ใกล้ (จนรับรู้ลมหายใจ) #1
1409 Words
พิริยฉัตรเดินไปคว้าเสื้อคลุมมาสวมทับผ้าเช็ดตัวอีกรอบ ก่อนจะหยิบผ้ามาเช็ดผม คุณานนต์เดินมาช่วยเธอเช็ดผม ก่อนจะจูงมือเธอเดินออกไปนั่งหน้ากระจก จัดการหยิบไดร์ออกมาเป่าผมให้เธอจนแห้ง
“ขอบคุณค่ะสบายดีจริง”
“เปลี่ยนชุดได้แล้วครับเดี๋ยวจะไม่สบาย”
“แล้วคุณเทมส์ไม่กลับห้องเหรอคะ”
“กลับ แต่อาบน้ำแล้วผมจะมาใหม่ ผมเอาคีย์การ์ดห้องคุณไปเลยแล้วกัน คุณจะได้ไม่ต้องลุกมาเปิดประตูให้ผม”
“แล้วคุณเทมส์จะกลับมาอีกทำไมคะ”
“ผมเป็นห่วงคุณไม่กล้าปล่อยให้นอนคนเดียวครับ”
“ฉัตรสบายดีแล้วค่ะ จริงๆ คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ”
“ถือว่าเป็น Mission ก็แล้วกันนะครับ อย่าห้ามผมเลย ภารกิจคุณจะได้ก้าวหน้าไง ไม่ดีเหรอครับผมมาเสนอตัวถึงที่เลยนะครับ” คุณานนต์รีบเสนอตัวอย่างคนใจป้ำ
“ตามใจคุณก็แล้วกันค่ะ ออกไปได้แล้วค่ะ ฉัตรจะได้เปลี่ยนชุด”
คุณานนต์หยิบคีย์การ์ดได้ก็เดินตัวปลิวกลับห้องของตัวเอง
มาถึงห้องได้เขารีบกระโจนเข้าห้องน้ำ ถอดเสื้อผ้าออกได้ ก็จัดการลูบไล้แก่นกายที่มันแข็งโด่อยู่ตอนนี้ จินตนาการไปถึงเรือนร่างอวบอิ่มที่เพิ่งจากมา รูดรัวตัวตนของตัวเอง ส่งเสียงครางออกมาด้วยความเสียว “อ๊า… เสียวเหลือเกิน” เพิ่มความเร็วจนมันแตกซ่านออกมา ถ้าจะให้ดีและมีความสุขมากกว่านี้เขาต้องได้เข้าไปอยู่ในตัวเธอ “อ่าห์” เขายังคงส่งเสียงครางออกมาอีกระลอก อีกครั้งจนธารขุ่นข้นพุ่งออกมา จึงค่อยสงบลง
หลังปลดปล่อยตัวเองด้วยมือทั้งห้าเสร็จ ชายหนุ่มรีบอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นผ้านิ่ม ไม่ลืมฉีดน้ำหอมกลิ่นที่เธอซื้อให้ด้วย ปราการจัดการหาทุกอย่างมาให้เขาได้อย่างครบถ้วน ยังจำได้ว่าเธอจะดมเขาทั้งวันทั้งคืน อ่อยขนาดนี้ก็ให้รู้กันไปเลยว่า เขาจะเสร็จเธอหรือเธอจะเสร็จเขากันแน่ คุณานนต์เดินฮัมเพลงมาที่ห้องของพิริยฉัตรอย่างอารมณ์ดี ทั้งสองสนิทกันอย่างรวดเร็วราวกับรู้จักกันมานาน อาจจะเป็นเพราะเธอเข้ามาวนเวียนอยู่ใกล้ตัวเขาตลอดหลายวันที่ผ่านมา เขาจึงไม่เห็นเธอเป็นคนแปลกหน้า ถึงจะเพิ่งเคยเจอกันตัวต่อตัวครั้งแรกก็ตาม เปิดประตูเข้าไปก็เห็นเธอกำลังดูทีวีอยู่บนเตียง
“ผมลืมว่าจะสั่งข้าวต้มให้คุณ กินตอนนี้ได้ไหมครับ”
“กินค่ะ”
ชายหนุ่มยกโทรศัพท์ต่อสายภายในถึงห้องครัวเพื่อสั่งอาหาร เขาย้ำกับพนักงานหลายรอบมากว่าเธอแพ้ถั่ว พิริยฉัตรยิ้มเอ็นดูในความเอาใจใส่ของเขา
“คุณฉีดน้ำหอมที่ฉัตรซื้อให้หรือเปล่าคะ ฮื้อ… หอมมากเลย คิดไว้แล้วไม่มีผิดว่ามันเหมาะกับคุณ”
“อยากดมใกล้ๆ ไหมล่ะครับ”
“ได้เหรอคะ”
“ได้สิครับ” ชายหนุ่มเดินไปใกล้เธอจนได้กลิ่นหอมจนเคลิ้ม
“อ๊า… หอมจัง ฉัตรชอบผู้ชายตัวหอมค่ะ”
“ผมตัวหอมตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยล่ะครับคุณผู้หญิง”
“แบบนี้ดีเลยค่ะ ย้ายมาอยู่ด้วยกันเถอะ ฉัตรจะนอนดมทั้งวันทั้งคืนเลย”
“พูดจริงหรือพูดเล่นครับ”
“เล่นค่ะ!”
“โธ่! นึกว่าจะแน่ แต่คุณเปิดไอเดียมาแบบนี้ ผมชักสนใจขึ้นมาแล้วสิ”
“รอให้ครบสามสิบวันก่อนนะคะ ถ้าฉัตรเอาชนะใจคุณได้ ให้แม่ไปขอเลยค่ะ”
“ห้ามคืนคำนะครับ ผมเอาจริงนะ”
“รุ่นนี้แล้ว ไม่ใช่เด็กสาวแรกรุ่นนะคะ คำไหนคำนั้นค่ะ”
“ถ้างั้นก็เตรียมตัวเตรียมใจไว้เลยครับ”
“พร้อมจะแย่แล้วค่ะ”
“คุณรู้ใช่ไหมว่าถ้าเราคบกันจริงๆ จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง เราจะคบกันแบบผู้ใหญ่คบกัน”
“แล้วผู้ใหญ่คบกันต้องทำยังไงบ้างคะ”
“เราก็จะ จูบกัน กอดกัน และเม็กเลิฟกันยังไงล่ะครับ คุณพร้อมกับความสัมพันธ์แบบนี้ไหมครับ”
“อุ๊ย… น่ากลัวกว่าที่คิดอีกนะคะ”
“ผมเป็นผู้ชายที่ยังหนุ่มแน่น ความต้องการเรื่องนั้นของผมยิ่งสูงมาก แฟนผมจะต้องเข้าใจผมในจุดนี้ด้วยครับ”
“ก็พอเข้าใจค่ะ แต่ทำไม่เป็นนี่สิคุณจะหัวเราะเยาะฉัตรหรือเปล่า เรื่องบนเตียงติดลบอีก สรุปแล้วเป็นผู้หญิงที่ไม่มีเสน่ห์เลยเนอะ ไร้ซึ่งความเป็นแม่บ้านแม่เรือน แถมเรื่องบนเตียงยังติดลบอีก เพลียกะตัวเอง”
“มันสอนกันได้ครับ ขอแค่คุณให้ความร่วมมือ ถ้าคุณเก่งเรื่องบนเตียงก็ไม่ธรรมดาแล้วล่ะครับ ผมไม่ได้หวังให้แฟนผมต้องเก่งหรือเป็นงานเรื่องบนเตียง เพราะผมยินดีสอนเธอสเต็ปบายสเต็ป”
“…”
พิริยฉัตรมองเขาตาแป๋วคล้ายไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูด จนคุณานนต์อดเอ็นดูคนแก่ที่เก่งแต่ปากไม่ได้ น่ารักน่าจูบ “อาหารน่าจะมาแล้วไปทานข้าวกันก่อนดีกว่า”
“ค่ะ”
พิริยฉัตรอยู่ในชุดนอนขายาวผ้าซาตินเนื้อดีสีกรม เธอโนบราเพราะเขาเห็นหน้าอกที่มันดันเนื้อผ้าออกมา อยากใช้มือขย้ำดูเหลือเกิน คงให้ความรู้สึกดีมาก
“หอมมากเลยค่ะ ฉัตรชอบกินข้าวต้มใส่กระเทียมเจียวที่มีกากเยอะๆ”
“กลับไปถึงกรุงเทพผมจะทำให้ทานเองถ้าคุณชอบ”
“ขอบคุณค่ะ คงไม่มีถั่วนะคะ”
“ไม่มีแน่นอนครับ ผมย้ำกับพนักงานหลายรอบมาก”
ทั้งสองพูดคุยกัน ส่วนใหญ่จะเกี่ยวกับความชอบที่คล้ายคลึงกัน เรื่องฟุตบอล เรื่องธุรกิจ เธอมาระยองเพราะมาดูงาน แต่ให้เลขาเป็นคนเข้าไป เธอไม่ได้พักมาจะสิบเดือนแล้ว ตอนนี้เธอเลยอยู่ที่นี่คนเดียว
“คุณโทรไปบอกเลขากับคนขับรถเลย ว่าพรุ่งนี้คุณจะกลับพร้อมผม เดี๋ยวผมไปส่ง จะได้ไม่ต้องลำบากเข้ามา”
“ได้ค่ะ รอพรุ่งนี้เช้าก่อนนะตะ ตอนนี้ฉัตรปิดโทรศัพท์ไม่อยากให้ใครโทรมากวน เดี๋ยวฉัตรจะส่งข้อความบอกเลขาว่าไม่ต้องมารับ ให้ตรงกลับกรุงเทพเลย”
“ง่วงหรือยังครับ”
“ฉัตรยังไม่ได้ถามคุณเลยค่ะ ว่าคุณมาระยองเพราะมาพักผ่อนหรือมาทำไรคะ น่าแปลกนะคะที่เรามาพักที่เดียวกันได้”
“ตามมาดูหน้าคุณยังไงล่ะ”
“พูดจริงหรือเปล่าคะ”
“จริงครับ กว่าจะเจอตัวผมหมดค่านักสืบไปเยอะเหมือนกัน”
“รวยอยู่แล้วแค่นี้จิ๊บๆ”
“รวยหนี้”
“ถอนตัวตอนนี้ยังทันไหมคะ”
“ไม่ทันแล้วล่ะ เพราะผมไม่มีวันปล่อยคุณไปแน่”
“ถ้างั้นจะเกาะแน่นๆ นะคะ”
“บอกพ่อตากับแม่ยายผมด้วยนะครับ ว่าอย่าเรียกค่าสินสอดเยอะ”
“คุณป๋ายกให้ฟรีเลยค่ะ ขี้เกียจเลี้ยง”
“ผมเคยเจอท่านตอนงานเลี้ยงเมื่อสามปีก่อน ท่านยังหนุ่มอยู่เลยนะครับ”
“ก็เพราะยังดูดีนี่แหละค่ะ หาแต่เรื่องปวดหัวมาให้คุณแม่ ดีนะที่ตอนนี่เพลาลงบ้างแล้ว เมื่อก่อนนะนับนิ้วยังไม่หมดเลยค่ะ เจ้าชู้มาก”
“ถ้าผมแต่งงาน ภรรยาของผมจะมีแค่คนเดียว และจะไม่ทำให้ภรรยาของผมเสียใจเด็ดขาด”
“ดูเป็นสามีที่ดีมากเลยนะคะ”
“แน่นอนอยู่แล้วล่ะครับ มีคนเดียวด้วย”
“แบบนี้ไงถึงปล่อยผ่านไม่ได้ ต้องเอามาทำสามีให้ได้”
“ทำตอนนี้เลยดีไหมครับ ผมอยากเป็นสามีของคุณ”
“รอเสร็จภารกิจก่อนนะคะ จะผูกโบว์ตัวเองไปนอนรอในห้องนอนเลยค่ะ”
“แทบจะทนรอวันนั้นไม่ไหวเลยครับ”
“คืนนี้จะนอนที่นี่จริงเหรอคะ”
“จริงสิครับหรือคุณเกิดกลัวขึ้นมา อย่าลืมว่าผมคือเป้าหมายของคุณ”
“ไม่ได้กลัวค่ะ ฉัตรสามสิบสามปีแล้วนะคะ ถ้าจะเกิดอะไรขึ้นนั่นก็หมายถึงฉัตรรู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่”
“ผมก็เหมือนกันครับ”
“ฉัตรไปแปรงฟันก่อนนะคะ จะได้เข้านอนกัน”
“ผมไปด้วย”
- Writer
