ฟาเบียนนั่งไม่ติด...เขาจะแก้ตัวยังไงดี คนหน้าตูมนั่นถึงจะเข้าใจ!!
“หิวยังอะ...หิวแล้วนะ”
ชายหนุ่มพูดลอยๆ เขาเหลือบมอง ส่งสายตาเว้าวอนไปให้ เขาเห็นเธอเหลียวกลับมามองนิดๆ ก่อนจะสะบัดหน้าใส่ ยกมือขึ้นกอดอก แต่กลับหันหลังให้เสียอย่างนั้น
“งอนอะไรเหรอ? ไม่พอใจไรอะ?...งงนะ ตามไม่ทัน!!”
ชายหนุ่มพูดเปรยๆ ซ้ำอีกครั้ง
ปฏิกิริยาตอบกลับของเธอ คือผุดลุกขึ้นยืน ไม่พูดจาตอบโต้ แต่เธอเดินเข้าไปในครัว คงหิวเหมือนกันสิ!! ฟาเบียนอมยิ้ม เขาลุกขึ้นยืน เดินตามศินาราไปติดๆ เห็นเธอกำลังก้มๆ เงยๆ อยู่หน้าตู้เย็น เหมือนกำลังค้นหาของสด ที่พอจะทำอะไรกินได้ เขายกมือตบหน้าผากตัวเอง ลืมให้ลูกน้องไปซื้อของสดเอาไว้ อยู่คนเดียวจนชิน ฝากท้องกับร้านอาหาร ไม่เคยคิดจะทำอะไรทานเอง ทั้งที่ครัวสั่งทำอย่างแพง มีไว้แค่ประดับบารมีเฉยๆ
“ให้... ‘เค้า’ สั่งรูมเซอร์วิสไหม?”
