Concubine's Cursed Blood

5 Kinm's POV

The sun is bright while birds chirped merrily. My heart enjoyed peace yet, my mind is in haze.

Nagkakagulo ang lahat ng parte ng isip ko dahil ngayon na ang araw na pinakahihintay ko. Ang araw na kailangan kong pumasok sa loob ng palasyo.

Kailangan kong sumugal dahil ito na lamang ang tanging paraan para magawa ko ang aking layunin.

Kanina pang umaga ay nakapasok na ako ng palasyo pero sa ngayon nililibot ko pa lamang iyon para maging pamilyar sa akin ang lugar.

Pero kahit wala pa ring nakakakilala sa akin ay andoon pa rin ang kaba dahil hindi ko alam kung ano ang naghihintay sa akin.

Napatingin ako sa paligid at hindi sinasadya ay biglang napatingin ako sa isag gintong desenyo na nakapaskil sa pader kung saan nakikita ko ang repleksyon ng aking mukha.

Isang mukha na halos hindi ko makilala. Malayong-malayo iyon sa tunay kong itsura dahil sinigurado kong hindi ako makikilala ng hari.

Madami akong nilagay na kung ano upang maikubli ang tunay kong anyo. Sinigurado akong magmumukha akong pinakapangit kabaliktaran sa aking naging anyo noong nasa loob pa ako ng club na pinagtratrabahuan ko noon.

Napangisi ako at saka muling inilibot ang aking mga mata sa aking paligid.

Time has finally come, as my eyes roamed around the palace. I can see how this place had stand firm together with its ruler. For some reasons, they are savage beast but enjoying their lives as royalty. Hindi nababagay sa kanila ng posisyon na ito. Hindi nababagay na maging hari ang mga tulad nila na walang ibang ginawa kundi ang pumaslang ng mga mamamayan.

But truly, the royals are gifted with power and wealth. Dalawang bagay na pinagkait nila sa kanilang mga mamayan. Everything screamed sumptuous and I am left with my mouth gaping wide. napakagara at halatang hindi basta-basta ang mga gamit at desenyong nasa loob ng palasyo

I realize that the structure of this place is rather ominous. The entrance was made of one sheet of thick, solid metal and it was sealed shut. Halatang oras na nakapasok ka na ay mahirap ka nang makalabas muli.

Then laughing to myself, I realize that I look like a small pup with eyes gleaming in eagerness. Para akong bata na nabigyan ng kalayaan kung kaya't niyayakap ko iyon ngayon.

Yet I know na para akong lumulutang ngayon, because the scene is too much for me and hell! Goddess would know how hard I tried to suppress my mouth from screaming in excitement. Hindi ko alam kung bakit ang buong sistema ko ngayon ay nakakaramdam ng pagkabalisa.

Kahit ang lobo na nasa loob ko ay hindi rin mapakali. Mabuti na lang at sinigurado kong hindi ito makakakuha ng kontrol.

Ayaw kong gumawa ito ng bagay at aksyon na hindi ko magugustuhan. Knowing my wolf. Masyadong matigas ang ulo nito na minsan ay hindi ko magawang sawayin oras na may gusto itong gawin.

Gulping down my nervousness, I stepped away from the balcony and moved deeper into the building.

There were fewer portraits of people and most images were of wolves tearing into others during battles.

Umigting ang aking panga dahil bigla na lamang pumasok sa isip ko ang maraming dugo.

'Yung dugo ng aking ama na siyang hinayaan nilang dumaloy na para bang normal lang iyon at walang kakwenta kwenta.

And all of these f*cking pictures shows history that the royals valued the most. Pero anong klaseng kasaysayan ba? Kung puro karahasan lamang ang nakikita ko.

Naglakad pa akong muli at bigla na lamang may umagaw ng atensyon ko. One portrait is quite different because among all, it is the only one who shows obscene image.

A beast-man mounting a topless female and her face contorted in a way that made me shiver.

Hindi ko akalain na hahayaan nilang nakasabit ang ganitong litrato. Nagpapakita iyon kung paano angkinin ng lalaking lobo ang kaniyang mate at hindi ko mapigilan ang hindi maalala ang isa sa mga minsan na napanaginipan ko.

Para bang ganito rin iyon.

Sh*t what am I thinking?

Blushing, I blink my eyes and tried to erase my dirty thoughts or move my attention away from the dirty ideas and focus in other things such as observing the place and taking in the little details that I feel fascinated about. Kailangan mas maging seryoso ako sa mga bagay-bagay lalo na ang tungkol sa aking layunin.

Dahil oras na hinayaan kong maapektuhan ako sa mga makikita ko rito tiyak mabibigo lamang ako.

Yet with too much effort, I made sure that I have the chance to savor this experience. Kahit ngayon lang ay hahayaan ko ang sarili ko na magmistulang bata.

I scan the surroundings trying to understand everything within my mind.

But what really caught my eyes and attention are the walls with some beautiful swirls and traditional symbols carved on them. It made them look magnificent. Like a piece of art that adds an intimidating yet mysterious theme. And it drives question within my mind.

What does the symbol mean?

Why would the royals choose this kind of design? Para kasing nakakaakit iyon. Alam kong ang gamit nilang lengwahe ay 'yung pinakalumang lengwahe ng mga lobo na siyang inukit sa pader.

I raise my hand and let my fingers trace the carvings and to my joy I felt a little calm.

Kahit ang lobo ko ay tumigil sa pagwawala sa loob ng isip ko. Mukhang naunawaan nito ang mga salita pero hindi naman niya masabi sa akin kung ano iyon.

"I can see your fascination with the carvings. And I didn't expect that a lady will be roaming around here," a baritone voice said from behind me, which made me jump in fright. nagulat ako dahil sa biglaang pagsulpot nito at halos gusto ko na sigawang ang kung sinong lalaking gumambala sa akin.

Goddess!

Kung hindi lamang ako nagpapanggap na isang mahina at bagong saltang katulong ng palasyo ay baka nasapak ko na itong lalaki.

"I-I'm sorry I just—" nauutal at dahan-dahan na humarap ako sa lalaki. Pero nang makaharap ako ay nakita ko bigla ang magandang kasuotan nito.

At pati na rin ang kakisigan nito. Sigurado akong hindi ito basta lang isang kawal kundi isa itong lobong may mataas na katungkulan.

Nakita ko rin na pinasadahan ako nito ng tingin. At muntik na akong umismid nang tumagal ang titig nito sa may bandang dibdib ko.

Nagkataon kasi na ang damit na nakuha ko kanina ay may kaliitan kaya halos umapaw na ang dibdib ko at halos hirap pa ako kanina na lumabas dahil hindi ako komportable. Ngunit wala rin akong choice. Siguro mamaya ay hahanap na lang ako ng iba pang masusuot.

Nang umangat pa ang mga mata nito ay muntik pa itong mapangiwi nang makita ang aking anyo.

Natatawa ako sa isip ko dahil na din sa naging reaksyon nito. Hindi ata nito ineexpect na sa ganda ng hubog ng katawan ko ay babagsak naman ako sa usapang mukha.

"You don't need to apologized, you came here to serve the palace so we are more than thankful for that," he murmured before I heard his footsteps moves a little closer to my comfort.

I felt my nerves are running wild inside my head. Then again, I remembered why I am in a state of haze awhile ago.

Because I didn't expect that my life would pushed me towards this situation, where I need to face this kind of stage, a stage with hungry eyes watching my every move, calculating if they can pounce at me and make me submit.

So, with trembling hands, I grip my satchel harder. Praying that he won't smell my doubts and he won't smell my secrets.

"Sorry, kung kailangan kong lumapit. Bago ka kasi sa palasyo kaya gusto ko munang maging pamilyar sa amoy mo. Nga pala ako ang kanang kamay ng hari. You can call me beta Josiah." Muntik na akong mapasinghap sa nalaman ko.

Sa kauna-unahang araw ko pa lamang ay nakakilala ako agad ng isa sa mga importanteng tao sa palasyo.

"And that carvings na kanina'y hinahawakan mo lang symbolize a wolf’s creed, a creed for its other half, more of a promise. A promise that he will protect, own and love his or her beloved. And these carvings are important for us, the same with the idea of mates. Because wolves would need their mates to survive," he mumbled in a hopeful tone. Kaya lununok ako.

Hindi na ako nagtataka kung bakit kumalma ang lobo ko sa nakikitang mga salitang nakaukit sa pader dahil iyon pala ang kahulugan no'n.

Bwisit akala ko kung ano na.

I can sense the hint of the beta's smile plastered on his lips. Parang lubhang nasisiyahan ito kapag pinag-uusapan ang tungkol sa mga ganoong paksa.

When he finally made his way in front of me. My sight is greeted with his dreamy eyes as if he is in bliss just thinking about mates, as well with the sight of his lips stretched into a wide smile.

To be honest, his face is something that women would scream for. But there's something sinister behind his eyes.

Alam kong hindi lamang ito isang simpleng inosente binata. Dahil alam kong may tinatago itong mabangis na parte sa katauhan nito.

Wolves are dangerous, they are beautiful creature but they can't change the fact that the abyss embraced them from within. Madilim ang katauhan nila na naghahangad ng dugo. Lahat ng mga lobo ay uhaw sa karahasan.

Mas nasisiyahan sila kapag may nakikitang nasasaktan o sumisigaw sa sakit.

And this man is not only hiding his nakedness behind his luxurious clothes.

Because the fact that his monster is crawling behind his skin is something that can make a human fear him. Pero hindi ako basta isang tao lang. Alam ko sa paningin nito ngayon ay isa lamang akong simpleng tao dahil wala itong maamoy na lobo sa aking dugo dahil na rin sa gamot na ininom ko.

Pero sinigurado ko rin na hindi nito basta-bastang malalaman ang tungkol sa sekreto ko.

He's a devil hunter! And standing in front of him is not something that I would be proud of and if I would choose? Then I would rather work with my herbs in my own garden. Kung wala lang akong layunin ay hindi ako mag-aaksaya ng panahon upang pumunta rito at harapin ang mga taong tulad ng lalaking nasa harap ko dahil alam kong mababangis at delikado silang kasama.

I'll rather soil my hands than try my best to please this inhumane beast.

"Pasensya ka na Beta at salamat po sa pagtanggap sa akin sa palasyo," I said before bowing my head in submission.

This man is the second in command, the man who can ask his warriors to put my head in a stake or pull my head away from my neck with just a snap of his fingers.

And I need to be more cautious of my actions. I can't let him sense my lies and sense that I am not someone he can trust. Kailangan ay manatiling ordinaryong tao ako sa paningin nito.

"Quit the formalities woman, ang gusto ko lamang ay iyong ipangako mo na magawa mong paglingkuran ang hari." I bit my inside cheeks in frustration.

bakit pinipilit nitong paglingkuran ko ang hari kung una pa lang ay hindi na nararapat paglingkuran ang lalaking ganoon.

Isang hari, na walang ibang ginawa kundi ang manood habang nahihirapan ang isang mamamayan.

Tanda ko pa rin kung paano nito pinananood ang pananakit ng ama nito sa aking sariling ama.

Tanda ko rin kung paano nito hinayaang bumaon ang kuko nito sa dibdib ng aking ama.

Lahat ng iyon ay nanatili sa aking isip at patuloy no'n nilalason ang aking dibdib.

Isang lason na mananatili bilang isang poot na hindi mapapawi hangga't hindi ko nakukuha ang hustisyang nais ko.

"Don’t worry beta I will make sure na mapaglilingkuran ko ang hari at ang palasyo sa abot ng aking makakaya." Yumuko ako bilang pagrespeto pero nagngingitngit ang aking kalooban.

I just want to kill them all.

Lahat sila ay saksi sa pagkamatay at pagkawasak ng aking pamilya pero wala silang ibang ginawa kundi hayaan na mangayari iyon.

Kaya sisiguraduhin kong magsisisi sila sa mga ginawa nila.