KINAUMAGAHAN ay pinatawag ni Don Inigo si Ken. Ganoon na lamang ang pagtataka ng lalaki patungkol ddoon, hindi naman iyon gawain ng matanda. Himbis na isipin ang dahilan kung bakit siya nito ipinatawag ay kaagad na lamang siyang nagtungo sa silid nito. “Magandang umaga, Don Inigo.”
“Maupo ka, Ken.” Prenteng nakaupo sa couch ang ginoo habang hawak-hawak ang baston nito sa paglalakad. “Kamusta naman si Thoie?” kaagad na tanong nito nang makaupo siya.
“Iniwan ko siyang tumahan na kagabi, iyak siya nang iyak.” Napalunok siya nang maalala ang nangyari kagabi at ang mga mata ni Thoie na puno ng luha. Nanginginig din ang pangangatawan nito habang binabanggit ang mga hinanakit. “Don Inigo, alam kong wala akong karapatan para magtanong sa ‘yo, pero nasasaktan ako sa nakita ko kay Thoie kagabi.
