EP.8 ตัววุ่นวายที่แสนน่ารำคาญ
1187 Words
EP.8 ตัววุ่นวายที่แสนน่ารำคาญ
เขาถามนี้ผุดขึ้นในหัวอย่างคิดไม่ตก ด้วยไม่คิดเลยว่าจู่ๆ เขาต้องเป็นคนดูแลผู้หญิงสูญเสียความทรงจำ เพียงเพราะเธอถูกทำร้ายในอาณาเขตบ้านของเขา คาร์โลได้ให้ตำรวจที่ไว้ใจได้เข้าไปตรวจค้นบริเวณโดยรอบที่พบเธอทั้งหมด พบรอยเท้าที่คาดว่าน่าจะเป็นของผู้ชายสามถึงสี่คน รอยเท้านั่นวิ่งไล่หญิงสาวจากทางด้านนอกอาณาเขตที่ดินของเขา ซึ่งบริเวณนั้นไม่มีบ้านคน มีเพียงวิลล่าของเศรษฐีที่ซื้อเอาไว้
แต่ก็อยู่ไกลออกไปพอสมควร หญิงสาวคงวิ่งหนีเพื่อขอความช่วยเหลือ เธอจึงวิ่งเข้าไปในอาณาเขตที่ดินของเขา
ผู้หญิงสวยแบบนี้ผู้ชายพวกนั้นมันคงดักปล้นและหวังข่มขืน แต่หญิงสาวบาดเจ็บและมีเลือดออกมาก พวกมันจึงตกใจแล้ววิ่งหนีไป คงหวังให้เธอเสียชีวิตในป่าสนอย่างไม่ต้องสงสัย เขาได้ให้ตำรวจติดตามหาคนร้ายที่คาดว่าคงเป็นพวกผีพนันที่หมดตัวจากการเสี่ยงโชค จึงได้มาดักปล้นหญิงสาวเคราะห์ร้ายเช่นนี้
นอกจากนี้ที่สถานีตำรวจยังติดรูปภาพเธอเอาไว้ เผื่อมีญาติมาแจ้งความว่าเธอหายไป ก็ให้ติดต่อมาที่เขาได้เลย ชายหนุ่มมองใบหน้าหวานอีกเพียงครู่เดียวก็หมุนตัวหมายจะกลับออกไป ทว่าเสียงสะอื้นทำให้ชายหนุ่มจำต้องหันกลับไปมองร่างบนเตียงอีกครั้ง
หญิงสาวนอนกระสับกระส่ายไปมา เธอดิ้นจนเสาน้ำเกลือล้มโครมไปบนพื้น คาร์โลปราดเข้าไปเก็บเสาน้ำเกลือให้ยกขึ้น ก่อนจะจับที่ต้นแขนหญิงสาวเอาไว้ ทว่าเธอกลับสะบัดสุดแรงและออกแรงดิ้น ก่อนจะหวีดร้องเสียงดัง
“ไม่นะ! ปล่อย!”
หญิงสาวหายใจแรงเร็ว เมื่อเขายื่นมือหมายจะไปจับข้อมือของเธอเอาไว้ เธอกลับรวบข้อมือเขาแล้วบิดเต็มแรง คาร์โลนิ่วหน้า รีบหมุนตัวไปตามแรงบิด ก่อนจะกระชากร่างบางให้ลุกขึ้นนั่ง แล้วดึงเธอเข้ามากอดแน่นเพื่อสงบฤทธิ์อาละวาดจากฝันร้าย
“ฮือๆๆ”
หญิงสาวร้องไห้สะอึกสะอื้นปิ่มจะขาดใจ เนื้อตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว เธอซุกตัวเข้าหาอ้อมกอดของเขาแน่น ชายหนุ่มรู้สึกได้ถึงหยาดน้ำตาที่เปียกชุ่มบริเวณอกเสื้อ เธอร้องไห้อยู่อย่างนั้นเนิ่นนาน ก่อนที่เสียงสะอื้นจะค่อยๆ เงียบหายไป
คาร์โลไม่คุ้นชินกับการกอดผู้หญิงร้องไห้ เขาเกลียดน้ำตาของผู้หญิง เพราะเขามองว่ามันคือการเสแสร้งเพื่อเรียกร้องความสนใจจากผู้ชายก็เท่านั้นเอง ทันทีที่ผู้หญิงที่เขาหลับนอนด้วยบีบน้ำตาเพื่อเรียกร้องหาความรับผิดชอบจากเขา เขาก็จะตีตัวออกห่างจากพวกหล่อนราวกับรังเกียจ
เขาเลือดเย็น และใจร้ายกับผู้หญิงเสมอ
แต่ถึงอย่างนั้นก็มีผู้หญิงมากมายทำตัวเป็นแมลงเม่ากระโจนเข้าหากองไฟที่พร้อมจะแผดเผาพวกเธอให้ไหม้เป็นจุณ คาร์โลขยับตัวเมื่อพบว่าร่างบางในอ้อมกอดหายใจเข้าออกสม่ำเสมอและหยุดร้องไห้ไปแล้ว เขาเอนร่างบางให้นอนลงแล้วดึงผ้าห่มขึ้นห่มให้ ใช้ปลายนิ้วชี้เช็ดหยาดน้ำใสบนใบหน้าของคนป่วยแผ่วเบา
เธอคงหวาดกลัวกลุ่มชายพวกนั้นมากสินะ
ว่าแต่หญิงสาวรู้วิธีการป้องกันตัวด้วยงั้นหรือ ชายหนุ่มหมุนข้อมือไปมา รู้สึกปวดและทำท่าจะเคล็ดเพราะถูกเธอจับแล้วบิดเต็มแรง เขาลองศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับอาการสูญเสียความทรงจำมาบ้าง ที่อ่านไม่ใช่เพราะสนใจอะไรในตัวหญิงสาวหรอกนะ แต่ที่ต้องอ่านเพราะเขาจะได้รับมือกับเธอได้อย่างถูกต้องต่างหาก ช่วยให้เธอรื้อฟื้นความทรงจำได้เร็วๆ จะได้ออกไปจากชีวิตเขาเสียที
การสูญเสียความทรงจำและโรคสมองเสื่อมนั้นมีภาวะที่แตกต่างกันอย่างชัดเจน เพราะภาวะสูญเสียความทรงจำผู้ป่วยจะสูญเสียความทรงจำเท่านั้น แต่ความสามารถในส่วนอื่นๆ เช่น การตัดสินใจ พฤติกรรม ความสามารถในการวางแผน และทักษะในชีวิตที่เคยทำได้ก็จะยังคงทำได้อยู่ แต่โรคสมองเสื่อมนั้นจะสูญเสียหลายด้านหรือแทบทุกด้าน
เลยก็ว่าได้
ในโลกที่เต็มไปด้วยอาชญากรรม ไม่แปลกที่เธอจะรู้วิธีการต่อสู้ เพราะเชื่อว่าผู้หญิงสมัยใหม่ล้วนเข้าคอร์สเรียนการต่อสู้เอาไว้ป้องกันตัวด้วยกันทั้งนั้น
คาร์โลมองใบหน้าเปื้อนหยาดน้ำตาของหญิงสาวด้วยความสงสาร น้ำตาของผู้หญิงคนนี้เขย่าหัวใจของเขาให้หวั่นไหวได้อย่างน่าประหลาด
เอาเป็นว่า...เขาจะดุเธอให้น้อยลงก็แล้วกัน!
หญิงสาวที่ไม่รู้แม้แต่ชื่อของตัวเองยืนเหม่ออยู่ริมหน้าต่าง อาการบาดเจ็บฟกช้ำตามร่างกายแทบจะหายเป็นปลิดทิ้ง เหลือแต่อาการปวดศีรษะที่แสดงอาการแทบทุกครั้งเมื่อเธอพยายามคิดถึงอดีตที่ผ่านมา แต่ก็ล้มเหลวทุกครั้งเช่นกัน หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ นึกน้อยใจว่าไม่มีญาติมาตามหาเธอบ้างเลยหรืออย่างไรนะ ถึงปล่อยให้เธอรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลถึงห้าวันโดยไร้การเหลียวแล
แล้วคนที่ช่วยชีวิตเธอ...ผู้ชายหน้าดุคนนั้นคงทิ้งเธอไปแล้ว ถึงได้ไม่คิดจะแวะมาเยี่ยมเธอเลยสักครั้ง
“คุณคะ”
“คะ” หญิงสาวหันกลับไปก็พบว่าเป็นพยาบาลที่คอยดูแลเธอนั่นเอง พยาบาลสาวส่งถุงกระดาษให้ เธอจึงรับมาถือไว้ด้วยความงุนงง “อะไรหรือคะ”
“คุณคาร์โลให้ฉันเป็นธุระช่วยจัดหาให้คุณค่ะ รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะค่ะ เดี๋ยวคุณคาร์โลจะมารับคุณออกจากโรงพยาบาล”
“เขาจะว่างมารับหรือคะ ดูท่าแล้วเขาคงงานยุ่งมาก” หญิงสาวถอนหายใจ ตอนนี้ทั้งชีวิตของเธอมีเพียงผู้ชายที่ชื่อคาร์โลเท่านั้น ถ้าเขาคิดว่าไม่จำเป็นต้องมารับผิดชอบดูแลแล้วทิ้งเธอไป เธอก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปเหมือนกัน
“ใช่ค่ะ คุณคาร์โลงานยุ่งมาก ก็ที่กาสิโนเปิดตลอดทั้งวันทั้งคืนไม่เคยหยุด นักท่องเที่ยวก็หลั่งใหลเข้ามาไม่เคยขาด แต่ถึงอย่างนั้นคุณคาร์โลก็แบ่งเวลามาเยี่ยมคุณทุกวันนี่คะ แม้จะแค่ช่วงเวลาสั้นๆ ก็ตาม”
หญิงสาวนิ่วหน้าเมื่อได้ยินดังนั้น “อะไรนะคะ คุณพยาบาลบอกว่าคุณคาร์โลมาเยี่ยมฉันหรือคะ” จะเป็นไปได้อย่างไรในเมื่อเธอไม่เคยพบเขาเลยสักครั้ง
“ใช่ค่ะ แต่ส่วนใหญ่คุณนอนหลับ จึงอาจไม่ทราบว่าคุณคาร์โลมาเยี่ยม ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ ถ้าคุณแต่งตัวเสร็จแล้วก็ลงไปนั่งรอคุณคาร์โลที่ล็อบบีด้านล่างได้เลยค่ะ” พยาบาลยิ้มกว้างก่อนจะเดินออกจากห้องพักผู้ป่วยวีไอพีเพื่อไปทำงานอื่นที่ยังคั่งค้างอยู่ให้แล้วเสร็จ
- Writer
