sobrang tahimik din namin dalawa ni Prince Philip, ako na ang nag-open ng topic.

"You know the time we talked last week at the restaurant?" tumango siya. Tinuloy ko ang pagkwento.

"It hit me really hard that you told to me that I'm not opening my whole me, my whole life to you. I just find it really difficult to open the dark pages of my life." magsasalita pa sana si Prince Philip kaso inunahan ko na siya.

"You remember when I told you that my sister always wanted an unhealthy competition to me?" tumango siya.

"Well, my sister always calling me names... names that I cannot fathom to take. She pressures me to overcome her or to equate her achievement to me. So I took the bait, I tried myself studying and when I got my achievement, she told to me, 'It's not enough.' 'Is that your best?'" huminto ako at huminga. The memories of the past came back flashing to me. Tumuloy ulit ako sa pagkwento.

"The pressure continues until I graduated in college. She underestimated my achievement. Why I only got a c*m laude when she got a magna c*m laude. Everytime, throughout my life, she underestimated my achievements." I know I'm getting emotional right now pero pinigilan ko na tumulo ang mga luha ko.

"My most embarrassing moment is the time when I was in high school. It's a prom. We're all dressed. And as usual, there is a prom king and queen. My sister is the host of the prom as she was representing the alumni of my alma mater." ngumiti ako sa kanya at nakikinig pa rin siya.

"My sister called the winner of the prom queen correctly but when it comes to prom king. She called my name and I got the victory moment. I even got the sash that time. Well, that victory lasted for 4 minutes. My sister admitted that it was a mistake and I was the runner up and not the prom king." napatahimik ako.

"Well, I guess you don't have to take your sister;s bait to underestimate your achievement. You don't have to follow her. Just be yourself." tumayo na siya at inayos na ang mga plato. Tinawag na niya ang katulong para ligpitin ang kinainan namin. Kumuha ng wine si Philip at glass. Kumuha rin siya ng chips. I looked at the time and 30 minutes past 12 pa. Ang aga namang inuman 'to. Umupo kami sa may living room at magkatapat kami.

"You should sit here...with me." tinapik niya ang tabi niya. Wala naman na akong magawa kundi sumunod at umupo sa tabi niya. Okay. Medyo awkward. Na-aamoy ko ang cologne niya at ang bango. Lalo kong nakita ang mga muscles niya sa braso. Deym. Ang sarap. Ang gwapo niya paring tignan kahit anong anggulo. s**t. Naalala ko si Irish kaya tumayo muna ako at kinuha ang phone ko sa bulsa.

"What are you doing?" tanong niya.

"Taking a picture of you, doing a favor for a friend." sabi ko sa kanya. Nag-pose naman agad siya ng natural. Nag-selfie pa kaming dalawa at naka-ilang shots kami at may wacky pa. Kahit mag-wacky siya, ang gwapo niya pa rin.

Umupo na ako sa tabi niya at binigyan ako ng wine. Pagkainom ko sa wine, god, ang sarap! Feeling ko nga pang-world class 'tong wine na binigay niya sakin.

"Your wine is so good!" sabi ko sa kanya. Uminom din siya at nagbigay na naman ng advice sa buhay ko.

"You know the story of your life is amazing. Your sister is very rude of you. But I guess, you don't have to take the bait of your sister just to underestimate you. You have your worth. You don't have to push yourself just to impress anyone. Just be yourself and enjoy what you're doing." payo niya. Wow. Just wow. His words really hit me hard.

"Thanks." sabi ko. Wala na kong masabi kasi na-overwhelmed ako masyado sa sinabi niya.

"Well, you needed it. I just hate seeing other people doing bad thing against the other people. I won't let it happen in this Grand Duchy." sabi niya. Talagang born to be a leader 'tong si Philip. May paninindigan. Feeling ko nga Napansin ko rin na panay ang karga at tungga niya sa glass niya. Hindi naman siya mahilig uminom.

Tumahimik ang atmosphere naming dalawa. Hinihintay kung sino ang maunang magsalita. Panay din naman ang kuha ko ng chips. In fairness, pati ata ang chips na kinuha niya pang-world class din. Si Philip ang unang nagsalita.

"Hey, tell me about your love life." sabi niya. I just took a swig to my wine at nag-umpisa na kong magkwento about sa lovelife ko.

"My lovelife is boring. Zero. But when I got here in Luxembourg, I saw a woman in the theater I currently working in. But when things got complicated, she became my wingwoman. Then there's this guy who's attracted to me but I only see him as my brother." sabi ko sa kanya. Uminom ulit siya at nagsalita.

"Well, I already told you that I have some adventures with a lot of women but never I have an actual relationship." nahihiyang sabi niya sakin. Tumango na lang ako bilang "signal" sa kanya na ituloy ang kwento niya.

"My lovelife is actually zero. I tried to find girls I really like. My parents tried to let me have an arranged marriage with the daughters of monarchs here in Europe but I don't like them. My sister tried to let me talk and match with our people but I feel nothing. Then there's this guy who I bumped into and I spilled coffee over him." sabi niya. Nag-react ako kaagad.

"Oh my God! You bumped to another guy?" Tumawa lang siya at tumuloy sa pagkwento.

"Then he got mad at me and his friend got mad at me too. That's the time when my heart leaped." tumingin siya sakin at tumuloy ulit sa kwento. Could it be?

"That face of that guy have been engraved in my mind and it's been a long time when I saw him again. His face is shocked when he saw me. That's the time when I first talked to him. I can tell he's cute and he gives a lot of respect to authorities." nahihiyang tumingin sakin si Philip. Bigla naman akong kinabahan sa mga sinasabi niya. Ayokong mag-assume pero...

"Last week, I got him into a date. I never told him it's our date because it'll add up a pressure. I told to him to accompany me in my lunch and I opened up my whole life to me. I felt a sense of trust to him that made me feel safe to share my personal life to him. I invited him to have a horse riding in my residence. All I see in his face is genuine happiness. I felt happy too during that time that I'm sharing my experiences to him. I don't know how can I communicate with him but I emailed him due to my influences" tumingin siya sakin at ngumiti. Lalo atang lumakas ang pulso ko. Parang hindi ako makahinga sa sobrang bilis ng puso ko ngayon.

"I didn't email him for a week to find my courage to tell my feelings for him. And here he is, beside me. Still looking cute despite that shock in his face."ngumiti siya sakin. "Can you love me, Derrick?" Ako ang gusto niya? Ay, hindi. Inayos ko na ang sarili ko at pinilit magsalita kaso there's no words forming in my mouth right now. Ang lakas pa rin ng t***k ng puso ko. Oh my God. Is it just me o lumalapit mukha niya sakin? Totoo nga sinabi nila Christina at Irish. The Prince is into me.

Napatingin na lang ako sa labi niya. s**t. Wala akong experience sa ganito. Unti-unting lumalapit ang mga labi namin. Ramdam ko ang hininga niyang amoy wine. At naramdaman ko ang pagdampi ng labi niya sakin. Hindi ko alam pero para akong nakuryente sa ginawa niya...namin. Tinuloy niya ang paghalik sakin. Ganun din ako sa kanya. Sinusunod ko lang ang bawat galaw ng labi niya. Nakakaadik ang halik niya. Lumalim na ang halik namin as he made our kiss deeper. His hand hold my nape as he assaulted my lips deeper. Siniksik ko ang sarili ko sa kanya. Niyakap ko siya para ipagpatuloy ang halik. Out of nowhere, bigla akong nag-init at tinigasan sa ginagawa namin. Gusto ko pang ituloy ang halik kaso pareho kaming kumalas kami sa paghalik. We're so breathless. He smiled to me. Oh my God. Ganito pala ang feeling ng may nagmamahal sa'yo. Ang sarap.

"You're smiling." sabi niya.

"Yes, I am." sagot ko.

"I love you." sabi niya sabay halik sa noo ko.

"I love you too." sagot ko ulit.

"I was about to make some love to you today but you're so lucky I don't have a stock of condoms and lube." husky na sabi niya sakin. Lalo akong nag-init sa sinabi niya.

"Hey, I thought you have a work?" alalang tanong niya sakin.

"Well, the pre-production no longer requires to help the production team. Thanks to your father for initiating the nationalization project of our theater." sabi ko sa kanya. Ngumiti siya sakin.

"One point for my father." at inakbayan niya ako. Naalala ko ang request sakin ni Marina.

"Before I forgot, one of your subjects requires your presence in their home. There is an old lady who wanted to meet your father but your father's sick so she asked me to let you..." hindi na niya tinapos ang sasabihin ko.

"Okay, right now?" tanong niya. Tumango na ako. Inayos na namin ang sarili namin.

On the road na ulit ang prinsipe at ang mga alagad niya. Kasama na rin ako. Bumalik na naman ang suit niya. Matapos ang ilang minuto, bumaba na kami pareho sa inuupahan ko. Ako muna ang nauna at kumatok. Dahil walang sumagot, pumasok ako.

"Marina? Madame Vernaulle?" tawag ko sa kanila. Unang lumabas si Marina.

"My mother is in the kitchen. Is there a problem?" tanong niya.

"Actually, I kept my promise to bring the prince here so---" hindi na niya pinatapos ang sasabihin ko at kumaripas na ng takbo si Marina. Pinapasok ko na si Philip. Sinilip niya ang bahay at dumating na ang mag-ina. Tuwang-tuwa sila at nakipagpicture pa sila. Balik to prinsipe mode na ang bibi ko ay este ang prinsipe ko.

Nagsasalita sila ng Luxembourgish at wala akong maintindihan. Sa mga facial expressions nila, malamang masaya sila. Pero naging malungkot ang usapan nila, siguro pinag-uusapan ang kalagayan ni Francis II, ang tatay ni Philip. After nito, tumayo na sila at nagkamayan. Tumingin sakin si Philip at tumango ako.

"So..." sabi niya sakin na hindi niya maituloy. May gusto pa siyang sabihin when I look in his eyes.

"Yeah." tumango ako at nakuha niya agad. Umalis na siya at nagpasalamat ang mag-ina sakin. Umakyat na rin ako after nito at humiga na sa kama. Ngayon lang ako napagod pero ang saya ng pakiramdam ko.

Ganito pala.

Ganito pala ang magmahal.