Chapter 6
1463 Words
แตงกวาเปลี่ยนเสื้อผ้าในชุดเซ็กซี่ออกไปข้างนอกบ้าน ทำไมเธอจะต้องยอมเขาฝ่ายเดียวด้วยล่ะ นอนกับเธอทุกวันแต่ไม่ให้หึงหวงบอกว่าเธอไม่มีสิทธิ์ เขาทำแบบนี้เห็นเธอเป็นอะไรกันแน่ หญิงสาวหยิบกุญแจรถขับออกไปทันทีคืนนี้เธอจะไปเที่ยวคนเดียวจากนั้นก็จะเปิดโรงแรมนอนค้างคืน อาจจะวันหรือมากกว่าอยู่ที่ว่าคุณณภัทรจะแสดงปฏิกิริยายังไงต่อสิ่งที่เธอทำในวันนี้
ทางด้านของณภัทรเขาหยิบโทรศัพท์มากดโทรไปหาลูกน้องให้ไปตามดูแตงกวาที่บ้าน ล่าสุดดราฟบอกว่าหญิงสาวขับรถออกจากบ้านมาเองไม่รู้ว่าไปที่ไหนเหมือนกัน เดี๋ยวถ้าถึงที่หมายจะโทรศัพท์มาอีกที
"เป็นอะไรวะ มึงดูร้อนใจนะ"
ซีเนียร์ถามเพื่อนอย่างจับผิด คนอย่างณภัทรถ้าไม่เครียดเรื่องงานก็ไม่น่ามีอะไรให้กังวลแล้ว แต่ท่าทีของมันในตอนนี้แปลกมากจริงๆเหมือนมีปัญหาอะไรสักอย่าง
"เปล่านี่ คือฝากบอกไอ้วินกับไอ้มินนะว่ากูติดธุระอาจจะต้องกลับก่อน"
"กลับไปไหน"
"บ้านไง มีธุระจริงๆ"
ซีเนียร์มองเพื่อนอย่างสงสัยแต่ไม่อยากถามเซ้าซี้อะไรมากนัก ทำได้เพียงแค่พยักหน้าตอบรับไปเท่านั้น
ทางด้านของแตงกวาเธอขับรถมาจนถึงผับแห่งหนึ่งในตัวเมือง เธอก็ไม่เคยมาเหมือนกันเหล้าก็ไม่ดื่มด้วยแถมยังมาคนเดียวอีก เธอจะใจกล้าเกินไปแล้ว
"กลับตอนนี้ทันมั้ยเนี่ย"
เธอกุมขมับตัวเองแน่นอย่างคิดหนักก่อนจะตัดสินใจลุยต่อตามที่คิดไว้ บอกตามตรงว่าเธอต้องการประชดคุณณภัทรและถ้าเกิดว่าเขายังหวงและห่วงเธอบ้างยังไงก็ต้องมาตามหาเธอ ลูกน้องเขาตั้งเยอะแยะถ้าคนมันจะหายังไงก็เจอ หรือว่าเธอจะเช็คอินที่ร้านเผื่อเขาตามหาไม่เจอ
"โอ๊ย เครียด"
แตงกวาเก็บโทรศัพท์ใส่ไว้ในกระเป๋าก่อนจะเดินลงจากรถแล้วเข้าไปข้างในทันที เธอเลือกนั่งอยู่ตรงบาร์อย่างน้อยก็มีพนักงานคุยเป็นเพื่อน
"รับเครื่องดื่มเป็นอะไรดีครับ"
"ขอน้ำสะ... เอ่อ มีอะไรแนะนำมั้ยคะ"
เธอยิ้มแห้งออกมาก่อนจะเปลี่ยนเป็นถามกลับแทน ก็คนมันไม่เคยดื่มนี่นาจะให้สั่งเหมือนคนอื่นก็ยาก
"แนะนำเป็นค็อกเทลรสผลไม้ครับ ชอบรสไหนเลือกได้เลย"
"อ่อค่ะ งั้นเอานี่ก็ได้"
แตงกวาชี้นิ้วไปเลือกก่อนจะยิ้มกว้างออกมามองไปรอบๆอย่างเพลิดเพลิน จะว่าแปลกหูแปลกตาก็ได้มีแต่คนสวยๆทั้งนั้นแถมยังแต่งตัวเซ็กซี่มาก
"ว้าว สวยจัง"
ณภัทรที่รอรับโทรศัพท์จากลูกน้องอีกคนก็รีบกดรับสายเมื่อมีคนโทรเข้ามา
"ว่าไง"
(อยู่ข้างๆร้านที่คุณณภัทรอยู่เลยครับ คุณแตงกวามาคนเดียวเข้าไปข้างในแล้วเหมือนจะสั่งค็อกเทลดื่มด้วยครับ)
"เด็กแสบเอ้ย ริอาจดื่มแอลกอฮอล์อย่างนั้นเหรอ"
เขากำโทรศัพท์แน่นก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปจากตรงนั้นท ดรีมที่มารอรับเจ้านายหน้าร้านก็พาเขาไปร้านข้างๆทันที มาถึงณภัทรก็เดินตรงเข้าไปข้างในมองไปโดยรอบมองหาหญิงสาวก่อนจะตาโตเมื่อเธอกำลังนั่งชนแก้วอยู่กับผู้ชายคนอื่นแถมยังแต่งตัวโป๊อีก
"ยัยแสบเอ้ย คืนนี้เธอโดนแน่"
เขาเดินจ้ำอ้าวไปยังหน้าบาร์ก่อนจะดึงแก้วออกจากมือหญิงสาวแล้วหันไปมองหน้าผู้ชายตรงหน้าตาขวาง เขามองณภัทรด้วยแววตาสงสัยก่อนจะเอ่ยถามด้วยความงุนงง
"คุณเป็นใคร"
"เป็นผัวผู้หญิงที่คุณกำลังคุยอยู่"
"ห๊ะ! โอเคๆผมไปก่อนนะ"
เขารีบเดินออกไปทันทีเพราะดูเหมือนว่าถ้ายังอยู่ต่อได้ทะเลาะกับผู้ชายคนนี้แน่นอน ท่าทางไม่ธรรมดาด้วยไม่ขอยุ่งเกี่ยวดีกว่า ณภัทรหันมามองแตงกวาที่ตอนนี้ทำหน้าไม่สนใจเขาแถมยังหันไปสั่งเครื่องดื่มเพิ่มอีก
"เอาอีกแก้วค่ะ"
"ท้าทายฉันเหรอแตงกวา"
เขาเอ่ยเสียงดุใส่หญิงสาว เธอหันไปมองหน้าชายหนุ่มจ้องหน้าอย่างไม่ยอมแพ้ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ
"ท้าทายอะไรกันคะ คุณณภัทรไม่มีสิทธิ์มาห้ามแตงกวาเลยสักนิดเดียว เราสองคนไม่มีสิทธิ์ที่จะหึงหวงกันค่ะ"
"ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ ฉันเป็นผัวเธอทำไมจะไม่มีสิทธิ์"
"แล้วทำไมแตงกวาถึงไม่มีสิทธิ์หึงหวงคุณณภัทรคะ แตงกวาก็เป็นเมียคุณเหมือนกันนะ"
เธอเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงติดน้อยใจ ทำไมเธอถึงเป็นรองเขาอยู่ตลอดจะต่อรองอะไรก็ไม่ได้เลยหรือไง ทำไมเขาถึงหึงหวงเธอได้ในขณะที่เธอทำไม่ได้ และนั่นทำให้ณภัทรถึงกับอึ้งไปไม่รู้จะเถียงเธอยังไงต่อ
"มันไม่เหมือนกันไง"
"ไม่เหมือนยังไง คุณทำแบบนี้ไม่แฟร์เลยนะคะ ตัวเองจะไปนอนกับใครก็ได้อยู่กับผู้หญิงคนไหนก็ได้แต่แตงกวาทำไม่ได้เหรอคะ ทำไมถึงไม่เท่าเทียมกันล่ะ"
หญิงสาวร้องไห้ออกมายกมือขึ้นปาดน้ำตาที่มันไหลอาบแก้มอย่างเหลืออด บางทีเธอก็ต้องใช้ความอดทนสูงมากเลยนะในการที่ต้องคอยมาเข้าใจเขาทุกอย่าง แต่เขาไม่เคยเข้าใจอะไรเธอเลย ก็แค่อยากให้แคร์กันบ้างก็เท่านั้นทำไมถึงให้ไม่ได้ ณภัทรที่เห็นน้ำตาของหญิงสาวก็ใจอ่อนยวบอย่างทำอะไรไม่ถูก เขาไม่เคยไปนอนกับใครหรืออยู่กับผู้หญิงคนไหนนอกจากเธอเลย พูดใส่ร้ายเขาแบบนี้ก็ไม่ถูกเสียทีเดียว
"ฉันไม่เคยไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น"
"แล้วคนที่อยู่ด้วยเป็นใครคะ"
"พนักงานที่ร้านไง ก็แค่มารินไวน์ให้เฉยๆ"
แตงกวาได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกโล่งใจคิดว่าเขาจะแอบไปนอนกับคนอื่นซะอ่ีก แต่ยังไงก็อดน้อยใจในคำพูดของเขาไม่ได้ไม่มีสิทธิ์หึงหวงอย่างนั้นเหรอ ถ้างั้นก็ไม่ต้องมายุ่งกับเธอสิ
"คุณณภัทรพูดแรงกับแตงกวามากเลย บอกว่าแตงกวาไม่มีสิทธิ์หึงหวงคุณ ฮึก! ถ้างั้นก็ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันสิ ไม่ต้องมาตามหาเลยแตงกวาจะหาแฟนแล้วจะออกไปอยู่ที่อื่นแล้ว ไม่อยู่กับคุณณภัทรแล้ว"
หญิงสาวหันไปยกแก้วค็อกเทลขึ้นดื่มจนหมดก่อนจะทำหน้าอยากจะอ้วกเพราะรสชาติมันไม่ค่อยถูกปากเท่าไหร่
"เริ่มพูดไม่รู้เรื่องแล้วนะ"
"ไม่ต้องมายุ่งเลย แตงกวาไม่มีสิทธิ์นี่"
เขาถอนหายใจออกออมาอย่างเหนื่อยใจกับเด็กน้อยจอมขี้เมาตรงหน้า เขาล้วงเงินจ่ายให้พนักงานก่อนจะอุ้มแตงกวาพาดบ่าแล้วพาออกไปที่รถทันที
"ปล่อยเลยนะ ไม่ไป แตงกวาไม่ไปกับคุณณภัทรแล้ว"
"กลับไปคุยกันที่บ้าน เธอเมาล่ะ"
"เมาอะไรแตงกวาดื่มสองสามแก้วเองนะ คุณนั่นแหละที่เมาพูดไม่รู้เรื่องเลย"
เขาอุ้มเธอไปถึงที่รถก่อนจะสั่งลูกน้องให้พากลับไปที่คอนโดทันที สภาพแบบนี้อย่างกลับไปที่บ้านเลยผู้ใหญ่เห็นมันจะดูไม่ดีมากๆ เขาลูบผมหญิงสาวให้เธอใจเย็นลง แตงกวาสะบัดหน้าใส่เขาอย่างน้อยใจเอามือกอดอกเอ่ยประชดเสียงใส
"จากนี้ไปไม่ต้องมากอดแตงกวาแล้วนะ ไม่ต้องมานอนด้วยกันอีกต่อไป แล้วเราสองคนจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันจากนี้เป็นต้นไป"
"อะไรนักหนาเนี่ย ยังไม่จบอีกเหรอ"
"ไม่จบไม่มีทางจบ ก็แตงกวาไม่มีสิทธิ์ไง"
เขากุมขมับตัวเองไว้ก่อนจะเหลือบสายตามองลูกน้องที่ตอนนี้ยิ้มขำกับความเมาของแตงกวา
"โอเคๆ จะทำอะไรก็ทำไม่ว่าแล้ว"
"จริงเหรอ แตงกวาหึงคุณได้เหรอ"
หญิงสาวเหลือบสายตามองอย่างไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ได้ยินนั้นเขาพูดจริงหรือหลอก เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยเสียงเหนื่อยหน่ายกับยัยขี้เมาตรงหน้า
"อืม จะทำไรก็ทำ"
แตงกวายิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะกอดเอวชายหนุ่มซบใบหน้าลงกับอกแกร่ง เขาลูบเส้นผมเธออย่างเอ็นดูภายในใจตีกันวุ่นวายไปหมดกับความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้
'จะปล่อยไปก็ไม่ได้เขายังทำใจไม่ได้จริงๆ'
- Writer
