“ผมผิดเอง ผมปากพล่อย!! เธอดูดีจะตาย แต่ผมไม่อยากชมเองแหละ เดี๋ยวไอ้เอ็ดมันมองเห็น แล้วมันสนใจเธอขึ้นมาล่ะ...ผมขอโทษก็แล้วกัน ครั้งต่อไปจะไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก...”
เสียงอ่อนอ่อย กับแววตาสำนึกผิด ศินาราเหลือบมอง เธอไหวไหล่...แต่ยังไม่ใจอ่อนง่ายๆ หรอก
“ไม่ต้องมากลับคำค่ะ ศิรินรู้ตัวดี... ศิรินเทียบไม่ได้กับคนอื่นๆ หรอก ถ้าเอาตัวเองไปเปรียบกับแฟน!! คุณ...มันเหมือนฟ้ากับเหว”
สองครั้งแล้วนะที่ศินาราเอาตัวเองไปเปรียบกับแคทเทอรีน...เอมันยังไงหว่า? หรือว่า...
ชายหนุ่มฉีกยิ้ม เธอต้องคิดอะไรๆ กับเขาบ้างล่ะ ไม่อย่างนั้นจะแสดงออกมาแบบนี้หรือ มันเหมือนกับว่าเธอกำลัง ‘หึง’
“มันเหมือนกันที่ไหน แคทก็แคท เธอก็เธอ...”
“พอเถอะค่ะ ไม่อยากเสียอารมณ์ตอนทานอาหาร มันเรื่องของคุณไม่เกี่ยวอะไรกับศิรินเลย”
หญิงสาวตัดบท เขาแก้ตัวได้ห่วยมาก
