ความทรงจำในอดีต2
999 Words
ฮัดชิ้ว!
"แม่ครับ แม่ไม่สบายหรือครับ" ฉันหันไปมองหน้าลูกชาย อคิน ตอนนี้อายุครบห้าขวบแล้ว ตั้งแต่ครั้งนั้นที่ฉันพลาดท้องกับผู้ชายคนนึงที่ฉันคิดว่าเขาจะรักฉัน แต่เขาก็เลือกที่จะทิ้งฉันไป ตอนที่ฉันรู้ตัวว่าฉันท้อง ฉันช็อกมากทำตัวไม่ถูก ตอนนั้นฉันพึ่งจะอยู่ปีหนึ่งด้วยซ้ำ พอรู้ว่าท้องกับเขาฉันตัดสินใจดรอปเรียน ส่วนทางบ้านฉัน พ่อแม่เสียใจกับเหตุการณ์นั้นมาก อยากให้ฉันเลือกอนาคต แต่เขาเกิดมาเพื่อมาอยู่กับฉันแล้ว ฉันไม่ยอมทำเรื่องบ้าๆ แบบนั้นแน่ จนพ่อแม่ของฉันถึงกับไม่คุยไม่พูด กับฉันอยู่หลายเดือน ระหว่างท้องฉันหางานพิเศษต่างๆ ทำ ที่จริงทางบ้านฉันก็ไม่ได้ลำบากอะไร เพียงแต่ ฉันอยากให้พ่อแม่เห็นว่าฉันมีความสามารถจะเลี้ยงเขาได้ ฉันเลยทำทุกอย่าง จนพ่อแม่สงสาร ยอมที่จะอาสาเลี้ยงเขา พอฉันคลอด พ่อของฉันไม่อยากให้ทิ้งการเรียน ฉันตัดสินใจกลับมาเรียนอีกครั้ง แต่เป็นมหาลัยใหม่ ไม่ใช่ที่เดิม ส่วน อคิน ตอนนั้นแม่ฉันเป็นคนเลี้ยง แต่ฉันก็ยังรับทำงานพิเศษ ไม่ว่าจะเป็น ออกแบบ วาดรูป ฉันรับหมด เพื่อแบ่งเบาภาระทางบ้าน จากวันนั้นจนวันนี้ ผ่านไปห้าปีแล้ว มินตราคนนั้น ตายจากฉันไป ตอนนี้มีแค่ผู้หญิงที่ชื่อ มินลดา เท่านั้น
"เปล่าครับลูก แม่แค่รู้สึกว่าจะมีคนนินทาแม่อยู่"
"แม่ครับ วันนี้ลุงเขื่อนจะมาทานข้าวบ้านเราไหม"
คนที่ อคิน ถามถึงเป็นเพื่อนฉันเอง เราพบกันตอนที่ฉันกลับไปเรียน ตอนนั้น ฉันบอกตรงๆ ว่ากลัวผู้ชายมาหลอกมาก แต่เขื่อนไม่เหมือนคนอื่น เขาเป็นสุภาพบุรุษจริงๆ ยอมรับว่ากว่าจะคุยกับเขานั้น เขื่อนพยายามกับฉันมาก อดทนมาตลอด ไม่เคยรังเกียจว่าฉันมีลูกติด และยังช่วยหางานพิเศษให้ฉันอีกด้วย จนตอนนี้เขื่อนกับฉันสถานะยังเป็นเพื่อนกันอยู่เลย
"น่าจะมานะ ลุงเขื่อนโทรมาบอกแม่แล้ว อคิน ดีใจไหม"
"ดีใจครับ"
ลูกชายของฉันชอบเขื่อนมาก ทุกๆ ครั้งที่เขื่อนมา อคิน จะดีใจเป็นพิเศษ ฉันลืมบอกไป ตั้งแต่ฉันเรียนจบมา ฉันก็เลือกที่จะเช่าบ้านอยู่ เพราะสะดวกกับที่ทำงาน ส่วน อคิน แม่ฉันเป็น ธุระไปรับไปส่งที่โรงเรียน พอฉันเลิกงานฉันก็แวะรับ ซอยที่ฉันอยู่ไม่ไกลจากซอยบ้านแม่เท่าไหร่นัก
แปร๊กๆ
เสียงแตร รถยนต์วิ่งมาถึงหน้ารั้วบ้านพร้อมกับบีบแตรเรียก ฉันกับลูกที่นั่งอยู่ในบ้านชะเง้อคอดู
"สงสัยลุงเขื่อนมาถึงแล้วละ" ฉันบอกอคิน ลูกชายตัวน้อยที่หน้าตาเหมือนเขาคนนั่นยังกับแกะ
"อคิน ไปเปิดประตูนะครับแม่"
"ก็ไปด้วยกันนั้นแหละครับ"
เราสองแม่ลูกเดินออกมาที่รั้วบ้านก่อนที่ฉันจะเปิดประตูบานเล็กให้เขื่อน
"ทำไมมาช้าจัง"
"บริษัทมีประชุมนะสิ เลยต้องอยู่จนประชุมเสร็จ"
"เราซื้อกับข้าวสำเร็จนะ ไม่ได้ทำ พึ่งไปรับ อคินมาจากบ้านแม่เหมือนกัน"
ฉันกับเขื่อน เดินไปคุยกันไป จนเข้ามาในตัวบ้านที่เป็นบ้านเช่าชั้นเดียว ในบ้าน มีห้องนอนหนึ่งห้อง ด้านนอก โถงโล่ง ห้องน้ำห้องครัวอยู่ด้านหลังในตัวบ้าน พอเข้ามาแล้ว อคิน ก็ลากเขื่อนไปนั่งที่โซฟาที่มีโต๊ะเล็กด้านหน้า เป็นมุมของ อคิน ที่ทำการบ้าน ส่วนฉันก็เข้ามาในครัวเพื่อแกะกับข้าวใส่จาน แล้วนำออกมาตั้งโต๊ะ
"กินข้าวได้แล้วจ๊ะ" ฉันหันไปเรียกสองหนุ่มที่นั่งสอนการบ้านกันอยู่ ทั้งคู่เดินมาแล้วก็นั่งประจำที่
"เมนูน่าทาน รู้ได้ไงว่าเราอยากกิน"
"จะไม่รู้ได้ไง เห็นบ่นแทบทุกวันว่าอยากกิน"
"อ้าว..หรอ!!"
ฉันยิ้มให้เขื่อน เมนูที่เขาอยากกิน คือแกงคั่วหอยขม บังเอิญวันนี้ร้านประจำมี ถือว่าโชคดีไป
"เออ..ลดา เพื่อนเราที่ทำงานที่ เคพี โปรดักส์ มันบอกว่าเขาจะรับหัวหน้าฝ่ายออกแบบ เงินดี ลดา สนหรือเปล่า"
"เงินเดือนเท่าไหร่ละ"
"สามหมื่นห้า ได้เยอะกว่าที่เดิมเป็นเท่าตัว เราว่าน่าไปสมัครนะ ช่วงนี้ค่าใช้จ่ายก็เยอะ ไหนจะค่าบ้านที่เจ้าของขอขึ้นราคา ค่างวดรถยนต์ ไหนจะลูกอีก ช่วงนี้งานนอกก็ไม่ค่อยมีไม่ใช่หรอ เราว่า เอาที่มั่นคงไว้ก่อนดีไหม"
ฉันนั่งฟังที่เขื่อนเล่าพร้อมกับทานข้าวไปด้วย มันก็จริง ช่วงนี้รายได้เสริมซบเซา ไหนเจ้าของบ้านขอขึ้นราคาเช่าจากเดิมห้าพัน เป็นเจ็ดพัน ไหนจะค่างวดรถที่ฉันต้องใช้ขับไปทำงานพร้อมกับรับลูก ค่าใช้จ่ายอื่นๆ อีก
"แล้ว เขาหมดเขตรับวันไหน"
"พึ่งรับนะ เห็นมันบอกเมื่อเช้า ลดา ลองยื่นดู ประสบการณ์ด้านการทำงานผลงาน เราก็มี เราว่า ลดา อาจจะได้ก็ได้นะ"
"งั้น พรุ่งนีัเราจะลองไปสมัครดู เดี๋ยวลางานสักครึ่งวัน"
"งั้น เราบอกมันให้"
"อื้อ"
หลังจากที่เราคุยกันแล้ว ฉันก็ก้มหน้าทาน พร้อมกับตักอาหารใส่จาน ให้ อคิน และเขื่อน ดูท่าวันนี้สองหนุ่มจะเจริญอาหาร ต่างคนต่างตักข้าวคำโตใส่ปากแล้วก็เคี้ยวตุ้ยๆ ส่วน อคิน นั้น ก็ขยัน ตักอาหารให้ลุงเขื่อนมาก ฉันมองหน้าลูกก็อดคิดถึงเขาคนนั้นไม่ได้ สงสาร อคิน ที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อของเขาเป็นใคร?
- Writer
