“คุณปราณมีอะไรจะใช้ตาอีกรึเปล่าคะ” อธิปจ้องมองหญิงสาวเหมือนกำลังใช้ความคิด อาจจะเพราะอาการมึนๆ จากเหล้าที่ดื่มเข้าไปอย่างหนักตั้งแต่หัววันหรือเพราะอะไรก็ไม่อาจทราบได้ที่มันทำให้เขารู้สึกว่าวาสิตาตอนนี้น่ามองกว่าครั้งไหนๆ มากเลยทีเดียวเชียว
“ฉันอยากได้คนช่วยถูหลังให้ตอนอาบน้ำ…” จู่ๆ คำพูดนี้ก็ถูกเปล่งออกไป มันคงจะดีไม่น้อยที่ได้ฝ่ามือเล็กๆ นั่นของเธอมาช่วยถูหลังให้ยามที่ร่างกายเหนื่อยล้าจากการทำงานอย่างหนักตลอดทั้งวัน
“ถูหลังเหรอคะ…แต่ว่าตา…”
“ทำไม! เธอรังเกียจฉันนักรึไง!” เปล่าเลยสักนิด เธอไม่ได้รังเกียจเขาหากแต่ไม่กล้าพอที่จะทำตามคำสั่งของเสียมากกว่า จู่ๆ จะให้เข้าไปในห้องน้ำด้วยกันแล้วทำแบบนั้น ใครบ้างจะไม่รู้สึกอาย เกิดมาทั้งชีวิตเธอเคยทำเรื่องแบบนั้นเสียเมื่อไหร่กัน
“ตาเปล่ารังเกียจคุณปราณนะคะ แค่คิดยังไม่เคย…” คำตอบที่ได้ทำให้อารมณ์หงุดหงิดในตอนแรกของอธิปหายไปเพียงเล็กน้อย
“ถ้าอ
