ตอนที่ 9 วุ่นวายทั้งแก๊ง
2139 Words
เมื่อขับรถมาถึงบ้านรามินก็ตรงไปที่ห้องนั่งเล่นทันทีเพราะเวลานี้ถ้าพ่อไม่ได้เข้าบริษัทก็มักจะมานั่งจีบเมียตัวเองที่ห้องนั่งเล่นประจำ
“สวัสดีครับพ่อ สวัสดีครับลุงเจ”
เมื่อเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นแล้วรามินก็ยกมือไหว้ทักทายพ่อและเจเจลูกน้องคนสนิทของราเชนทร์แล้วนั่งลงข้างๆ พ่อตัวเองทันที
“วันนี้ไม่ไปทำงานหรอถึงได้มาที่บ้านเวลานี้ไอ้ตัวแสบ”
ราเชนทร์เอ่ยถามลูกชายด้วยความสงสัยเพราะปกติเวลานี้รามินจะอยู่ที่สนามแข่งรถของตัวเองแล้ว
“วันนี้ขออู้งานหนึ่งวันครับ ว่าแต่แม่ล่ะครับพ่อ”
รามินตอบกลับผู้เป็นพ่อแล้วเอ่ยถามหาแม่ตัวเองเพราะในห้องนั่งเล่นมีแค่ราเชนทร์และเจเจอยู่สองคนเท่านั้น
“แม่ไปดูร้านกาแฟที่สาขาชลบุรี อีกนานกว่าจะกลับ”
“เอ้า! เซ็งเลย แม่ไม่อยู่ ผมกลับดีกว่า”
พูดจบรามินก็ทำหน้าเซ็งแล้วตั้งท่าจะลุกขึ้นจนราเชนทร์ได้แต่พูดขัดไว้ก่อน
“อ้าวเฮ้ย ไอ้ตัวแสบแม่ไม่อยู่แต่พ่อนั่งอยู่นี่นะเว้ยย ใจคอจะคิดถึงแต่แม่รึไง”
รามินหัวเราะออกมาทันทีเมื่อแกล้งพ่อตัวเองได้
“โอ๋ๆๆ อย่าทำหน้าเครียดสิครับ ผมแค่แกล้งเล่น จริงๆ วันนี้ก็ตั้งใจมาหาพ่อนั่นล่ะครับ ว่าแต่ทำไมพ่อถึงไม่ตามแม่ไปล่ะ ปกติเห็นตัวติดแม่อย่างกับปลิงซะอีก”
รามินเอ่ยถามพ่ออีกครั้งเพราะปกติผู้เป็นพ่อแทบไม่ห่างแม่ของเขาเลยด้วยซ้ำ
“คำพูดคำจาแกนิ กวนให้มันน้อยลงหน่อยเถอะ พ่อแค่รู้สึกเหนื่อยเลยไม่ได้ไปกับแม่”
“คุณเชนทร์โดนคุณมะนาวห้ามไว้ต่างหากล่ะครับคุณหนู คุณมะนาวเพิ่งออกไปไม่ถึงชั่วโมงคุณเชนทร์ก็นั่งไม่ติดโซฟาถึงขั้นจะชวนผมตามคุณมะนาวไปเลยครับ”
รามินหัวเราะออกมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเจเจ ส่วนราเชนทร์ก็ได้แต่มองค้อนใส่เมื่อโดนเปิดเผยความจริง
“เจเจนายไม่พูดก็ไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอกนะ”
ราเชนทร์พูดขึ้นพร้อมกับมองเจเจอย่างคาดโทษ
“ฮ่าๆ ทำเป็นบอกว่าเหนื่อยที่ไหนได้แม่ไม่ให้ไปด้วย แม่นี่สุดยอดจริงๆ สั่งพ่อได้ทุกอย่างเลย”
รามินเอ่ยแซวผู้เป็นพ่อจนราเชนทร์ได้แต่มองค้อนใส่ลูกชาย
“พอ หยุดแซวพ่อ แกบอกว่าตั้งใจมาหาพ่อ มีอะไรหรอไอ้ตัวแสบ”
ราเชนทร์เอ่ยถามลูกชายด้วยน้ำเสียงจริงจังทันที
“พ่อ ตอนพ่อเจอแม่แรกๆ แม่บอกว่าเข้าใจผิดคิดว่าพ่อเป็นผู้ชายขายตัวแล้วเอาเงินให้พ่อห้าร้อยใช่มั้ยครับ”
รามินเอ่ยถามผู้เป็นพ่อจนราเชนทร์ได้แต่คิ้วขมวดเมื่ออยู่ดีๆ ลูกชายกลับพูดเรื่องอดีตของเขาขึ้นมา
“อืม ใช่ แกถามทำไม”
ราเชนทร์ถามรามินกลับด้วยความสงสัย
“แล้วคืนนั้นพ่อได้มีอะไรกับแม่รึเปล่าครับ”
“อะไรของแกรามิน แกจะอยากรู้เรื่องนี้ไปทำไมเนี่ย”
ราเชนทร์เอ่ยถามรามินด้วยความสงสัย
“เอาน่า พ่อตอบผมมาก่อนแล้วผมจะบอกว่าทำไมผมถึงอยากรู้เรื่องพ่อกับแม่ นะครับคุณพ่อราเชนทร์สุดหล่อของรามิน”
รามินพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าพ่อตัวเองอย่างออดอ้อนจนราเชนทร์ได้แต่ส่ายหน้ายอมกับความตีมึนของลูกชายตัวเอง
“ก็ได้ๆ เลิกทำหน้าอ้อนแบบนี้ได้แล้ว เค้าไว้ใช้กับเมียไม่ได้ให้มาใช้กับพ่อแบบนี้”
“ใช้กับพ่อก็ได้ผลเหมือนกันล่ะครับ พ่อตอบผมมาเลย”
รามินพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มแล้วเร่งให้ราเชนทร์ตอบด้วยความอยากรู้
“คืนนั้นแม่แกเมาพ่อเลยไม่อยากฉวยโอกาสเลยแค่นอนกอดแค่นั้น”
ราเชนทร์ตอบลูกชายไปสั้นๆ โดยไม่ได้บอกรายละเอียดมาก
“แล้วตอนแม่เมาแม่ไม่ชวนพ่อเอาหรอครับ แล้วพ่ออดทนไม่เอาแม่ได้ยังไง หรือว่าตอนนั้นแม่ไม่สวย แต่ในรูปตอนสาวๆ แม่สวยมากเลยนะ ผมว่าพ่อบอกผมไม่หมดนะเป็นไปไม่ได้ที่คนอย่างพ่อจะเป็นสุภาพบุรุษไม่เอาแม่ พ่อแดนบอกว่าสมัยหนุ่มๆ พ่อนอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเลย เล่าความจริงมาเลยนะพ่อ”
รามินพูดร่ายยาวสายตาก็มองราเชนทร์ผู้เป็นพ่ออย่างจับผิดจนราเชนทร์ได้แต่มองค้อนใส่ลูกชาย
“ไอ้สัสแดนเรื่องดีๆ ก็ไม่เล่าให้ลูกกูฟังเลยจริงๆ น้อยๆ หน่อยไอ้ตัวแสบ นี่พ่อนะเว้ยย เออ บอกความจริงก็ได้”
ราเชนทร์ยอมเล่าให้รามินฟังเมื่อเห็นสายตาจับผิดของลูกชาย
“คืนนั้นพ่อก็เกือบจะได้แม่แกแล้ว แต่แม่แกชิ่งหลับไปก่อน พอตอนเช้าพ่อตื่นมาแม่แกก็หนีไปทิ้งเงินค่าตัวไว้ให้พ่อแค่ห้าร้อยนี่ล่ะ เรื่องมันก็มีแค่นี้ สรุปแกจะบอกพ่อได้ยังว่าทำไมถึงมาถามพ่อเรื่องนี้ หัวเราะทำไมไอ้ตัวแสบ”
หลังจากราเชนทร์เล่าความจริงให้รามินฟังจนจบ ราเชนทร์ก็เอ่ยถามลูกชายด้วยความสงสัยเมื่ออยู่ดีๆ รามินก็หัวเราะขึ้นมา
“ผมว่าประวัติซ้ำรอยซะแล้วล่ะพ่อ”
“ประวัติซ้ำรอยอะไรของแก”
ราเชนทร์เอ่ยถามลูกชายด้วยความสงสัย
“ผมก็โดนผู้หญิงทิ้งเงินไว้ให้หลังจากนอนกับเค้า ตื่นมาเค้าก็หนีไปแล้ว เหมือนพ่อเป๊ะ”
“ห๊ะ!”
ราเชนทร์ร้องอุทานตกใจทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของลูกชาย
“นี่แกไปนอนกับผู้หญิงมาแล้วหรอ หึ ไอ้ตัวแสบโตเต็มที่แล้วสินะ”
ราเชนทร์พูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะในลำคอ ไม่ได้โกรธเลยด้วยซ้ำที่ลูกชายบอกว่าไปนอนกับผู้หญิงมาเพราะรามินนั้นโตพอที่จะตัดสินใจเองได้แล้ว แต่แค่อยากรู้ว่าลูกชายไปทำยังไงถึงได้มาอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับเขาตอนสมัยหนุ่มๆ
“ครับ ผมไปนอนกับผู้หญิงมา แต่ผมโชคดีกว่าพ่อนะ ได้เงินเยอะกว่าพ่อเพราะได้ตั้งสองพันแล้วก็ได้เอาด้วย ลูกชายสุดหล่อของพ่อเสียซิงเรียบร้อยแล้วนะครับผม”
รามินพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มอย่างภูมิใจจนราเชนทร์ได้แต่ส่ายหน้ายอมกับความขิงของลูกชาย
“แล้วผู้หญิงคนนั้นลูกชอบเธอจริงๆ หรือแค่พลาดไปเอากับเธอ”
ราเชนทร์เอ่ยถามลูกชายด้วยความอยากรู้ เพราะรามินยังไม่เคยมีแฟนเลยสักครั้ง
“ผมชอบเธอครับ ตั้งแต่เจอเธอวันแรกหน้าเธอก็ลอยวนเวียนอยู่ในหัวผมตลอดเลย ผมตั้งใจว่าจะจีบเธอแต่ยังหาเธอไม่เจอเลยครับ”
เมื่อพูดเรื่องนี้ขึ้นมารามินก็หน้าซึมลงจนราเชนทร์สังเกตเห็นถึงสีหน้าที่เปลี่ยนไปของลูกชาย
“แค่เรื่องตามหาคนมันเป็นงานง่ายของแกเลยนะไอ้ตัวแสบ ทำไมทำหน้าเครียดขนาดนั้น”
ราเชนทร์เอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัยเพราะปกติเรื่องตามหาคนเป็นงานถนัดของรามินและโจ้ลูกน้องคนสนิทของลูกชายเขาด้วยซ้ำ
“ที่คุณหนูเครียดเพราะคุณหนูไม่รู้จักชื่อเธอแล้วก็ไม่มีรูปถ่ายไว้ตามหาน่ะสิครับคุณเชนทร์”
“ห๊ะ! นี่อย่าบอกนะว่าแกเอากับผู้หญิงโดยที่ไม่รู้จักชื่อไม่รู้ที่มาที่ไปของเธอเลยนี่นะรามิน”
ราเชนทร์ตกใจทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเจเจเพราะโจ้นั้นโทรมาปรึกษาเรื่องตามหาคนให้รามินกับเขา เจเจจึงรู้เรื่องนี้ด้วย ส่วนรามินก็ตอบพ่อไปตามตรงเมื่อได้ยินคำถามของราเชนทร์
“ครับพ่อ ผมไม่รู้จักชื่อเธอเลย โรงแรมที่ไปนอนกล้องวงจรปิดก็เสีย พ่อช่วยผมตามหาหน่อยสิครับ นะพ่อ ไม่งั้นลูกชายพ่อเฉาตายแน่ๆ เลย”
ราเชนทร์ได้แต่ส่ายหัวยอมกับการกระทำของลูกชายตัวแสบของเขา คงจะหมดหนทางสินะเลยมาขอให้เขาช่วย
“อืม เดี๋ยวพ่อจะให้เจเจช่วยโจ้อีกแรงแล้วกัน อยากรู้เหมือนกันว่าไอ้ตัวแสบของพ่อจะหาลูกสะใภ้ได้สวยเท่าแม่มั้ย”
“สวยมากเลยล่ะครับ แต่ให้สวยน้อยกว่าแม่เพราะแม่สวยที่สุดในสายตาผมกับพ่ออยู่แล้ว ขอบคุณนะครับพ่อที่ช่วยผม ขอหอมแก้มให้รางวัลหน่อยสิครับ”
พูดจบรามินก็กระโจนใส่ผู้เป็นพ่อตั้งท่าจะหอมแก้มจนราเชนทร์ต้องรีบเอามือมาดันหน้าลูกชายไว้ด้วยความตกใจแล้วลุกขึ้นตั้งท่าจะวิ่งหนีรามินทันที
“หยุดเลยไอ้ตัวแสบ แกโตแล้วนะอย่ามาทำแบบนี้พ่อขนลุกนะเว้ยย”
“ตอนเด็กๆ พ่อยังหอมผมได้เลย ตอนนี้ผมก็หอมพ่อได้สิ อย่าหนีสิพ่อมาให้ผมหอมก่อน”
รามินพูดขึ้นแล้วแกล้งวิ่งไล่ตามจะไปหอมพ่อตัวเองจนเจเจได้แต่หัวเราะตามกับความกวนของคุณหนูของเขา เพราะเมื่อไหร่ที่รามินมีโอกาสก็มักจะแกล้งพ่อตัวเองแบบนี้เสมอ หลายวันผ่านไปหลังจากที่รามินและไดม่อนไปช่วยอคินกำจัดศัตรูที่มาจับตัวแพรวาไปจนแพรวาได้รับบาดเจ็บสาหัสและตอนนี้แพรวาก็รักษาตัวจนหายแล้ว ถึงรามินจะงานยุ่งหรือมีปัญหาให้จัดการเขาก็ยังให้ลูกน้องตามหาเค้กตลอด เจเจและโจ้ยังพยายามถ่ายรูปผู้หญิงผมสั้นสีผมชมพูพาสเทลส่งให้รามินดูเรื่อยๆ เรียกได้ว่าตอนนี้สองพ่อลูกต้องหยุดทำงานอย่างอื่นชั่วคราวเพราะมัวแต่ขับรถตามถ่ายรูปผู้หญิงตามลักษณะที่รามินบอกทุกวัน
“ก็บอกอยู่ว่าผู้หญิงคนนั้นทั้งสวยทั้งหุ่นดี แม่ง เล่นถ่ายแม้กระทั่งคนอ้วนมา ลุงเจกับพี่โจ้กะจะเน้นแต่ทรงผมกับสีผมรึไงวะ โอ๊ย! หลายวันแล้วนะเนี่ย ทำไมไม่เจอสักที รึเธอไม่ใช่คนวะ โอ๊ย! ตบหัวผมทำไมพี่คิน”
อคินตบหัวรามินทันทีด้วยความรำคาญเมื่อรามินเอาแต่มองรูปแล้วนั่งบ่นขณะดูรูปกับพวกเขาที่ห้องประจำที่ผับของพวกเขา ทั้งเขาและไดม่อนก็ต่างให้ลูกน้องคนสนิทของตัวเองตามหาผู้หญิงคนนั้นช่วยเจเจและโจ้เรียกได้ว่าวุ่นวายกันทั้งแก๊งเพราะเมื่อเอารูปมาให้รามินดูเขาก็บอกว่าไม่ใช่สักรูป
“หยุดบ่นรามิน กูรำคาญ แค่ต้องให้คนออกตามถ่ายรูปผู้หญิงพวกนี้จนเหมือนโรคจิตเข้าไปทุกวันกูก็ปวดหัวแล้ว”
อคินพูดขึ้นพร้อมกับส่ายหัวอย่างเบื่อหน่ายที่ต้องมานั่งฟังรามินบ่นแบบนี้ทุกวันแทนที่จะได้ไปนอนกอดเมียตัวน้อยของเขาที่ห้องของเขา หลังจากเกิดเรื่องร้ายแรงกับแพรวาอคินก็ไม่ยอมให้แพรวาห่างตัวเลย ปกติถ้าเขามาคุยกับรามินแพรวาจะต้องอยู่ด้วยแต่เพราะเธอต้องทำงานส่งอาจารย์จึงขอทำงานที่ห้องทำงานของเขา นั่นจึงเป็นสาเหตุที่อคินหงุดหงิดเพราะไม่มีแพรวาอยู่ใกล้ๆ
“แหม ทุกวันก็มานั่งช่วยผมดูรูปแบบนี้ไม่เห็นบ่น พอแพรไม่อยู่ด้วยหงุดหงิดขึ้นมาเชียวนะพี่คิน”
รามินพูดแซวอคินจนอคินได้แต่มองค้อนใส่เขา
“ไปแซวมันเดี๋ยวมันก็ไม่ช่วย เราหามาหลายวันจนจะทั่วกรุงเทพแล้วนะรามิน หรือว่าเธอไม่ได้อยู่ที่กรุงเทพวะ”
รามินคิ้วขมวดทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของไดม่อน ถ้าเธอไม่ได้อยู่ที่กรุงเทพจริงก็คงตามหายากกว่าเดิม
“ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหนผมก็จะตามหาเธอให้เจอ ขอโทษนะครับที่ทำให้พวกพี่วุ่นวายแบบนี้ แต่ผมรักเธอจริงๆ นะครับพี่ม่อนพี่คิน ถ้าหาจนทั่วกรุงเทพแล้วไม่เจอผมจะไปหาที่จังหวัดอื่น ให้มันรู้ไปว่าผมพยายามขนาดนี้แล้วจะไม่เจอเธอได้ยังไง”
รามินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ในเมื่อเธอมาทำให้เขารักแล้ว เธอต้องกลับมารับผิดชอบหัวใจเขา
- Writer
