เมียอุปถัมภ์รัก

ตอนที่ 7 งานยาก!

ประตูห้องค่อยๆ ถูกเปิดออก พร้อมกับร่างสูงของใครบางคนปรากฏ อีกฝ่ายยังคงอยู่ในชุดทำงาน เพียงแค่ถอดคราบที่ดูเรียบร้อยออกแล้วเท่านั้น

เสื้อเชิ้ตสีฟ้าพับแขน ชายเสื้อถูกดึงออกมาจากใต้กางเกงสแลคสีดำ ยืนเท้าเปลือยมองมาที่เธอนิ่งๆ

นารารีบก้มหัวพร้อมยกมือไหว้ขอโทษเขาทันที ค้างเอาไว้ก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิด แต่พอเงยหน้าขึ้นเจ้าของห้องกลับเดินหันหลังให้เสียแล้ว

งานยาก! คราวนี้ทำเอานาราอดที่จะเดินเข้าห้องอีกฝ่ายอย่างเต็มใจไม่ได้

ให้เขาตำหนิเธอจนหูชา ดีกว่าให้เขาเมินเฉยไปอย่างนี้เสียอีก

"นาราขอโทษค่ะคุณเคน" ร่างเล็กรีบเดินเข้าไปประชิดตัวอีกคนจากทางด้านหลัง พร้อมมือเรียวทั้งสองข้างจับหมับเข้าที่แขนของเขาให้หยุดเดิน ก่อนจะย้ายตัวเองไปยืนอยู่ด้านหน้า มองใบหน้าเฉยชาที่ไม่แสดงความรู้สึก เขาทำราวกับว่าเธอไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้ด้วย

ด้วยความที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะง้ออีกฝ่ายอย่างไรดี ทำให้นาราใจกล้ายกมือขึ้นเพื่อแกะกระดุมเสื้อของเขาออกอย่างถือวิสาสะ

"นาราถอดเสื้อให้นะคะ" สิ่งที่เธอกลัวที่สุดคือการปราศจากซึ่งความรัก นอกจากคุณท่าน ก็มีแค่คุณเคนที่ทำให้เธอสบายใจ ว่าไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้เพียงคนเดียว

เคนไม่ได้ห้าม แต่มองใบหน้าหวานนิ่ง ปล่อยให้เธอทำ ดูว่าจะใจกล้าสักแค่ไหนกันเชียว ทั้งที่กลัวเขามาตลอด

จนกระทั่งนาราแกะกระดุมเสื้อของอีกฝ่ายออกจนครบทุกเม็ด แผงอกแน่นกับหน้าท้องเป็นลอนก็ปรากฏสู่สายตา

มือเรียวทั้งสองข้างรั้งสาบเสื้อของเขาไปที่ด้านหลังเพื่อให้หลุดออกจากบ่า ปลดลงมาที่แขนของเขาจนมันหลุดออก

ได้กลิ่นกายสปอร์ตๆ หอมๆ ลอยออกมา จนอดไม่ได้ที่จะเผลอสูดดมยามที่ได้ใกล้ชิด

เหตุการณ์ในอดีตลอยเข้ามาในหัวทันทีว่าเคยนึกกลัวเขาขนาดไหน แต่คราวนี้ช่วยไม่ได้ ในเมื่อเป็นฝ่ายทำผิดเองเสียนี่

แต่เพราะครั้งนั้นที่เขาดุเธอเรื่องที่จะออกไปอยู่ข้างนอก ผ่านมาเป็นอาทิตย์เขาถึงคุยกับเธอ แต่ถ้าแม่เขาไม่ชงให้เราทั้งคู่ได้คุยกัน เธอก็ไม่รู้ว่าเขาจะหายงอนเธอตอนไหน

นาราจึงบอกตัวเองเอาไว้ว่า หากมีครั้งไหนเขาโกรธเธอจริงจัง เธอจะรีบง้อเขาทันที

"อาบน้ำไหมคะ" นาราเงยหน้าขึ้นถามอีกฝ่ายยิ้มๆ แต่กลับส่งสายตาเว้าวอน ขอร้องอ้อนวอนเขาอยู่ในนั้น

เคนมองสบตากับอีกคนนิ่ง "ก็ไม่ได้เห็นหัวกันอยู่แล้วนี่ ยังจะแคร์อะไรอีก ยังไงคำพูดของฉันก็ไม่ศักดิ์สิทธิ์อยู่แล้ว"

"นาราขอโทษจริงๆ ค่ะคุณเคน" หญิงสาวก้มหน้างุด ยกมือขึ้นไหว้ขอโทษเขาอีกครั้ง

จะบอกเขาเหมือนที่บอกคุณท่านดีไหมนะ หรือบอกความจริงไปเลยดี แต่เขาจะโกรธเธอมากไหม

แต่ตอนที่บอกคุณท่าน ท่านก็ไม่ได้สงสัยอะไร งั้นลองดู

"พะ..พอดีนาราไปทำรายงานกับเพื่อนจนลืมดูนาฬิกาค่ะ" ทำน้ำเสียงให้เขารับรู้ว่าเธอรู้สึกผิดจริงๆ รู้สึกผิดที่ทำงานเพลินจนลืมดูนาฬิกา

แต่พอเงยหน้าขึ้นกลับเห็นเขากระตุกยิ้มตรงมุมปาก จนได้แน่ชัดแล้วว่าความลับที่ปกปิดเอาไว้มันไม่เป็นผล เขารู้แล้ว!

"นะ..นาราขอโทษที่แอบหนีเที่ยวค่ะคุณเคน!" รีบก้มหน้างุดลงอีกครั้งสารภาพผิดออกมา แน่สิ เธอจะมาโกหกคนที่จับทางเธอได้ตลอดอย่างไรกัน บ้าฉิบ!

"เมื่อกี้ยังบอกว่าไปทำงานกับเพื่อนอยู่เลยนารา.." รู้ทั้งรู้ว่าเขารู้ ก็ยังปั้นหน้าจะหลอกต่อ คงหลอกแม่เขาสำเร็จไปแล้วหนึ่งถึงจะมาหลอกเขาต่ออีก

สงสัยจะเลี้ยงให้เป็นคนดีไม่ได้ ถึงได้ชอบทำอะไรลับหลังแบบนี้ และไอ้นิสัยโกหกแบบนั้นมันเริ่มมีมาตั้งแต่ตอนไหนกัน!

"นาราโกหกค่ะคุณเคน นาราไม่รู้ว่าอาจารย์จะยกเลิกคลาส เพื่อนก็เลยชวนไปดูหนัง จากนั้นเราก็ไปนอนเล่นที่คอนโดทอฟฟี่กัน แล้วนาราเผลอหลับไป.." จำยอมสารภาพออกมาเอง

"คุณเคนจะดุนารามั้ยคะ แต่ว่าดุนาราดีกว่าเงียบแบบนี้นะคะ" หญิงสาวเงยหน้าขึ้นเอื้อมมือไปจับมือเขามากุมข้างหนึ่ง เคนไม่ได้ปัดออก

"ตามจริง เธอไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรเลยด้วยซ้ำนะนารา เพราะยังไงฉันก็จะไม่ถามอยู่แล้ว"

"คะ" ทั้งที่รู้แต่เขาก็จะไม่ถามน่ะเหรอ

เชื่อไหมว่าครั้งนั้นที่เขาโกรธเธอ เขาพ่นไฟใส่เธอมาเป็นชุด จากนั้นก็ไม่คุยด้วยอีกเลยเป็นอาทิตย์

แล้วถ้าเขาไม่ถามแบบนี้ จะไม่โกรธเธอไปเป็นปีหรือไงกัน

"คุณเคน..อย่าโกรธนาราเลยนะคะ" ในเมื่อมันจนหนทาง อดไม่ได้ที่จะเป็นฝ่ายโผเข้ากอดเขาเสียเอง ใบหน้าหวานแนบชิดลงไปกับอกเปลือยอุ่นๆ ถูไถอ้อนๆ แต่พอยังเห็นอีกคนนิ่งเธอจึงเงยหน้าขึ้นมอง พบว่าอีกฝ่ายไม่ได้มองสิ่งที่เธอทำเลย เขาไม่ได้สนใจด้วยซ้ำ กลับทำเป็นนิ่งเฉย

ว่าแล้วนาราจึงผละกอดออก แล้ววางมือลงบนหัวกางเกงของเขาเตรียมจะปลดตะขอ แต่อีกฝ่ายรีบตะครุบเอาไว้เสียก่อน

"ทำไมคะ" นาราใจไม่ดี ทั้งที่เขาแสดงออกว่าอยากได้เธอมาตลอด แต่ทำไมตอนนี้กลับปฏิเสธเธอเสียแล้ว

"ฉันไม่ทำกับคนที่ไม่เต็มใจ!" เคนเอ่ยเสียงเข้ม ดึงมืออีกคนออกไปให้พ้น

"นาราเต็มใจค่ะ!" หญิงสาวรีบโป้งปากออกไป คราวนี้เคนเลิกคิ้ว

ทีแรกก็ไม่ได้ว่าจะอะไรมาก สงสัยเขามองนาราไม่โตสักที ถึงได้เอาแต่ใจตัวเอง หวงเธอจนเกินขอบเขตแบบนี้ เขาควรให้เธอได้ใช้ชีวิตของตัวเองเสียที

แต่พอมีเนื้อหวานๆ มาเสิร์ฟให้ถึงที่เองแบบนี้ เขาจะปล่อยไปได้ไงกัน งั้นโกรธต่อ!

เอาจริง! ถ้าวันนี้ หากเธอต้องเสียตัวให้เขาก็จะยอม ผู้ปกครองอะไรเธอไม่สนใจแล้ว

อย่างที่บอกคือให้ผิดใจกันกับใครก็ได้ยกเว้นคนในบ้าน แล้วคนในบ้านที่ไม่ใช่ญาติมิตรแท้ๆ นาราเกรงว่าวันหนึ่งจะไม่ได้รับความรักขึ้นมาจริงๆ

ตอนที่เธอขอออกไปอยู่ข้างนอกนั้น เธอไม่ได้อยากไปด้วยซ้ำ แต่ผู้อาศัยอย่างเธอมันก็ต้องออกปากก่อนที่เจ้าของบ้านไล่ถึงจะได้ไม่น่าเกลียด

"ถ้าหากมันจะทำให้คุณหายโกรธ.." นาราก้มหน้าลงเล็กน้อย

เธอเป็นผู้หญิงประเภทไหนกันที่เดินเข้ามาหาเขาเองถึงในห้อง เสนอตัวให้เขาเอง ถ้าวิญญาณแม่มารู้เข้าคงจะต้องเสียใจแน่ๆ ที่เธอทำแบบนี้

มือหนาเชยคางมนของอีกคนขึ้นให้มองสบตากัน เกลี่ยริมฝีปากอวบอิ่มสีทับทิมที่ทำให้เขาหลงใหลได้ตลอดเวลาที่อยู่ใกล้กัน

วันนี้นั่งทำงานทั้งวันเขาทนปวดหนึบแก่นกายกว่าจะหายได้ ที่เขาบอกให้นาราไปหาตอนเลิกเรียนก็คือช่วงบ่าย เขาคิดว่ายังไงก็ต้องได้กินกวางน้อยในปกครองของตัวเองให้ได้ แต่ทั้งหมดมันผิดแผน!

นารายกมือขึ้นจับข้อแขนแกร่งของอีกคน ลูบไล้มันเบาๆ เอาใบหน้าถูกไถเหมือนแมวน้อยอ้อนเจ้านาย อมยิ้มออกมาเล็กน้อยกับท่าทางของอีกฝ่ายที่ดูผ่อนคลายลงกว่าเมื่อกี้ เขาดูลดความรุนแรงของอารมณ์ลงจนนารามีใจชื้น

"ฉันจะไปอาบน้ำ" เคนดึงมือกลับแล้วเดินไปทางห้องน้ำ จนนาราได้ยินเสียงปิดประตูลง เธอผ่อนลมหายใจออกมาบางๆ

เขากำลังให้เธอเลือกนาราไม่ได้โง่ เขากำลังทดสอบเธออยู่ ว่าจะเลือกเปลือยกายไปอาบน้ำพร้อมเขา หรือจะเดินออกจากห้องนี้ไปแล้วไม่ได้อะไรกลับคืน