3 สะดุดสายตา
637 Words
ดิฐาไล่สายตาอ่านประวัติเด็กฝึกงานตัวเองพร้อมกับมุมปากหนายกยิ้มไปด้วย สายตาดันจดจ้องไปที่รูปถ่ายติดประวัติ ช่างจิ้มลิ้มเสียเหลือเกิน และทันทีทันใดนั้นประตูห้องทำงานก็มีเสียงดังขึ้น
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“เข้ามา”
เขารู้ว่าคนที่อยู่หน้าห้องคือใคร เพราะเขากำลังรอหล่อนอยู่ จากที่หนึ่งอาทิตย์ได้แต่มองไกลๆ วันนี้จะได้มองเห็นระยะใกล้
แอค!
เสียงประตูห้องทำงานถูกเปิดผลักเข้ามาพร้อมกับร่างเล็กที่ใส่กางเกงยีนส์เข้ารูปกับเสื้อยืดและเสื้อคลุมแขนยาวสีกรมทับอยู่ก้าวเดินเข้ามาในห้องทำงานพร้อมกับปิดประตูแนบสนิทเหมือนเดิม
“อะ…เอ่อ…คุณดิฐาเรียกดิฉันเหรอคะ” เธอก้มหน้าถามคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่โต๊ะทำงานตรงหน้าตนเอง
น้ำเสียงสั่นกลัวของคนตัวเล็กตรงหน้าทำให้เขานึกขัน หล่อนเหมือนลูกกวางน้อยไม่มีผิดในตอนนี้
“อืม...ฉันจะให้เธอมาเป็นผู้ช่วยฉันระหว่างที่อยู่ที่ไซต์งาน พอดีเลขาของฉันกลับกรุงเทพไปแล้วเมื่อวาน ฉันเลยอยากให้เด็กฝึกงานอย่างเธอมาช่วยในระหว่างที่เลขาของฉันไม่อยู่”
“คะ…ค่ะ” เธอตอบรับคำเงอะงะ
“พรุ่งนี้มาเริ่มงานที่ออฟฟิศของฉัน นั่นโต๊ะทำงานของเธอ เป็นโต๊ะของเลขาฉัน เธอใช้โต๊ะเขาก็แล้วกัน”
“ค่ะ ท่านประธาน”
“อืม...ไปทำงานของเธอเถอะ”
“ค่ะ” แล้วเธอก็เดินก้มหน้ามองเท้าตัวเองออกไปจากห้องทำงานของเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์ด้วยใจที่เต้นสั่นระรัว บอกไม่ถูกว่าเป็นอะไร แต่ที่แน่ๆ เธอไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าสบตาเขาเลยด้วยซ้ำ แค่เสียงที่ได้ยินยังหนาวเหน็บเย็นเยือกถึงขั้วหัวใจ ไม่อยากคิดเลยหากเงยหน้าสบกับดวงตาของเขาเข้าจะเป็นเช่นไร
หึหึ
ตื๊ด! ตื๊ด! ตื๊ด!
พอลับร่างน้อย เสียงสั่นเตือนโทรศัพท์ของดิฐาก็ดังขึ้น พอเหลือบตาไปมองชื่อที่โชว์หน้าจอก็ถอนหายใจเบื่อหน่ายออกมา ก่อนจะคว้าหยิบมากดรับสาย
“ว่าไงพี่เลว?”
“ได้ยินว่าไปประจำไซต์งานที่ระยองเหรอไอ้ดี?” เสียงห้าวกรอกถามกลับมา
“อืม...ว่าแต่พี่เถอะ โทรมาหาผมมีเรื่องอะไรอีก”
“ก็ไม่มีอะไร” ลภัชดนย์เอ่ยตอบกวนกลับมา
“ถ้าไม่มีอะไร ผมทำงานล่ะ”
“เฮ้! เดี๋ยวสิมึง”
“ว่า?”
“กลับวันไหนไอ้ดี?”
“ตั้งใจมาอยู่สองเดือน”
“นานไปไอ้ดี อาทิตย์หน้ามึงต้องกลับมาเคลียร์ปัญหาให้กูด้วย แม่งคู่กรณีไม่ยอมว่ะ”
“ทำไมไม่บอกพ่อไปเคลียร์ให้”
“บอกพ่อ กูก็โดนตีนพ่อสิไอ้ดี มึงเป็นน้อง กูบอกอะไรก็ทำเถอะน่า”
“แล้วทำไมต้องเป็นดี ทำไมไม่เป็นพี่โหด?”
“บอกพี่โหดได้เพิ่มเรื่องอีกสิไม่ว่า”
“ทำไมพี่ไม่เอาเงินฟาดหัวไปเหมือนเดิมล่ะ?”
“มันฟาดได้ กูฟาดไปแล้ว เนี่ยแม่งอยากให้ยกมือไหว้ขอโทษ ไม่มีทางหรอกไอ้ดี มึงต้องกลับมาจัดการให้กูด้วยล่ะอาทิตย์หน้า”
“อืม...แล้วบอกได้ไหม เรื่องอะไรอีกครั้งนี้”
“ก็เดิมๆ นั่นแหละ เผลอไปจับนมเมียชาวบ้าน”
“ให้แน่ เผลอหรือตั้งใจไอ้พี่เลว”
“หึหึ...ถือว่ารู้จักพี่ดี แค่นี้แหละ ไม่กวนแล้ว อาทิตย์หน้าเจอกัน ตู๊ด! ตู๊ด!…” แล้วปลายสายก็ตัดวางไปโดยไม่รอฟังคำตอบโต้ของดิฐาแม้แต่วินาทีเดียว
“ให้มันได้แบบนี้สิไอ้พี่เลว” เขาพึมพำบ่นพี่ชาย เพราะหลายต่อหลายครั้งที่ลภัชดนย์สร้างปัญหาให้ตนเองตามล้างตามเช็ดให้
- Writer
