เมื่อมาพบกันอีกครั้ง

อย่าให้พี่โกรธ

อย่าให้พี่โกรธ

"มันเป็นใคร"

เสียงทุ้มนั้นเย็นเยียบ แฝงไว้ด้วยการกดกลั้นโทสะเอาไว้ อินทัชมองคนที่กำลังนั่งละเลียดรสชาติซิการ์อยู่ตรงโต๊ะทำงาน สีหน้าและแววตาลึกล้ำอยากจะหยั่งถึงจิตใจ

"เป็นเพื่อนลิน เรียนมหาลัยฯเดียวกัน แต่คนละคณะ"

"....."

"พ่อเป็นตำรวจ แต่ทำตัวเป็นมาเฟีย พัวพันกับธุรกิจสีดำหลายอย่าง ค่อนข้างที่จะมีอิทธิพลในเมืองไทย ทำตัวหรูหราไฮโซ มีรถหรูเป็นสิบ ๆ คัน"

ภาณุภัทรนิ่งฟัง เขาเงียบไม่พูดอะไรราวกำลังใช้ความคิด พ่นควันซิการ์ออกจากปากคล้ายระบายอารมณ์เครียด

อินทัชชินแล้ว นายของเขามักทำตัวเป็นผู้ฟังที่ดี ไม่ใช่คนพูดมาก เขามักจะรู้สารที่อีกฝ่ายต้องการจะสื่อผ่านแววตาทรงอำนาจคู่นั้น

"ปกติก็ทำตัวกร่าง ชอบมีเรื่องไปทั่ว เพราะคิดว่าพ่อเส้นใหญ่ มีคนคุ้มกะลาหัว ก่อเรื่องอะไรไว้พ่อเคลียร์ได้หมด"

"เรื่องนี้มันก็คงจะแจ้นไปฟ้องพ่อสินะ"

"มันก็คงต้องปั้นเรื่องให้ตัวเองเป็นฝ่ายถูก"

"อืม...จับตาดูมันเอาไว้...แล้วลินเป็นไงบ้าง"

"คนของเราส่งเธอถึงบ้านอย่างปลอดภัยแล้วครับ"

"มันยังไม่ทันทำอะไรเธอใช่มั้ย"

"ยังครับ แต่ก็เกือบ"

ภาณุภัทรพยักหน้าเบา ๆ แววตาคมกริบที่ฉายแววโหดเหี้ยมเหลือบมองหน้าอินทัช

"ฉันไม่สนว่าพ่อมันจะใหญ่แค่ไหน แต่ถ้ามันยังไม่หยุดยุ่งกับเธอ ก็ส่งมันไปนอนคุยกับพญานาคในแม่น้ำโขงได้เลย"

อินทัชพยักหน้าเป็นเชิงรับทราบ สารนี้จะถูกส่งต่อไปถึงภาสกร อดีตทหารที่ผันตัวมาเป็นทหารรับจ้าง จบหลัก สูตรซีลในอเมริกา ซึ่งมีคนไทยน้อยคนที่จะผ่านหลักสูตรมหาโหดนี้ไปได้

ซิการ์ในมือถูกบี้ลงในที่เขี่ยบุหรี่ ก่อนวางไว้ในกล่องตามเดิม ร่างสูงสง่าลุกขึ้น คว้าสูทมาสวมทับเสื้อเชิ๊ตโทนเดียวกัน เดินออกมาจากตรงนั้น

"ไปกันเถอะ"

ร่างสูงสง่าเดินผ่านหน้าอินทัชไป อีกฝ่ายเดินตามไปอย่างเงียบ ๆ วันนี้ภาณุภัทรมีงานต้องไปหลายที่ ตกค่ำก็ต้องไปร่วมงานเลี้ยงบรรดาผู้ถือหุ้นของธนาคาร ซึ่งจะเป็นการรวมตัวของเศรษฐีจากทั่วโลก หลายคนต่างอยากไปงานนี้ เพื่อสร้างคอนเน็คชั่นเอาไว้ต่อยอดธุรกิจของตน