Seducing My Father's Mistress RATED SSPG

Chapter 1: MISTRESS

SILVESTRE SANTIAGO

“Let me go, Rosemarie! I don't love you anymore kaya naghanap ako ng babaeng gusto ko!” I heard my dad yell at my mom, causing me to peek at the door.

Dad just came home from the bar because I smelled him earlier when he arrived.

Pinapasok ako ni mommy sa loob because she didn't want me to see them fighting.

“Tell me, Federico if who is the woman you are obsessed with! Matanda ka na, pero bakit nagawa mo kaming lokohin ng anak mo!” sigaw rin ni mama.

“You heard what I said that I don't love you anymore! Hindi mo na ‘ko napaliligaya sa kama, kaya hindi mo ‘ko masisisi na naghanap ako ng babaeng magpaliligaya sa akin sa séx!” muling sigaw ni papa.

“Walang hiya ka, Federico! Walang hiya ka!” umiiyak na sambit ni mama, kaya naaawa ako sa kanila dahil sa pambababae ni papa.

“You can't get me by crying like that, Rosemarie. And I have the right to be happy with another woman because you can't give me what I want anymore! Lalaki ako at may pangangailangan din ako, lalong–lalo na sa séx!” maawtoridad na sambit ni papa.

“Alam mong busy ako sa trabaho, kaya paano ko maibibigay ang pangangailangan mo kung pagdating ko rito ay wala ka. At kung darating ka naman ay wala Ako. Kaya, sabihin mo kung may mali ako sa bagay na 'yon!” bulalas ni mommy na kulang na lang ay marinig ng buong subdivision.

“Tigilan na natin ito, Rosemarie dahil walang patutunguhan ang away nating ito. Kukunin ko mga gamit ko at maghiwalay na tayo dahil lagi naman tayong nag–aaway na dalawa at hindi na rin tayo masaya sa isa’t isa!” matigas na saad ni papa.

“Hindi! Hindi tayo maghihiwalay! You will never leave this house, Federico! You married me and we have a son. Pero, ba’t mas gusto mong kasama ang kabit mo kaysa sa amin!” hagulgol na sigaw ni mama, kaya naman lumabas na ako sa aking kuwarto.

“Are you leaving, Pa? Are you going to leave us and go with your mistress? And did I hear right that you don't love my mom anymore? But, why, Pa? Anong nakita mo sa mistress mo na wala sa mommy ko? Mas gusto mo bang makitang masaktan ang mommy ko, kaysa sumaya siya?” garalgal na sambit ko.

Hinawakan ni papa ang balikat ko. “Listen to me, Silvestre. And I hope you understand this. I'm not happy with your mom and I being together, even though she is the one I married. Maybe, that's the end of our relationship. And I'd rather we separate than always fight and yell. I know I hurt you too, Son. But my decision to leave your mommy is final. If you want, you can come with me.”

“No, Pa! I will not leave my mom,” I cried.

“Okay, then I’m leaving,” dad said to me.

“But, you can fix that, right? You said before, you love us. Only us. But, what happened? And why did you suddenly change your mind," I said authoritatively.

“I’m so sorry, Silvestre.” Iyon ang nasabi ni daddy sa akin dahilan upang maikuyom ko ang kamay ko. Dad left in front of us. He entered their room and took his things when he came out. “I’m leaving Silvestre at bahala ka na sa mama mo,” sambit nila sa akin at lumabas na ito palabas ng bahay.

“Federico! Federico!” umiiyak na sigaw ni mama at hinabol niya ang papa. Ngunit, pinigilan ko siya.

“Enough, Mommy. Let's let daddy go if we are no longer his priority," I said tearfully.

“I love your dad very much, Silvestre. I love him so much," mommy cried to me.

Niyakap ko siya dahil alam kong sobrang sakit ang nararamdaman niya ngayon.

A month passed ay hindi na halos nagpapakita si papa sa amin. Iyon ang dahilan kaya nagkasakit si mama.

“Ma, take this because it's good for your health," I said with a smile para pagaanin ang loob nila.

Kagagaling ko lang galing eskuwelahan. Wala na kaming katulong dahil hindi na sila binabayaran ni papa, kahit ang driver. Kaya, sa edad kong labing lima ay natuto na akong magluto nang iba’t ibang putahe kahit minsan ay sumasablay.

“I don't want to eat, Son," she said in a husky voice.

Nahihirapan ng magsalita ang mama ko at ang payat–payat na nila, kaya naman nabahala na ako.

“But, Mom, how will you get stronger if you don't want to eat?” matigas na tanong ko.

“

"I want your dad, Silvestre. I want him to come back to me because he's the only man I've ever loved,” umiiyak na sambit niya.

“But, I'm still here, Mom. Nandito ako na anak ninyo na nagmamahal sa inyo,” garalgal na sambit ko.

“But all I want is your dad,” umiiyak na naman na sambit niya, kaya naman tumulo na ang luha ko.

I left my mom and did my assignments in my room. My studies have also been affected because of this. But suddenly, I heard glass breaking outside, so I immediately went to mom's room pero, wala siya rito.

I went to the kitchen. Napaawang at nanlaki ang mata ko dahil duguan na nakahandusay ang mama ko sa sahig habang nakabaon ang kutsilyo sa dibdib nilya.

“Mama! Mama!” I shouted and ran to her. “Ma!” muling iyak na sambit ko, pero hindi ko siya hinawakan dahil mahirap ng mapagbintangan ako na ako ang sumaksak sa kanila.

“I’m sorry, My Son. I. . . lo–love you so–so much, pe–pero hindi ko na ka–kaya ang sakit na ibinigay ng. . . ng pa–papa mo sa–sa akin. Ano pa na. . . na mabuhay ako sa–sa mun. . . dong ito na. . . na. . . na hindi ko naman si–siya ka. . . sama? He told me–me be–fore that no mat. . .ter what ha–happen ay ma. . .mahali–mahalin niya ako. But, he is also the. . . the one who e…ended our relation….ship that I. . . na pi-pi-nilit ko-kong buu—hin,” habol na hininga na pahayag sa akin ni mama habang tumutulo ang luha niya, kaya naman tumawag ako sa kapitbahay namin.

“Tulungan n’yo po ako, Mang Henry!” tawag na sambit ko sa driver.

“Ano bang nangyari, Hijo?” tanong nito.

“Ang mama ko po! Ang mama ko po!” I said sobbing and we ran away. Pero, wala nang buhay ang mama ko. “Mama!” muling sigaw ko. Pinulsuhan siya ni Mang Henry at sumenyas sa akin na wala nang pulso ang mama ko. Patakbo akong lumapit kay mama, ngunit pinigilan ako ni Mang Henry. “Mama ko! Mama ko!” nagsisi–sigaw na sambit ko.

Tumawag si Mang Henry sa pulis at wala pang sampung minuto ay nandito na ang mga ito.

In–interview nila ako at sinabi ko ang totoo. Wala namang foul play na nangyari. Dumating din si papa. Pero, ano pang silbi na dumating siya rito na wala nang buhay ang mama ko.

“Wha–What happened, Son?” tanong niya sa akin.

I want to blame him for what happened. But, if I blame him, will my mom's life be restored?

Damn!

There were no words I could find. Only tears answered for me because it was up to the police to explain to him what happened.

My mother's body was brought to the morgue. And my father decided that my mother would be laid out in the chapel.

Nangyari ang bagay na iyon at limang araw lang na nilamayan namin si mama.

Kahit masakit sa akin ay tinanggap ko ang nangyari.

Daddy took me home. Pinabalik na rin niya ang tatlong maids at dalawang driver, and left without even letting me know. Subalit, pagbalik niya nang gabing iyon ay may kasama na siyang ginang at batang babae.

“Sino sila, Papa?” matigas na tanong ko.

“Son, meet your Mama Cynthia, and your baby sister, Romina,” ngiti na pagpakikilala ni papa sa akin sa dalawang babae.

“Mom? Baby sister? She is not my mom and she's not my baby sister because I don't have a sister," I said authoritatively and gave the girl named Romina a bad look. Subalit, ngumiti siya sa akin, kaya naman lalong nagngitngit ang inis ko.

“Your Mommy Cynthia is now your mom because she is my wife now. And Romina is your sister because she is the daughter of your Mommy Cynthia at dito na sila titira,” pahayag pa ni daddy sa akin dahilan upang magsalubong ang kilay ko

“No, Dad! Hindi ninyo sila puwedeng patirahin dito! Hindi!” I shouted, and I ran away from them, and I locked myself in my room.

“Don't be rude, Silvestre! Get out of your room and talk to me properly! Nakahihiya ka kay Mama Cynthia mo!” sambit ni daddy.

“Lalabas lang ako kapag wala na ang mistress ninyo at ang step daughter ninyo, Dad!” matigas na saad ko. Dahil ayaw kong makita ang pagmumukha nilang mag–ina. For sure naman na kayamanan lang ni daddy ang gusto nila.

Daddy never called me again. It was late and I felt hungry. Lumabas na ako at tinungo ko ang kusina. Walang tao rito, kaya naman nagsandok na akong mag–isa.

“Hello, Kuya Silver,” bati sa akin ng batang babae sa aking likuran at alam ko na kung sino ito.

Humarap ako sa kanya. “Lumayo ka nga sa akin. You’re not my baby sister, so don’t call me kuya.”

“Pero, sabi ni Papa Rico na— kuya itawag ko sa ‘yo dahil magkapatid na tayo. Saka, matanda ka naman sa akin, kaya iyon ang itatawag ko, sa ‘yo,” depensa niya sa akin.

I dropped my plate on the table and walked towards her. “Hindi tayo magkadugo, Romina, kaya, hindi kita kapatid! Kabit lang ng daddy ko ang nanay mo! Iba ang nanay ko at ang iba naman ang tatay mo, kaya papaano tayo magkapatid, ha! Inagaw n’yo ng nanay mo ang daddy ko, that’s why my mom took her life!”

“Hindi namin kasalanan na namatay ang mommy mo. Siya ang kusang nagtapos sa buhay niya, kaya huwag mo kaming sisisihin ng nanay ko!” gagad niya sa akin dahilan upang umiling ako.

“Ang kapal ng mukha mong sabihin ‘yan! Alam ko namang pera lang ang gusto n’yo sa daddy ko dahil nakikita naman na ang hirap ninyo! Look at you, nabihisan ka lang siguro dahil sa pera ng daddy ko. Pero, lalabas at lalabas din ang baho ninyong mag–ina!” sigaw ko.

“Ang panget din pala ng ugali mo at gan’yan din siguro ang mommy mo, kaya hindi na ako nagtaka kung ba’t ipinagpalit kayo ng daddy mo sa amin ng nanay ko,” muling gagad niya. Kaya, sa inis ko’y hinalikan ko siya sa labi at pinakawalan ko rin naman agad. Natulala siya sa ginawa kong ‘yon. Kalaunan ay itinulak niya ako. “Ang bastos mo! Ang bastos mo! ‘Nay! Papa Rico! Ang bastos ni Kuya Silver!” nagsisi–sigaw na sambit niya at iniwan ako.

I shook my head. Sa tanan ng buhay ko, at sa edad kong labing lima ay ngayon lang ako nanghalik ng batang babae na wala pa yatang sampung taon ang edad!

“You’re as shole, Silvestre! Hinalikan mo ang batang babaeng walang kamuwang–muwang!” my mind whispered.

Kinuha ko na ang plato ko sa mesa. Pero, hindi rin naman ako makakain ng maayos dahil sumasagi sa utak ko ang ginawa kong panghahalik kay Romina.

“Oh, shīt!” I said softly, clenching my hands together. Pilit ko na lang inubos ang kinakain ko dahil talagang gutom na ako

I went back to my room after having dinner. Nakaawang ang pinto nang kuwartong katabi nang kuwarto ko. Sumilip ako at si Romina ang nakita ko, habang nagbibihis siya ng pantulog. Hindi ko maiwasang hindi paawangin ang pinto para lalo ko siyang makita.

“Fvck! Why do I feel this way about this young girl? She doesn't even know how to lock a door,” kausap ko sa sarili ko. Subalit, nagulat ako nang makita niya ako.

“Anong ginagawa mo, Kuya Silver! Naninilip ka, ano?” gagad niya sa akin.

“Hindi ako naninilip, okay! Kung marunong ka sanang magsara ng pinto, hindi ka masisilipan. And one more thing, ikaw? Sisilipan ko? Ang bata–bata mo pa at wala akong masilip sa katawan mo. Lock the door, hindi iyong napakaburara mo!” I got fed up and left her.

I entered my room and fell down on my bed. Ang lakas ng t***k ng puso ko, kaya sa inis ko’y pinagbabayo ko ang unan.

Bumangon ako at kinuha ko ang libro ko sa loob ng aking bag at nagbabasa–basa na lang ako, nang makarinig ako nang ungol sa kabilang kuwarto.

“Oh, Rico, aahh! Sige pa! Sige pa!” I heard Aunt Cynthia moan. At talagang dinala ito ni daddy sa pinagkukuwartuhan nila ni mama. At na hindi sila nahiya na magsxx sila roon.

“Ang sarap mo talaga, Cynthia. . . Ang sara–sarap mo, umm,” narinig kong sambit ni daddy.

“Oo, ang sarap! At sobrang sarap! Uuhhh,” ungol na sagot naman ni Tita Cynthia, kaya sa inis ko’y lumabas ako at kinatok ko ang mga ito. “Huwag mo nang buksan ‘yan, Honey dahil ayaw kong mabitin,” narinig kong saad pa ni Tita Cynthia.

“Daddy! Daddy!” muling katok ko. At kalaunan ay binuksan ni daddy ang pinto at nakasuot lang sila ng brief.

“What do you want, Son? Nang–iistorbo ka sa romansahan namin ni Mama Cynthia mo,” gagad ni daddy sa akin.

“Ako ang naiistorbo, Dad dahil naririnig ko ang ungulan n’yo sa loob ng kuwarto ko. At hindi ba kayo nahihiya kay mommy, ha? Kanina lang siya inilibing, pero gumagawa na agad kayo ng milagro, kasama ng kabit ninyo riyan sa inyong kuwarto!” I said authoritatively, causing him to slap me.

“Speak slowly, Silvestre, because your Mama Cynthia can hear you! And your mommy is dead, so what do you want me to do, huh! Magmukmok! Hindi ko na mahal ang mommy mo at alam mo ‘yan dahil ipinaliwanag ko na ‘yan sa ‘yo noon! Kaya, magtiis ka kung anong naririnig mo! Kung gusto mo’y lumayas ka rito, hindi ‘yong pagrereklamo ang naririnig ko, sa ‘yo!” sigaw ni daddy sa akin at binagsakan ako ng pinto. “Let’s get it on, Honey,” narinig ko pang sambit nito. So in my annoyance, I kicked the vase that was there and walked back to my room when I saw Romina looking at me.

“Sampid lang kayo ng nanay mo rito! Sampid lang kayo!” bulalas ko.

Pumasok na ako sa kuwarto ko. Kinuha ko ang malaking bag na walang laman at inilagay ko ang mga gamit ko. May pera naman akong naipon, kaya okay na rin ito, dahil aalis ako sa impiyernong bahay na ito.

Lumabas na ako bitbit ang dalawang bag at naririnig ko pa rin ang ungol sa kabilang kuwarto. Palabas na ako ng pinto nang magsalita si Romina.

“Saan ka pupunta, Kuya Silver?” tanong niya sa akin, dahilan upang lingunin ko siya.

“Wala kang pakialam kung saan ako pupunta!” matigas na sambit ko.

“Pero, gabi na. Baka, kuhanin ka ng mumo riyan,” saad niya sa akin, dahilan upang mapailing. Bata pa talaga ito.

“Concern ka? Kung concern ka sa akin, sabihin mo sa nanay mo na umalis kayo ngayon din dito sa pamamahay namin!” halos pasigaw na sambit ko.

“Ba’t ako magsasabi? Selos ka lang dahil hindi ka na mahal ni Papa Rico at kami na ang mahal niya ngayon, kawawa! Kawawa! Hmp!” pambubuli niya at sinaraduhan ako ng pinto.

“Babalikan kita, Romina! Babalikan kita! At babalik ako sa pamamahay na ito at sisiguraduhin kong pagbabayaran n’yo ang lahat!” sigaw ko, kasabay ng pagpatak ng luha ko dahil nanginginig ako sa galit.