CHAPTER 11 ผู้หญิงไร้ค่า
ปัง!
เสียงปิดประตูดังขึ้นฉันจึงลุกขึ้นไปดูเสื้อที่ต้องเปลี่ยนมันเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ซึ่งถ้าฉันใส่คู่กับกางเกงยีนตัวเล็กผืนนี้คงจะมองไม่เห็นกางเกงเลยแหละแต่เอ๊ะ! นี่มันกางเกงยีนผู้หญิงนายนั่นไปเอาจากไหนมาทั้งๆ ที่เขาก็ไม่ได้ออกไปไหนเลยหรือว่า...ของแฟน
ฉันรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกมาจากห้องน้ำก็พบว่าเขาไม่อยู่แล้วน่าจะออกไปข้างนอกห้องเงียบไม่มีคนอยู่ฉันจึงรีบเดินไปเปิดประตูเพื่อที่จะกลับห้องตัวเองเสียทีฉันกับเขาคือว่าไม่มีอะไรต่อกันอีก
เราจะเป็นเหมือนแค่คนที่อยู่ร่วมโลกด้วยกันที่ไม่มีวันได้รู้กันกัน ไม่เจอกันอีกส่วนเรื่องหนี้พอแล้วฉันถือว่าได้ชดใช้ให้เขาไปหมดแล้ว ถ้าคิดรวบๆก็เหมือนขายตัวใช้หนี้นั่นแหละแต่มัน..ไม่เหมือนตรงที่ฉันไม่เต็มใจสักนิด ไม่สักนิดเดียวถ้าย้อนเวลากลับได้ฉันจะไม่ขอเจอนายคิวพีอีก
“จะไปไหน?”
มือใหญ่ดึงข้อมือฉันไว้เขาอยู่ที่นี่ไม่ได้ไปไหนเ
