Bir Hafta Sonra
Bir çocuk vardı, küçük yeşil gözlü ve saçları örgülü... Çamurla oynuyordu. Sonra o çamura bulanmış ellerine aldırış etmeden defteri eline alıp bir şeyler yazmaya başladı. Yanına gittiğimde yazdıklarını bana verdi okumamı ister gibi hüzünle yüzüme baktı.
'Ne güzel olurdu şimdi uğrasan
Felaketlere kulak tıkasam
Ve hep senin sesini duysam...
Bilmiyorum sensiz yaşamayı.
İlk adımım sanaydı...
Senin son adımın ise mezara!
Böyle adaletsiz midir dünya?
Bir sen mi fazlaydın bu cihana?
Yüreğimden yere düşmez anıların...
Hep ordasın, benimlesin!
Sana yakışmıyor kara toprak,
Beyazları bana giydirmeden sen giydin.
Üstelik sonsuzluğa giderken beni düşünmedin.
İstemiyorum başkasının tesellisini.
Bana yüreğini ver demedim ki...
Bırakıp gittin işte herkes gibi
