ชายหนุ่มส่ายใบหน้า เขาอมยิ้มปรบมือดังๆ จนไฟฟ้าในห้องโถงดับวูบ!! ทุกพื้นที่มีแต่ความมืดมิด มีเพียงแสงไฟสลัวๆ ของไฟฉุกเฉิน มุมห้อง ที่ส่องแสง พอให้มองเห็น แต่มันก็สลัวเกินไป ศินาราแสร้งทำเป็นหลับ แต่ความจริงเธอกำลังตัวเกร็ง ลุ้นว่าฟาเบียนจะผิดคำพูดหรือไม่ และเมื่อมีเสียงขยับตัว เธอก็จะเกร็งตัวเตรียมพร้อม ดวงตากลมโตใต้โปงผ้า พยายามเพ่งมองและพร้อมที่จะต่อสู้
แต่มันเป็นแค่ความรู้สึกหวาดระแวง...ชายหนุ่มนอนนิ่งบนโซฟาฝั่งตรงข้ามเธอ แม้จะคับแคบแต่เขาก็หลับเฉย เธอได้ยินเสียงกรนเบาๆ ฟังดูเซ็กซี่พิลึก นี่เป็นครั้งแรกของชีวิตสาว มีผู้ชายเพอร์เฟค...ใช่เธอไม่เถียงว่าฟาเบียนสมบูรณ์แบบ ไม่ว่าจะรูปหน้า หรือรูปร่าง ไม่แปลกหรอกที่จะมีสาวๆ วิ่งไล่จนเขาผยอง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าในบรรดาสาวๆ ที่วิ่งไล่เขาจะมีเธอรวมอยู่ด้วย
ศินารานอนฟังเสียงกรนฟี๊ๆ ของฟาเบียนเพลินๆ จนเผลอตัวหลับไปตอนไหนไม่รู้.
