Chapter 22
NAGPASYA KAMI NI WAVE na hindi muna umuwi. Sinamantala na namin ang pagkakataon kaya naghanap kami ng hotel para doon magpalipas ng gabi at pumunta sa Santa Elena kinabukasan.
Nagtext agad ako kay mommy na kasama ko si Wave at pupunta kami ngayon sa bahay ampunan. Halos ilang taon na rin ang nakalipas simula nang huli kong makita ang itsura ng orphanage. Sigurado akong marami ng nagbago roon simula ng umalis kami.
Marami rin akong kalokohan noong nandito pa ako at madalas na napapagalitan ng madre. Sobrang sakit ko raw sa ulo. Marahil hindi na tanda iyon ni Kiel dahil napakabata pa nito noon.
Ito na ata ang unang pagkakataon na nakadalaw ako sa Santa Elena pagkatapos ng ilang taon.
Pagkababa namin ng sasakyan ay bumungad sa amin ang nagmistulang pinaglumaan na bahay ampunan
