“ยัยปรีเป็นไงบ้าง” ชวิศปรี่เข้าไปหาหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง ปรียาดาไม่เคยเจ็บตัวถึงขั้นต้องนอนโรงพยาบาลครั้งนี้ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่
“ปรีโอเคขึ้นแล้วค่ะเจ๊” เธอรู้ว่าชวิศเป็นห่วงเธอแค่ไหนเพราะจะนั้นเธอจึงต้องรีบรักษาตัวให้กลับมาหายดีในเร็ววันเร็วคืน
“ค่อยโล่งอกหน่อย รู้ไหมว่าตอนที่เจ๊รู้เรื่องตกใจแค่ไหน คนงานเขาพูดกันใหญ่ว่าชรัณอุ้มยัยปรีแนบอกขึ้นรถไปเลย” ตอนที่รู้ ชวิศไม่เป็นอันทำอะไรสุดท้ายก็ตัดสินใจเลิกกองก่อนเวลา
“ตอนนั้นคุณปรีเขาสลบไปแล้วครับ ผมต้องอุ้มน่ะถูกต้องแล้วครับ หรือพี่จะให้คนงานคนอื่นอุ้ม”
“ทำแบบนั้นได้ที่ไหน พี่ฝากชรัณดูแลยัยปรีชรัณอุ้มน่ะถูกแล้ว ใครกันมันกล้าวางยาเธอเนี่ย มาถึงก็มีศัตรูแล้วหรอย่ะ” ชวิศส่งสายตาดุๆไปให้หญิงสาว
“ปรีไม่กล้ามีศัตรูหรอกค่ะเจ๊ ปรีมาที่นี่ตัวคนเดียวไม่มีพักพวกไม่กล้ามีเรื่องกับใครจริงๆ” เธอตอบกลับตามความเป็นจริง เธอรู้ว่ามีคนชอบก็ต้องมีคนเกลียด
