Chapter 7

1291 Words
เมื่อมาถึงคอนโดทั้งสองคนก็ควงแขนกันเดินขึ้นลิฟต์ไปถึงในห้องนอน แตงกวาเริ่มงอแงคนที่ไม่เคยดื่มมาก่อนก็จะคออ่อนมากดื่มไปแก้วสองแก้วก็จะอาการออกแล้ว "ไปอาบน้ำก่อน" "ไม่เอา ไม่อาบอยากกอด" แตงกวาอ้าแขนจะเข้าไปกอดชายหนุ่ม ณภัทรส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะอุ้มหญิงสาวขึ้นมาพยายามจะถอดเสื้อแล้วพาไปอาบน้ำแต่เธอก็ดื้อจับนั่นจับนี่ตามตัวเขาไม่หยุด "แตงกวาอยู่นิ่งๆจะพาไปอาบน้ำ" "ไม่เอาไม่อาบไง" "ดื้อจริงๆ อย่าหากินอีกนะแอลกอฮอล์อ่ะ ไม่งั้นจะตีให้ตายเลย" เขาเอ่ยออกมาอย่างเหนื่อยใจก่อนอุ้มเธอไปในห้องน้ำแล้วเปิดน้ำอุ่นราดบนตัวของหญิงสาวเพื่อให้เธอสงบลง แตงกวามองหน้าเขาตาใสแป๋วในใจคิดไม่ตกกับสิ่งที่เขาทำกับเธอทุกวันนี้ ยิ่งถ้าเขาไม่ยอมยกย่องเธอเป็นที่หนึ่งและยังปฏิเสธต่อเธอแบบนี้ จะเป็นเธอเองที่ยอมแพ้ถอยห่างออกมาจากชีวิตของเขา หลังจากที่อาบน้ำเสร็จเขาก็อุ้มหญิงสาวมานอนลงบนเตียงก่อนจะหาเสื้อผ้ามาสวมให้แล้วจับเธอไปนอนห่มผ้าบนเตียงนอน แตงกวากอดชายหนุ่มไว้แน่นในใจยังคิดว่าจะเอายังไงกับสถานะของเราสองคน เธอไม่อยากเรียกร้องอะไรอีกต่อไปแล้ว ถึงแม้เขาจะยอมให้เธอหึงหวงได้แต่ก็ใช่ว่าจะได้เป็นเจ้าของยิ่งเป็นหัวใจของเขาแล้วด้วยแทบไม่มีโอกาสเลย "นอนเถอะมีอะไรค่อยคุยพรุ่งนี้" เขาลูบผมเธอเชิงกล่อม แตงกวาหลับตาเคลิ้มก่อนจะลืมตาขึ้นมองสบตากับเขาด้วยสีหน้าที่จริงจังมากจนเขาแอบกลัว "มองอะไร" "ถ้าคุณณภัทรไม่ได้รักแตงกวาเลยแม้แต่นิดเดียวก็ปล่อยกันไปเถอะนะ ให้แตงกวาไปเจอคนที่เค้ารักแตงกวาจริงๆเถอะ อย่าฝืนกันไปแบบนี้เลยค่ะ" เธอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนสุดๆ เขาเงียบไปไม่พูดอะไรก่อนจะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้แล้วจูบริมฝีปากหญิงสาวอย่างดูดดื่ม สองคนประสานกายเป็นหนึ่งเดียวกันและไม่มีใครสามารถคาดเดาความคิดของณภัทรได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่... คนที่สามารถตอบคำถามได้ก็มีแค่ตัวเขาคนเดียวเท่านั้น วันต่อมา... แตงกวาตื่นนอนแต่เช้ากุมขมับตัวเองไว้แน่นก่อนจะลุกขึ้นมาทำของอร่อยให้ชายหนุ่ม เมื่อคืนเธอดื่มแอลกอฮอล์และไม่รู้ว่าตัวเองเผลอทำอะไรไปบ้างแต่เท่าที่จำได้นั่นคือเธอน้อยใจเขามากแต่เขายังเป็นคนเดิมคือเฉยชาไม่ยอมพูดความรู้สึกของตัวเองออกมา "ทำอะไร" ณภัทรในชุดคลุมอาบน้ำเดินเข้ามาหาเธอในครัวก่อนจะยื่นหน้ามองในกระทะที่เธอกำลังทำอาหารอยู่ "ทำข้าวผัดค่ะ" "หิวพอดีทำเยอะๆเลยนะ" เขาเอ่ยออกมาเพียงแค่นั้นก่อนจะเดินออกไป เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นก่อนจะกดรับสายแล้วเดินไปเปิดประตูหน้าคอนโดทันที แอ๊ดดดดดด "นี่ครับนายของที่สั่ง" เรารับแผงยามาจากลูกน้องหยิบขี้นมาดูก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างพอใจ ดรีมกับดราฟเห็นรอยยิ้มนั่นก็นิ่วหน้าออกมาอย่างสงสัย "นายเอายาคุมไปทำอะไรเหรอครับ" "นั่นสิ ให้เราสองคนเอาไปเปลี่ยนตัวยานี่นายคิิดจะทำอะไรเหรอครับ" เขามองแผงยาคุมที่ตัวยาข้างในคือวิตามินทำมาคล้ายกันมากที่สุดจนไม่มีใครสามารถแยกออกก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย "ไม่มีอะไรหรอก ขอบใจมาก" เขาปิดประตูห้องนอนก่อนจะถือแผงยาเข้าไปข้างใน แตงกวาที่ทำอาหารเสร็จก็เดินไปเปิดกระเป๋าของตัวเองตามหายาคุมก็ค้นกระเป๋าเสียทั่วแต่ก็ไม่เจอสักอย่าง "ยาคุมหายไปไหน" แตงกวามองอย่างแปลกใจก่อนจะเดินออกมาหาเผื่อว่ามันตกที่ไหนในห้อง ณภัทรที่เดินเข้ามาเอ่ยถามหญิงสาวด้วยความสงสัยว่าเธอกำลังหาอะไรอยู่ "หาอะไรอยู่เหรอ" "หายาคุมค่ะจะกินก่อนทานข้าว หาไม่เจอเลยค่ะไม่รู้ว่าไปตกอยู่ที่ไหน" หญิงสาวเอ่ยออกมาเสียงเรียบก่อนหันไปหาตามโซฟา ชายหนุ่มเงียบไปเพราะตัวเองเป็นคนปาทิ้งลงถังขยะเมื่อก่อนหน้านี้เอง เขาส่งยาแผงใหม่ไปให้เธอก่อนจะเอ่ยออกมา "นี่ใช่มั้ย" "ใช่ค่ะ เจอที่ไหนคะ" แตงกวาเดินมาหยิบไปจากมือของเขาก่อนจะยิ้มออกมาอย่างดีใจที่หาเจอจนได้ ถ้าไม่กินทุกวันมีพลาดท้องแน่นอนและเธอจะไม่ยอมให้ตัวเองท้องเด็ดขาดเพราะไม่รู้ว่าผู้ชายตรงหน้าจะรับผิดชอบหรือเปล่า ตัวเขาเองก็ไม่เคยพูดเรื่องลูกเธอจึงคิดว่าเขาคงไม่อยากมีกับเธอ เพราะฉะนั้นอย่าเพิ่งมาเลยไม่อยากทะเลาะกับเขาอีก "ตกที่พื้นนะ กินสิ" "ค่ะ กับข้าวเสร็จแล้วนะคะอยู่บนโต๊ะแตงกวากินยาคุมก่อนแล้วจะตามไปค่ะ" "อืม" เขาเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะเดินออกไปที่โต๊ะเพื่อทานอาหารเช้าด้วยท่าทีที่อารมณ์ดีสุดๆ หลังจากที่เธอกินยาคุมเสร็จก็เดินมานั่งลงตรงข้ามกับเขาแล้วทานอาหารตรงหน้าอย่างหิวโหย เมื่อวานเธอรอเขาตอนเย็นไม่มีอะไรตกถึงท้องด้วยซ้ำ เช้ามาไม่หิวให้มันรู้ไปสิ "หิวเหรอกินเยอะเชียว" "ค่ะ เมื่อวานตอนเย็นไม่ได้กินข้าวค่ะ" เธอเอ่ยเพียงแค่นั้นก่อนจะก้มหน้าทานของตัวเองต่อ ณภัทรรู้เลยว่าเธอกำลังประชดเขาอยู่ก็เลยเลือกที่จะเงียบไม่ทะเลาะด้วย หลังจากที่ทั้งสองคนทานข้าวเสร็จก็ไปนอนเล่นตรงโซฟาต่อ ณภัทรนั่งดูหนังไปพลางๆโดยมีแตงกวานั่งอยู่ข้างๆไม่ห่างไปไหน "น่ารักจังเลย แตงกวาชอบเด็กผู้หญิงค่ะน่ารักที่สุด" "อยากมีลูกเหรอ" ณภัทรเอ่ยถามแตงกวาเป็นเชิงชวนคุยมากกว่า หญิงสาวพยักหน้ายิ้มตอบเขาไปโดยไม่ได้คิดอะไรมากมาย "ถ้ามีก็ดีค่ะเพราะแตงกวาชอบเด็ก แต่คงไม่มีง่ายหรอกค่ะเพราะถ้าวันหนึ่งแตงกวาจะมีลูกพ่อของเด็กคงไม่ใช่คุณณภัทร" "ทำไมล่ะ... ทำไมถึงไม่ใช่ฉัน" เขาหน้าตึงเล็กน้อยที่เธอสวนกลับเขามาแบบนั้น ถ้าเขาไม่ใช่พ่อเด็กแล้วมันจะเป็นใครได้ ทุกวันนี้เธอก็นอนอยู่กับเขาคนเดียวถ้าไม่ติดว่ากินยาคุมเธอท้องไปตั้งนานแล้ว และที่สำคัญคือเขาไม่เคยบังคับให้เธอป้องกันด้วย "ก็คุณณภัทรไม่ชอบเด็กและคงไม่อยากมีลูกกับแตงกวาหรอก อนาคตคุณก็คงจะเจอผู้หญิงที่เหมาะสมถึงตอนนั้นคงจะมีลูกกับเธอและอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวอย่างมีความสุข ส่วนแตงกวาคงไปตามทางของตัวเอง" เธอเอ่ยออกมาด้วยอารมณ์น้อยใจก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่นเพื่อกลั้นน้ำตาตัวเองไม่ให้ไหลออกมา เธอต้องเข้มแข็งและผ่านมันไปให้ได้ นั่งคิดนอนคิดอยู่นานคำตอบก็ยังเหมือนเดิม 'คือเขาไม่เคยรักเธอเลยสักนิดเดียว ที่ทำไปทุกอย่างก็แค่หวงก้างเฉยๆ'
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD