ตอนที่ 08 คิดถึง SM+++

1848 Words

EP08 . . . ในเนื้อหาข้างต้นมีฉาก บังคับขืนใจ,SM ซึ่งรุนแรง หากคิดว่าไม่เหมาะให้ข้ามตอนนี้ไปได้นะงับ? อายแคร์ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเธอกัดเม้มริมฝีปากตัวเองแน่นระบายความอึดอัดในกลางกายสาว สายตาเรียบนิ่งหลุบมองระหว่างจุดเชื่อมก่อนที่เอวสอบจะถอดแก่นกายออกด้วยใบหน้าเหยเก ท่อนแขนกำยำตวัดอุ้มร่างเล็กลงจากเตียงเหล็กเขาพาเธอมานอนราบกับพื้นพรหมในห้องแล้วจับข้อมืิอบางขึงกับโซ่ซึ่งติดอยู่กับผนัง แกร๊ก! ดีไวน์จัดการล็อกเอาไว้แล้วจับเรียวขาขาวแหวกออกเผยให้เห็นเนื้อเปียกแฉะน่าลิ้มลอง ปากหนาจึงก้มลงตรงนั้นตวัดลิ้นเข้าแทรกซึมระหว่างสองกลีบ ลิ้นร้อนลากตวัดซ้ายขวาด้วยท่าทีหื่นกระหายทำให้เกิดเสียงคล้ายซดน้ำดังระงม อายแคร์ที่ถูกรุกรานพื้นที่ส่วนตัวร่างกายบิดเร้าใบหน้าเจ็บปวดยิ่งดิ้นเท่าไหร่แรงเสียดสีจากโซ่ก็ครูดเข้ากับเนื้อบางจนแดง เธอส่ายหน้าปฏิเสธสายตาหลุบมองการกระทำของดีไวน์ที่กำลังละเลงลิ้นลงบนส่วนเปราะบาง "อึก!" หญิงสาวกลํ้่ากลืนเสียงสะอื้นลงคอเธอกวาดสายตามองซากเส้นผมของตนเองด้วยความรู้สึกโกรธแค้นมือจิกเข้ากัน เนื้อตัวเกร็งกับสัมผัสวาบวามพร้อมกับกระตุกเร้าเมื่อลิ้นร้อนตวัดโดนจุดกระสัน ร่างหนาที่กำลังคร่อมอยู่บนช่วงล่างของอายแคร์ลากลิ้นเลียตามต้นขาเนียนสลับกับเลื่อนลงมาตวัดสองกลีบให้คนตัวเล็กกระตุกเล่น ฟันคมกัดเข้าที่เม็ดเกสรหอมหวานทำให้คนที่นอนหมดสภาพราวกับคนหมดสิ้นหวังร้องครางออกมาด้วยความเจ็บ "จะ…เจ็บ" "หึ…" มีเสียงเค้นหัวเราะเย้ยหยันตอบกลับมา ดีไวน์ไม่ได้สนใจอาการของคนใต้ร่าง ยิ่งเห็นอายแคร์แสดงอาการปวดร้าวมากเท่าไหร่ มันก็ตอกยํ้าให้เขาอยากจะเพิ่มความเจ็บปวดให้เธอมากกว่าเดิม แค่นี้มันยังไม่ได้ครึ่งของความทรมานของเขาเองด้วยซ้ำ ชายหนุ่มต้องทนทุกข์ทรมานกับความเหงาและคิดถึงเธอแทบขาดใจในแต่ละวันมันยากต่อการใช้ชีวิตเหลือเกิน ในช่วงที่มีอายแคร์อยู่ในสายตาได้ส่งของไปให้เธอแทนความคิดถึงมันก็ดีอยู่แต่พอไม่มีเธอให้คอยมองให้อยู่สายตามันกลับเหมือนคนที่ไร้วิญญาณ รอคอยวันที่เธอกลับมา "ดีไวน์ หยุด…" เสียงสั่นเครือบอกด้วยความขยะแขยงในตอนที่สายตายังคงจับจ้องที่การกระทำของดีไวน์อยู่ อายแคร์ไม่อยากสัมผัสหรือใกล้ผู้ชายคนนี้ กลับกันเธอรังเกียจมากกว่า "ทำไม" ปากหนาผละออกจากสองกลีบเคลมแล้วช้อนสายตามองคนใต้ร่างก็สบเข้ากับสายตาเกลียดชังของหญิงสาว มือหนาที่จับอยู่เอวขอดจึงจิกเล็บลงสะกัดอารมณ์พลุ่งพล่านของตนเอง "รังเกียจ?" อายแคร์ที่แสดงออกทุกอย่างชัดเจนเบือนสายตามองไปทางอื่น เธอระบายความอึดอัดด้วยการปลดปล่อยหยาดนํ้าแห่งความเสียใจให้ไหลกลิ้งลงมาตามพวงแก้ม "ใช่ ฉันแสดงออกมาตลอดว่ารังเกียจนาย" คำตอบของอายแคร์ทำให้คนฟังเกิดความไม่พอใจ ดีไวน์ลุกขึ้นจากตัวเล็กร่างเปลือยเปล่าเดินไปเปิดตู้แล้วหยิบเทียนไขออกมา ชายหนุ่มจัดการจุดไฟแช็กลงบนยอดเทียนแล้วเดินกลับมานั่งลงข้างกายเธอ ด้านคนที่กำลังนอนร้องไห้เหลือบมองเทียนไขในมือหนาร่างกายก็ขยับหนีอัตโนมัติจนโซ่ตึงทำให้เธอขยับร่างหนีอีกไม่ได้ คนตัวเล็กได้แต่ลอบกลืนนํ้าลายลงคอดวงตาสั่นระริก "นายจะทำอะไร ดีไวน์…ฉันถามว่าจะทำอะไร?" ดีไวน์ยกยิ้มมุมปากสายตาซ่อนรอยยิ้มที่จับจ้องอยู่กับนํ้าตาเทียนละมองใบหน้านวลแล้วหย่อนนํ้าตาเทียนลงบนหน้าท้องแบนราบเหนือรอยสักขึ้นมา พลันความร้อนหยดลงบนเนื้อตัวอายแคร์ก็กรีดร้องออกมาด้วยความทรมาน "กรี๊ดดดดดดดดด!" ร่างกายดิ้นพล่านจากความร้อนของนํ้าตาเทียน ท่าทางทุกข์ทรมานของอายแคร์ทำให้คนมองอดที่จะพยักหน้าพอใจกับผลงานของตนเองไม่ได้ แบบนี้แหละทรมานมากๆจะได้ไม่กล้าไปจากเขาอีกในเมื่อจีบแล้วโดนผลักไสราวกับหมูกับหมาก็ต้องใช้วิธีนี้ ดีไวน์ชอบเธอมากเกินกว่าจะปล่อยให้เธอไปเป็นของคนอื่น ยกเว้นเขาเอง… "พะ…พอแล้ว อยากให้ฉันตายก่อนรึไง" อายแคร์หายใจรวยรินไร้เรี่ยวแรง การโต้ตอบของเธอเป็นการเร่งปฏิกิริยาให้ดีไวน์เลื่อนเทียนในมือสูงขึ้นอีกจนถึงเนินอกอวบ สายตาจับจ้องรอคอยเวลาให้มันย้อยลงมาได้ที่ได้แล้วหยดบนเต้าขาว "อื้อออ!" ใบหน้าปวดร้าวหันแนบกับพื้นพรหมปากบางตะเกียกตะกายงับเข้าแล้วกัดระบายความแสบที่กำลังวิ่งพล่านตามเนื้อตัว แผลจากความร้อนเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อแข็งตัวจากความเย็นของเครื่องปรับอากาศปลายนิ้วแกร่งจึงสะกิดออก "แค่นี้ไม่ตาย" "…" "ฉันไม่ให้เธอตายด้วย" พอหยดเทียนลงบนร่างของคนตัวเล็กจนพอใจเขาก็จัดการเป่าไฟให้ดับแล้วขึ้นควบเอวบาง มือหนาจับแก่นกายสอดเข้าระหว่างความเปียกแฉะแล้วดันเข้าไปจนสุดความยาว ดีไวน์แช่ปรับความคับแน่นไว้อยู่แบบนั้นแล้วก้มหน้าจูบคนใต้ร่าง แต่คนใต้ร่างกลับหลบเลี่ยงสัมผัสด้วยการเบือนหน้าหนี มือหนาจึงจับใบหน้าหวานหันมาสบตาพร้อมกับกระแทกเข้าร่องสุดแรงทำให้อายแคร์เผลอกรีดร้องออกมาด้วยความจุก เขาใช้โอกาสนั้นบีบคางเล็กให้อ้าตลอดแล้วสอดลิ้นเข้าไป ลิ้นสากตวัดกวาดทั่วโพรงปากหอมหวานนานนับสองปีที่เขาไม่ได้สัมผัส ชายหนุ่มจึงตักตวงความหวานจากอุ้งปากเล็กอย่างป่าเถื่อน ดีไวน์ไล่ต้อนเรียวลิ้นบางพร้อมกับบดจูบใช้ฟันกัดแทะตามกลีบปากบางจนเกิดรอยแผล อายแคร์หลับตามือบางบีบเข้าหากันแน่นสัมผัสจากคนบนร่างดุเดือดทำให้เธอแทบรับไม่ไหวต้องยอมอ้าปากตอบรับสัมผัส ใบหน้าที่แนบชิดกันทำให้ปลายจมูกคมฝังลงที่แก้มเนียนศีรษะโตเอียงไปมาปรับองศาละเลงลิ้นไปทั่วทุกอณู "อื้อ!" ดีไวน์ทิ้งนํ้าหนักตัวทาบทับร่างของอายแคร์แล้วเลื่อนมือขึ้นไปสอดกับนิ้วเรียวทั้งสองข้าง ปากที่ทำหน้าที่จูบอย่างต่อเนื่องทำให้นํ้าลายไหลเลอะตามมุมปากออกมา เอวหนาเริ่มขยับควงบดขยี้จุดเสียวเป็นวงกลมทำให้อายแคร์เผลอบีบมือหนาแน่น เธอเผลอจูบตอบอย่างไม่รู้ตัวส่งผลให้ความดิบเถื่อนในกายชายกนะตุ้นะอารมณ์อยากร่างหนาเริ่มกระแทกใส่ร่องแคบเร่งจังหวะหนักขึ้น ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึกก! ปึกก! ปึกก! อายแคร์เปิดเปลือกตาขึ้นด้วยอาการตกใจเมื่อร่่างกายเริ่มสั่นคลอนจากแรงโยกหนักหน่วง ดีไวน์ที่ผละใบหน้าออกพร้อมกับพ่นลมหายใจกระเซ้าหลุบตามองใบหน้าเหยเกของคนใต้ร่าง ตอนมองปกติว่ายิ่งสวยแล้ว พอตอนนอนครางใต้ร่างก็ยิ่งเซ็กซี่เข้าไปใหญ่ "ดีไวน์…ไอ้บ้า อ๊า!" เสียงหวานสบถออกมาความใหญ่ที่กำลังกระแทกเข้าร่างถี่ยิบส่งผลให้อายแคร์แทบหายใจไม่ทัน หน้าอกกระเพื่อมตามจังหวะจนปวดไปหมด คนบนร่างขย่มเธอเหมือนอดตายมาหลายสิบปี "…" ปากหนาที่กำลังอ้าครางเป็นลมหายใจเป่ารดลำคอเนียน ร่างกายกระแทกเข้าร่องแคบที่กำลังตอดรัดอย่างเอาเป็นเอาตายไม่หยุด ชายหนุ่มจัดการดูดเนื้อเนียนเสียงดังเจือปนกับจังหวะเนื้อกระแทกเนื้อ "อ๊า…จุก เบาหน่อย อ๊า…อ๊ะ!" ดีไวน์ที่กำลังโยกย้ายบนคนตัวเล็กต้านความวาบวามไม่ไหวชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาดูดปากเธอจนเสียงโวยวายของอายแคร์หายไปในลำคอ เท้าเล็กตีพื้นพรหมเร่งเร้าให้คนบนร่างเบาแรงเพราะความจุกแน่นกำลังเล่นงานเธอแทบขาดใจ "อ๊า~" ใบหน้าหล่อผละจูบออกแล้วเอี้ยวตัวขึ้นเปลี่ยนเป็นนั่งโยกบนตัวอายแคร์แทน เขาเชิดหน้าขึ้นใบหน้าเหยเกมือบีบขย้ำเต้าอวบเอาไว้อีกข้างจับเอวขอดไว้แน่น คนตัวโตยกร่างขึ้นแล้วกระแทกลงไปสุดแรงสองสามครั้ง ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!… "อ๊ะ…อ๊า…โอ๊ย!" เหมือนร่างกายถูกเหล็กแข็งเสียบเข้าอย่างรุนแรง อายแคร์ร้องครางออกมาด้วยความเจ็บและจุกแน่นร่างกายแทบฉีกขาดเธอสะบัดหน้าแล้วกรีดร้องออกมาสุดเสียงไม่สนใจว่าเสียงนั้นจะมีใครได้ยิน หากแต่สัมผัสที่ได้รับมันร้อนแรงและดุเดือดยังที่ไม่เคยได้รับมาก่อน สายตาพึงพอใจไล่มองร่างกายที่กระเพื่อมใต้ร่างแล้วสอดมือเข้าใต้บั้นท้ายพร้อมกับยกขึ้น ระหว่างจุดเชื่อมต่างขนาดเปียกแฉะไปด้วยของเหลวสีขาวที่ผลิตออกมาชโลมแก่นกายใหญ่ให้มันวาวขยับขับเคลื่อนเข้าออกด้วยความวาบวามที่เพิ่มทวีคูณขึ้น "ดะ…ดีไวน์…กรี๊ดดดด!" ร่างเล็กขาวผ่องแดงซ่านขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ตามเนื้อตัวเกิดเหงื่อผุดชโลมตามร่างกายรวมถึงไรผมให้เปียกแฉะไม่ต่างจากคนร่างที่ควงเอวซ้ายทีขวาทีที่ใบหน้ามีเหงื่อผุดขึ้น ปากหนาพ่นลมหายใจเหนื่อยหอบบ้างก็ขบกรามแน่นเป็นระยะ มือหนาฟาดเข้าที่ก้นเนียนให้อายแคร์ถ่างขาออกเมื่อร่างกายกำลังขับเคลื่อนไปสู่ปลายทางอยู่เรื่อยๆ ด้านคนใต้ร่างที่ถูกความคับแน่นขยายเต็มช่องท้องบีบรัดเนื้อแข็งเร่งเรา เอวบางกระดกขึ้นตามแรงที่ถูกฟาดลงมาจนตามข้างก้นเกิดรอยแดง ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! พรวด! "อ๊ะ…กรี๊ดดดดดดดด!" "อ๊า!" อายแคร์ปลดปล่อยความอัดแน่นที่กักขังในช่องท้องให้ชวนอึดอัดออกมาสองกลีบบีบรัดแก่นกายใหญ่แน่นจนทนความเสียวซ่านไม่ไหวจึงเกร็งกระตุกปลดปล่อยตามกันมาติดๆ อายแคร์ที่กำลังนอนหายใจเหนื่อยหอบหลุบมองระหว่างจุดเชื่อมที่ยังสอดประสานกันอยู่พลันสายตาก็ปรากฏเห็นเลือดไหลซึมออกมา ทำให้เธออดที่จะถอนหายใจออกมาอีกไม่ได้ โดนขนาดนี้คงหลวมหมด จะใช้งานกับใครได้อีกกัน "พะ…พอใจแล้วก็เอาออกไป" "ยัง…อีกนาน" เสียงนิ่งเอ่ยตอบแล้วเลื่อนมือไปคลายโซ่ ชายหนุ่มจัดการจับร่างอ่อนปวกเปียกของอายแคร์นอนควํ่ากับพื้นแล้วขึ้นคร่อม "คิดถึงยังไม่หาย..." วิธีบอกคิดถึงฉบับนายดีไวน์? รุนแรงจนต้องกุมใจ อีกตอนดีม่ายยย~

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more