หลังจากนั่งกินข้าวเย็นพร้อมกับนั่งเป็นตัวประกอบที่มีบทพูดเล็กน้อยฟังสองคนนั้นคุยกันแล้วก็มีชวนฉันคุยบ้างพอให้รู้สึกว่าฉันไม่ได้ถูกปล่อยให้ไร้ตัวตนการกินข้าวที่โคตรน่าเบื่อและน่าอึดอัดก็จบลงสักที
“ขนมย้ายมาอยู่คอนโดพี่ไหมคะใกล้ที่ทำงานดี” หลังจากที่พี่เกลคนนั้นออกไปจากห้องฉันก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวไปผับของเฮียออสติน พอออกมาที่ห้องนั่งเล่นก็เจออีตานี่โยนคำถามที่แทบไม่ต้องคิดคำตอบมาให้
“ตลก” ฉันตอบออกไปโดยที่ไม่ต้องคิดอะไรทั้งสิ้น ส่วนคนที่ถามฉันเมื่อกี้ก็หน้างอใส่
“ก็แค่หวังดีเห็นหอหนูอยู่ไกล เดินทางไกลแบบนั้นทุกวันไม่เหนื่อยรึไง” เหนื่อยแต่ปลอดภัยค่ะเฮีย ใช้สมองส่วนไหนคิดวะถึงได้ชวนฉันมาอยู่ด้วยเนี่ย
“ก็ไม่นะคะถ้าพี่เควินเหนื่อยก็ไม่ต้องรับส่งหรอกขนมไปเองได้” ฉันบอกเขาแล้วก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมากดเป็นอันตัดบทการสนทนาไป
"ชิส์"
เหอะ! ที่คบกันก็อยู่ทุกวันนี้ก็แค่คบเพื่อเอาคืนฉัน แถ
