“หนูนั่งหน้าบึ้งเป็นตูดมาเป็นชั่วโมงแล้วนะครับ เมื่อไหร่จะหายงอนพี่ครับ” เสียงไอ้คนที่ขับรถอยู่พูดขึ้น เหมือนจะง้อนะแต่ก็ปากหมาเช่นเคย
“น้อง...” พออีหนมนั่งเงียบก็เรียกด้วยเสียงอ้อน มาอีกแล้วสรรพนามใหม่ ตั้งแต่เมื่อวานเป็นต้นมาเขาเรียกฉันหลายอย่างมาก ถึงจะฟังดูน่ารักแต่ยังไม่หายโกรธ เพราะโกรธมาก
“โกรธจริง?” เหอะ! ยังจะมีหน้าหันหน้ามาเอียงคอถาม มาบอกว่าหน้าสดเหมือนอาซิ่มใครจะไม่โกรธวะ อีขนมนี่ก็มั่นมาตลอดว่าสวยยันหน้าสดแต่พอเขามาบอกแบบนี้ความมั่นมันก็ติดลบไปเลย
“เงียบไปเลย” ฉันหันไปมองหน้าเขาด้วยความโกรธ
“พี่แค่ล้อเล่นนิดเดียวเอง หายงอนนะครับ” อีตาพี่เควินหันมาอ้อนฉันแล้วก็เอื้อมมือมากุมมือฉันไว้
“ล้อเล่นนิดเดียวที่ไหนคะ พี่วินมาด่าว่าขนมหน้าเหมือนอาซิ่มอ่ะ แรงมาก!” ฉันหันไปบอกเขา โกรธกว่าตบหน้าก็ด่าว่าขี้เหร่นี่แหละ
“พี่ก็แค่แกล้งแซวเล่น หนูสวยจะตาย เอางี้ไหมเดี๋ยวไปล้างเครื่องสำอาง
