เบญจเพส

ชายน่ากลัว

เวลาต่อมา

“ เอาละลูก นับตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป ลูกต้องตั้งใจปฏิบัตินี้แหละที่คนโบราณเรียกว่าเบญจเพส “ ดวงผู้เป็นพ่อ ท่านเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูดแต่ตอนนี้ท่านต้องพูดเพราะท่านรู้ว่าลูกสาวกำลังเผชิญอยู่กับอะไร เมื่อดวงตกเคราะห์กรรมที่ทำมาไม่ว่าชาตินี้หรือว่าชาติที่แล้ว เจ้ากรรมนายเวรจะเข้ามาลุมทึ้งลุมขยี้ คนๆนั้นให้ชีวิตแหลกหรือถ้าใครทำบุญมากกว่าบาปก็จะโดนเจ้ากรรมนายเวรเล่นน้อยแต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่เล่นเลย ส่วนคนที่ทำกรรมเยอะมากกว่าบุญนั้นแหละถึงจะหนัก บางคนหนักมากจนต้องสังเวยด้วยชีวิต แต่ถ้าใครยังพอมีบุญเก่าช่วยไว้บ้างก็จะรอดมาได้ เมื่อพ่อพูดจบแก้วก็นั่งคลุกเข่าลงกับพื้นจากนั้นก็กราบเท้าท่านทั้งสอง ก่อนจะเอาตีนของพ่อกับแม่มาเยียบที่หัวเพื่อเป็นสิริมงคล จากนั้นท่านทั้งสองก็ไป แก้วกับเฟยพระท่านให้นอนกุฏิเดียวกันแต่ว่า คนหนึ่งนอนอยู่ข้างนอก อีกคนนอนอยู่ข้างใน โดยที่ทั้งคู่ปักกลดอยู่กันคนละกลด

“ แก้วไม่ต้องปิดประตูนะเผื่อมีอะไรเฟยจะได้ช่วยทัน “ เฟยพูดออกมาด้วยความเป็นห่วงหญิงสาวแก้วเมื่อได้ยินแบบนั้นหัวใจดวงน้อยก็มีความรู้สึกวูบวาบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แก้วยิ้มให้ชายหนุ่มก่อนจะพูดกับชายหนุ่ม

“ อื้ม แก้วไม่ปิดหรอกเฟย เฟยก็เหมือนกันอย่าหลับลึกจนไม่ได้ยินก็แล้วกัน “ แก้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หยอกล้อ พร้อมกับเก็บของให้เป็นที่เป็นทาง เฟยเมื่อได้ยินหญิงสาวพูดแบบนั้นเขาก็ยิ้มตามก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

“ ผมสัญญา “ เฟยพูดออกมา พร้อมกับจ้องมาที่แก้วแก้วที่กำลังเก็บของให้เข้าที่อยู่เธอก็หันมามองชายหนุ่ม ด้วยความตกตะลึงเพราะไม่คิดว่า คนที่เพิ่งรู้จักกัน เคยคุยกันเขาจะดีกับเธอมากขนาดนี้ เฟยพูดจบเขาก็ก้มหน้าก้มตาเก็บของโดยปล่อยให้แก้ว ตกตะลึงกับสิ่งที่ชายหนุ่มพูดทิ้งไว้ให้เธอคิดและก็คำพูดที่เขาพูดออกมา เป็นอะไรที่ไม่เคยมีใครพูดกับเธอเลยนอกจากพ่อกับแม่แล้ว นอกนั้นเธอก็ไม่เคยมีใครเสียสละหรือว่าทำอะไรเพื่อเธอมาก่อน พอมาได้เจอและได้ยินเฟย ชายหนุ่มข้างห้องที่เธอแค่เคยเห็นแต่เธอไม่เคยคุยด้วยมาก่อน แต่พอวันที่ชีวิตของเธอตกต่ำที่สุดผู้ชายข้างห้องคนนี้กับเป็นคนช่วยเหลือเธอ ส่วนเพื่อนที่บอกว่ารักกัน กิน นอน เที่ยวด้วยกันกับหายหัวกันหมด แม้แต่ข้อความก็ไม่เคยทักมาถามข่าว แถมบางคนยังโพสด่าเธอลอยๆ ส่วนคนที่ไม่รู้จักเธอพอได้ฟังคนนั้นพูดปากต่อปากก็พูดใส่ร้ายป้ายสีเธออย่างสนุกปาก จนแก้วตอนนี้เธอต้องปิดโทรศัพท์ทันที

ซ๊าก……ซ๊ากกกกกกก ซ๊ากกกกกก

เสียงไม้กวาดทางมะพร้าวที่อยู่ในมือของแก้ว กับเฟยหลังจากที่เก็บของเข้าที่จนเป็นระเบียบเรียบร้อยแล้วทั้งคู่ก็ลงมากวาดถนนที่มีใบไม้ล้วงลงมาเต็มพื้น ระหว่างที่แก้วกำลังกวาดอยู่นั้นอยู่ๆสายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่ง ยืนหันหลังให้เสือไม่ใส่ กางเกงขาก๊วยสีนำตาลเข้มตัวผอมๆดำๆอย่างกับคนขี้ยา ระหว่างที่แก้วมองเขาอยู่นั้นเธอกำลังจะเลิกสนใจ อยู่ๆชายคนนั้นก็หันหน้ามายิ้มให้เธอด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัวแปลกๆ ตาของเขาเบิกโพลงอย่างกับเหลือกตายิ้มฟันที่ดำเหมือนกินหมากที่ยิ้มกวางน่ากลัวจนแทบฉีกถึงหู แก้วเห็นแบบนั้นเธอก็ถึงกับช๊อคตาตั้งก่อนจะมาได้สติตอนที่เฟยเดินเข้ามาเขย่าที่แขน

“ แก้ว แก้ว แก้วเป็นอะไร “ เฟยที่กวาดลานวัดอยู่เขาเห็นแก้วยืนมองไปทางป่าไผ่ ที่มีแม่น้ำชีอยู่อยู่ตรงนั้นตอนแรกเฟยคิดว่าแก้วคงกำลังดื่มด่ำอยู่กับธรรมชาติที่สวยงามเขาก็เลยไม่สนใจแต่พอเขาเงยหน้ามาดูอีกครั้งแก้วก็ยังอยู่ที่เดิมและนั้นเฟยก็รู้ได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาก็เลยรีบเดินมาเรียกหญิงสาวทันที แก้วที่ได้สติเธอก็หันมาว่าจะบอกชายหนุ่ม แต่พอเธอหันไปอีกครั้งกับไม่เจอชายคนนั้นอีกแล้วแก้วก็เลยไม่พูดหรือว่าบอกอะไรเขาออกมา นอกจากคำว่าเปล่า

“ เปล่าเฟยไม่มีอะไรแก้วแค่ มองอะไรเหลื่อยเปื่อยก็แค่นั้นเอง ขอบใจมากนะ “ แก้วยิ้มหวานบอกชายหนุ่มทั้งที่ในใจของเธอกับรู้สึกหวาดกลัวและสงสัยว่าชายคนนั้นหายไปไหน หรือว่าเขาเป็นอะไรกันแน่ เฟยถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าหญิงสาวบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรแต่ว่าสายตาของเธอกับโกหกเขาไม่ได้ เขามองเธอก่อนจะมองไปทางที่เธอมองไปก่อนจะเห็น งูใหญ่ตัวดำๆ ดำผุดดำว่ายอยู่ในน้ำ แต่ว่าแปลกตรงที่งูตัวนั้นกับไม่ว่ายไปไหนดูเหมือนจะว่ายอยู่แต่ที่เดิมเพิ่มเติมมีอะไรแดงๆเหมือนกับหงอนไก่อยู่ตรงหัว ด้วยความที่เขาเป็นคนรุ่นใหม่เขาไม่รู้เรื่องอะไรที่เกี่ยวกับศาสนา เฟยพอเห็นงูเขาก็เลยคิดว่าแก้วคงมองงูตัวนั้นที่ว่ายทวนน้ำ เขาก็เลยเลิกสนใจก่อนจะเดินมากวาดลานวัดต่อ ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังกวาดกันอยู่นั้นอยู่ก็มีพระองค์หนึ่งเดินเข้ามา

“ โยมกลางค่ำกลางคืน ถ้าได้ยินเสียง หรือว่าเห็นอะไรอย่าทักอย่าสนใจให้แผ่เมตตาให้เขานะโยม อย่าออกมาด้านนอกเด็ดขาดไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นให้มีสตินะโยม “ หลวงตาแก่ๆที่ไม่ใช่เจ้าอาวาสแต่ก็แก่พอๆกัน เมื่อท่านพูดจบท่านก็ เดินถือไม้เท้าจากไปปล่อยให้แก้วกับเฟยมองหน้ากันด้วยความรู้สึกหลากหลายอย่างยากจะอธิบาย เพราะสิ่งที่ท่านพูดออกมาวันนี้แก้วกับเฟยได้ยินทั้งหมด3ครั้งแล้ว

“ เฟยแก้วกลัว “ แก้วเธอไม่อยากโกหกอีกต่อไปแล้วเธอก็เลยเดินเข้ามาใกล้ชายหนุ่มพร้อมกับจบที่แขนของเขาก่อนจะพูดความรู้สึกของเธอตอนนี้ออกมา แล้วเธอก้เลยตัดสินใจเล่าเรื่องที่เธอเห็นผู้ชายน่ากลัวคนนั้นที่ยืนยิ้มให้เธอที่ป่าไผ่ เฟยเมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็เลยเล่าเรื่องที่เขาเจองูใหญ่ตัวสีดำอยู่ในน้ำ แต่ที่แปลกมากก้คืองูตัวนั้นดันมีหงอนสีแดงอย่างกับไก่ชน แก้วเมื่อได้ฟังแบบนั้นขนทั้งตัวทุกรูขุมขนของเธอก็ลุกเกรียวขึ้นมา เฟยก็เช่นเดียวกัน ก่อนจะเอามือขึ้นมาจับที่มือของหญิงสาวพร้อมกับมองหน้าเธอก่อนจะพูดอะไรออกมา

“ แก้วไม่ต้องกลัวนะไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ผมจะอยู่ข้างคุณไม่ไปไหนคุณเรียกหรือว่าบอกผมได้ทุกอย่างผมจะเป็นคนแก้ปัญหาให้คุณเอง “ เฟยมองหน้าแล้วยิ้มบอกหญิงสาว ด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและจริงจัง แก้วเมื่อเห็นสายตาคู่นั้นที่มีภาพเธออยู่ด้านในความรู้สึกกลัวเมื่อกี่ก็หายเป็นปิดทิ้ง

“ ขอบคุณมากนะคะเฟย “ แก้วมองชายหนุ่มด้วยความทราบซึ่งอย่างที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อน เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมีผู้ชายที่ใจดีขนาดนี้อยู่บนโลก เธอเจอแต่พวกผู้ชายที่หวังในตัวเธอมากกว่าหวังดีและนี้ก็เลยทำให้เธอเป็นโสดมาจนถึงทุกวันนี้