Concubine's Cursed Blood

5.2 Kinm's POV

He turned a what?

Kung ganoon ay parang mabangis na hayop ang hari ngayon na konting mali ko lang ay mas lalong delikado. Tapos sinabi niya kanina na hindi masamang tao ang hari? Gago ba siya? Anong akala niya sa akin tanga?

But being feral o ang pagiging mabangis ay nangangahulugan lamang na ang lobo nito ang may mas malaking kontrol sa katawan nito.

Pero ang mga ganitong kaso ay malabong mangyari sa mga ordinaryong lobo. Because it only happens when his wolf loses its patience, patience in finding his fated one and patience to mate.

Mukhang kating-kati na ang lobo nito na mahanap ako.

Pero damn him! Hindi magiging madali iyon.

I felt shiver run over my spine. Alam kong ang tanging paraan upang ibalik ng lobo ang kontrol kay Kaizen ay sa pamamagitan lamang ng ideyang mahahanap na nito ang mate nito.

Or maybe find a suitable mate that the wolf finds appealing to its taste.

But a feral werewolf like Kaizen is hard to deal with, because they can kill you in a blink of an eye or go for a hunt which is unpredictable.

They are bloodthirsty beast that their instinct heightens. They become more possessive and abusive.

Gaya ng ama nito na walang ibang gusto kundi ang makakita ng dugo.

Pero ganoon na rin ba si Kaizen?

Ganoon na din ba ito kabangis?

Sa unang pagkikita namin sa club ay pinanood din nito kung paano ako parusahan at nasisiyahan ito. Ngunit hanggang doon lang ba ang magagawa nito? Sa nakikita ko ay kapareho pa rin ito ng ama nito.

Walang pinagkakaiba.

And what more if the King of wolves, who is more powerful, turned into a vicious beast?

Then it would be chaos, risky, and unsafe.

Hell!

"Aye, I know it's frightening, but..."

Yes, it was!

So how can he push me to do the act when all along he knew that it was risky and frightening?

Talaga bang ganito na sila katanga? Talaga bang wala na silang ibang magawa kundi hayaan ang isa sa mga mamamayan nila na mahirapan?

"Sa ngayon ang magagawa mo na lamang ay tanggapin ang iyong magiging gawain." I swallow hard knowing where this conversation would lead to.

"I'm sorry but I can't—"

"Our king is more important than your words or even you woman," he snapped at me, with his eyes glowing silver making me gulp.

Ano raw? Mas importante ang hari nila kaya sa akin o sa mga salita ko? Aba! Ang galing naman!

"You only have two options woman. Serve him and walk out alive or die," he said ending with a snarl.

I can't believe that he can change his mood right away. And I can't deny the fact that he indeed, had this power over his people.

Thus, I can sense his dominant side surfacing and if I continue to refuse him then I would really face death.

But either way, wala akong choice kundi sundin ito dahil kahit anong gawin ko ay hindi na ako makakaalis rito hangga't hindi ko napapatay ang hari at ang mga taong kailangan kong patayin.

And If I run away from here, my peaceful life would be chaotic and they won't stop chasing me.

Hindi madaling umalis lalo na't magmumukha lamang akong kahina-hinalang tao.

"I-I'm sorry Beta but I am just confused. Why me? I mean, I am just a mere ordinary woman. And not even compared to the best servant here in the palace," I said making sure I don't utter words that can trigger his wolf again.

And I am succeeding because finally I can see the of cloud silver in his eyes fades not a second later.

"Many refused because they thought he abused and killed all the servants that tried to served him. Pero ang totoo niyan sila ang gumawa ng rason para maparusahan sila. Sinubukan nilang gumawa ng paraan para markahan sila ng hari at gawing reyna. Pero kahit sabihin na natin na hindi makontrol ng lobo ng hari ang magpaakit sa pagnanasang pinaparamdam ng mga ito. Ay buo pa rin desisyon ng lobo nito na tanging ang mate lang nito ang nais nitong gawing reyna ng kaharian. His wolf is more feral which is out of control. He even refused help, he either kills a healer or either abused them." I gasp, how cruel!

I started to feel sweats forming on my forehead. Hindi na ako magtataka kung gaano ito kasama dahil halata naman ang pagiging masama nito.

"T-Then this is not because I am a late, right? T-This is because I am a ugly, that's why you choose me." He nodded and that made me gritted my teeth. Gano'n ba kasama ang ugali ng mga taong ito?

Harap-harapan nilang sinasampal sa tao kung ano ang kakulangan nito?

Isa pa bakit ganito ang ginagawa nito sa akin? Bakit pinaparamdam nito sa akin na wala akong karapatan na humindi rito.

I can hear warning bells inside my head and it all scream for me to escape.

Pero nagmamatigas ako dahil alam ko sa sarili ko na hindi na ako mahina.

"A woman like you won't call for his beast, Isa pa pakiramdam ko'y may kakaiba sa'yo. Siguro naman hindi ka magtatangkang akitin siya hindi ba—"

"I-I'm sorry Beta but I can't do this, yes I am ugly and it's unfair for you to only choose me for that reason! And how can you be assured that he will not hurt me? Again, I'm sorry but we both know this is dangerous." I gave him a small smile, and I can see the frustration written all over his face.

"Isa pa hindi—"

I am halted in my mid-sentence when suddenly something pierces the silence.

"No! I'm sorry my king!" I heard a scream which made my eyes grew wide. That scream is from a woman who might be wounded.

Even the Beta seems uncomfortable and with my instinct, I can't stop myself from running after the noise.

Shit!

I am not only an ordinary woman. Tinuruan ako ng aking ama sa pagiging manggagamot kaya ang makarinig lang ng isang sigaw na nasasaktan ay agad na nagpapagising iyon ng aking kakayahan.

I'm a healer and hearing that someone is being harmed made my senses go wild.

"N-No please your highness," she said while whimpering and I can sense that she's turning weak with her voice getting weaker. Mabilis na tinakbo ko ang pagitan ko at nang pinanggagalingan ng ingay.

But when I am now facing the large door where the noises came from, my body halted and my knees almost lost its balance. Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa akin pero pakiramdam ko ay nanghihina ako. Samantalang ang lobong nasa loob ng aking isip ay hindi mapakali. Patuloy ito sa paggawa ng ingay at tila gusto nitong makawala.

What the hell is happening to me?

I fix myself and with my new courage I ought to push the door open, but someone pull me back and made me face him.

"Are you out of your mind woman? The room belongs to the king. And you are about to sign your ticket towards death—"

"And what should I do? I am also a healer Beta and a healer won't let this situation happen without doing his or her duty," I determinedly said making his mouth hang open.

"Y-you're a healer?" Hindi makapaniwalang sambit nito. Alam kong mali itong ginagawa ko pero hindi ko talaga kayang tumayo lang dito ng walang ginagawa.

Napagtanto ko rin na may nasabi akong mali. Hindi ko dapat sinabing isa akong manggagamot dahil iilan na lamang kaming may dugong manggagamot. Lalo na't karamihan sa mga may kakayahang magpagaling ay pinatay ng dating hari dahil na rin sa kasakiman nito.

Akala nito'y oras na makapatay ito ng mga tulad naming manggagamot ay magkakaroon siya ng mahabang buhay. Isa na sa biktima nito ay ang aking ama. After killing my father, I watched him drink from my father's blood.

Para itong nababaliw na ininom ang dugong dumaloy sa sugat ng aking ama.

Hanggang ngayon kapag naaalala ko ay nagsisitaasan ang balahibo sa aking braso.

I fear the fact na nagawa nito ang mga bagay na iyon.

At hindi ko rin alam kung ano ang nakuha nito mula sa ginawa nito.

Basta ang nakita ko lang noon ay mas naging mabangis ang itsura nito.

Samantalang kapag babaeng manggagamot naman ay sinisigurado nitong nagagawa nitong dakpin ang mga ito and make them his concubine. Pero sa pagkakaalam ko ni isa sa mga iyon ay hindi nagbuntis kaya walang nagawa ang hari kundi patayin rin ang mga ito.

Pero dahil iilan lang ang babaeng manggagamot ay hindi ito nagtagumpay sa plano din nito. Kaya kung tutuusin ay nag-iisa na lamang akong may dugong nakakapagpagaling.

At hindi ko alam kung isa iyong regalo o isa iyong sumpa.

Isang sumpa na alam kong mahirap takasan.