บทที่ 2 : ปะทะลูกเลี้ยง
1677 Words
"นี่คุณ!" เริ่มง้างหมัด
"ถ้านายจะต่อยฉัน ฉันฟ้องพ่อนายนะ"
"หึ! คิดว่าผมกลัวพ่อหรือไง" ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปาก แล้วเดินเข้ามาแนบชิดคนตัวเล็ก ก่อนจะคลายหมัดลงมาบีบแก้มนุ่มนิ่มจนหญิงสาวรู้สึกเจ็บกราม
"ถ้าคิดจะควบคุมลูกเลี้ยงอย่างผม คุณเตรียมตัวประสาทแดกได้เลย แล้วอย่าหาว่าผมไม่เตือนล่ะ" ฝ่ามือหนาคลายพวงแก้มนุ่ม ก่อนที่เจ้าตัวจะขับรถบิ๊กไบค์ออกไปจากบ้าน เธอได้แต่ยืนส่ายหัวเอือมระอากับความเอาแต่ใจ ไม่นานนัก พยัคฆ์ก็ขับรถกลับมาพร้อมเพื่อนผู้ชายสามคน และผู้หญิงอีกหนึ่งคน
"สวัสดีครับแม่~"
"สวัสดี..." ยกมือรับไหว้วัยรุ่นผู้ชายทั้งสามคน แต่ผู้หญิงที่พยัคฆ์หิ้วมาด้วยไม่ได้ไหว้เธอ แถมยังเดินผ่านหน้าขึ้นไปบนห้องนอน ไม่ถึงสามนาทีก็มีเสียงครางดังลั่นบ้าน คงไม่ต้องบอกว่าพวกเขาขึ้นไปทำอะไรกัน
"กินข้าวมากันมาหรือยัง?" เธอถามสามคนนั้น
"ยังเลยครับ ว่าแต่แม่ทำไมสวยจัง?" หนุ่มผมแดงเอ่ยถาม ดูจากแววตาทั้งสามคน ไม่มีใครลวนลามเธอทางสายตา กลับกัน ยังดูเคารพเธอยิ่งกว่าพยัคฆ์เสียอีก
"ใช่ สวยแถมหน้าเด็กมากเลย..."
"อื๊อ อ๊าห์ พยัคฆ์ขา อย่ารุนแรงนักสิ~"
"บ่อยไหม?"
"บ่อยจนพวกผมชิน"
"งั้นแม่ว่าเราไปนั่งกินข้าวข้างนอกกันดีกว่านะ ข้างในเสียบรรยากาศหมดแล้ว" เสียงหวานเอ่ยปากชวนสามหนุ่มให้ออกไปนั่งกินข้าวที่สวนหน้าบ้าน เลยมีโอกาสได้พูดคุยทำความรู้จักกัน หนุ่มผมแดง หน้าคม ชื่อ บอส หนุ่มผมน้ำตาล หน้าหวานที่สุดในกลุ่ม ชื่ออาท ส่วนคนสุดท้ายชื่อ ซีเกม หน้าตาขี้เล่น ผมเทา เจาะหู
"อร่อยไหม?"
"อร่อยมากเลยครับแม่ ผมอยากมีแม่เลี้ยงแบบนี้จัง~" ซีเกมพูดด้วยน้ำเสียงขี้อ้อน พร้อมกันยกจานขอข้าวเพิ่ม อีกสองคนก็ขอด้วย วัยรุ่นเป็นวัยที่กำลังกินกำลังนอน โดยเฉพาะผู้ชาย หุงข้าวสองหมอยังไม่พอเลย
"กินเยอะ ๆ นะ ถ้าเรียนเสร็จแล้วไม่มีที่ฝากท้อง ก็มาฝากเอาไว้ที่นี่ได้ แม่ยินดีทำกับข้าวให้ทุกคนกิน" ที่พูดแบบนี้เพราะจะได้ดึงพยัคฆ์ให้กลับมาบ้านด้วย ถ้ากลุ่มเพื่อนเขาติดเธอ ยังไงเขาก็ต้องตามเพื่อนกลับมา
"ถ้าผมมีแม่แบบนี้ ผมรักตาย"
"นั่นดิ แม่ของพวกผมนะ เข้าสังคมอย่างเดียว"
"ใช่ สังคมคนรวย ไม่สนใจอะไรนอกจากเงินเท่านั้น"
สามหนุ่มบ่นเป็นเสียงเดียวกัน ดูท่าแม่ของพวกเขาจะเป็นคุณหญิง คุณนาย ต่างจากเธอที่รับหน้าที่เป็นแม่บ้านธรรมดา มีใจแค่ทำกับข้าวให้กิน แต่ถ้าจะให้ของมีค่าคงไม่ไหว ลำพังก็ไม่มีเงินจ่ายค่ารักษาพ่ออยู่แล้ว
"พวกมึงแดกเข้าไปได้ยังไงวะ สกปรก"
ร่างสูงเดินออกมาไม่ทันไร ก็คว่ำจานข้าวเพื่อน
"เอ้า! ไอ้เหี้ยนี่แม่งคว่ำจานข้าวกูเฉยเลย"
"ก็มึงแดกของสกปรกอ่ะ กูเป็นห่วง"
"สกปรกบ้านป้ามึงดิ ของอร่อยทั้งนั้น" อาทแก้ตัวให้ ก่อนจะก้มเก็บจานข้าว แต่พยัคฆ์ก็ยังใช้เท้าแตะทิ้ง
"เดี๋ยวกูพาไปแดกของดี ๆ"
"ไม่เอาเว้ย กูแดกของแม่มึงจวนจะอิ่มแล้วเนี่ย"
"อย่ามาเรียกอีตัวว่าเป็นแม่กู"
"โอ้ย~ ไอ้คุณพยัคฆ์ครับ อีตัวที่มึงว่าคือคนที่มึงหิ้วขึ้นไปซั่มบนห้องนู่น ส่วนแม่ผึ้งคือผู้หญิงที่ดีที่สุดแล้ว" เธออมยิ้มให้กับความน่ารักของสามหนุ่ม อย่างน้อยพวกเพื่อนเขาก็ยังรู้ว่าอันไหนเพรช อันไหนก้อนเกลือ
"กูสั่งให้พวกมึงมาปั่นประสาท ไม่ได้ให้มาสรรเสริญเยินยอแบบนี้ แค่กับข้าวธรรมดา สามารถซื้อพวกมึงได้แล้วเหรอวะ?" เขากัดฝันกรอดถามเพื่อนทั้งสามคน
"ที่มึงทำอยู่ก็ปั่นแล้วป่ะ มีอย่างที่ไหนพาผู้หญิงมาซั่มในบ้าน ความเกรงอกเกรงใจไม่มีเลยเนอะแม่เนอะ~" เธอพยักหน้ารับคำพูดของซีเกม ถ้าเธอมีลูกเลี้ยงเป็นหนึ่งในสามคนนี้ น่าจะง่ายกว่าเป็นแม่เลี้ยงให้พยัคฆ์
"ถ้าพวกมึงจะมาเข้าข้างคนอื่น ก็หุบปากไป!"
แบบนี้เขาเรียกว่าแพ้แล้วพาลใช่ไหม ตัวเองไม่ชอบ เลยคิดว่าคนอื่นจะต้องไม่ชอบด้วยหรือไง เป็นผู้ชายที่เอาแต่ใจเสียจริง ไม่น่าล่ะ คุณลุงหมอถึงได้ปวดหัว
"แม่อย่าไปถือสามันเลยนะครับ มันปากหมาแต่ใจดี ยิ่งเป็นผู้หญิงสวย ๆ ด้วยแล้ว มันยิ่งไม่กล้าใจร้ายใส่" ซีเกมพูดหลังจากที่พยัคฆ์เดินกลับเข้าไปในบ้าน แต่เท่าที่ดูจากสถานการณ์ตอนนี้ ไม่ว่าเธอจะสวยสักแค่ไหน ก็คงไม่มีผลกับเขา อย่าลืมว่ามาเธอมาอยู่ที่นี่ในสถานะแม่เลี้ยง การเอาใจลูกเลี้ยงในเชิงชู้สาวมันไม่เหมาะสม ต้องสั่งสอนในแบบฉบับที่พ่อแม่สั่งสอนลูก
"แม่ไม่ถือสาหรอก" ใบหน้าสวยคลี่ยิ้มหวานละมุนให้สามหนุ่มหน้าหล่อ ก่อนจะเก็บจานที่พยัคฆ์แตะไปล้าง
"พยัคฆ์ขา อย่าเสียบมิดด้ามสิคะ เจนจุก~"
เจอเสียงพวกนี้อีกแล้ว แต่คร่าวนี้ไม่ได้เจอแค่เสียงเพียงอย่างเดียว พอเดินเข้ามาในโซนห้องครัว ก็เห็นสองคนนั้นจัดหนักกันอยู่ที่ซิงค์ล้างจาน เธอพยายามมองผ่านไม่สนใจ แล้ววางจานใบนั้นลงซิงค์ ยังไม่ล้าง
"อ๊าห์ โอ้ย อย่ากระแทกแรงสิคะ โอ้ย!"
หญิงสาวทำหูทวนลมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนจะเดินออกมาหน้าบ้าน เธอไม่รู้หรอกนะว่าเขาพอใจกับการกระทำของตัวเองหรือเปล่า แต่ขอบอกเอาไว้เลย ว่าเรื่องพวกนี้ทำอะไรเธอไม่ได้หรอก อยากทำตัวต่ำทรามก็ทำไป แล้วอย่ามานึกเสียใจทีหลังก็แล้วกัน
"โอ้ย! พอแล้ว เจนหายใจไม่ออก แค่ก แค่ก!"
เสียงโวยวายเริ่มดังออกมาจากตัวบ้าน ก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะวิ่งออกมาในสภาพหลุดลุ่ย แทบที่ลำคอยังมีรอยแดงเถือก เหมือนรอยบีบอย่างแรง ที่บอกว่าเขาไม่กล้าทำร้ายสาวสวย ท่าทางจะไม่ใช่เรื่องจริงแหะ
"เวลาที่มันอารมณ์ไม่ดีก็ชอบใช้กำลังครับ"
"อ้าว ไหนบอกว่าเขาไม่ทำร้ายผู้หญิงสวย ๆ ไง?"
"ที่ว่าสวยต้องสวยระดับแม่ครับ แต่ระดับนั้นไอ้พยัคฆ์มันไม่สนใจหรอก มีมาให้กินฟรีเรื่อย ๆ มันเลยไม่แคร์" คิ้วเรียงสวยขมวดติดกันเป็นปม พลางเทน้ำอัดลมให้บอสที่กำลังสูบบุหรี่อยู่ เธอเข้ากับวัยรุ่นได้ เพราะเธอเองก็ยังอยู่ในวัยนี้ ห่างกันแค่ปีสองปี คงเอาใจไม่ยากเท่าคนที่อยู่ในบ้านหรอก คนนั้นเขามีกำแพงอคติสูง
"แล้วนี่จะกลับกันกี่โมงเหรอ?"
"ไอ้พยัคฆ์มันบอกให้พวกผมค้างที่นี่ได้เลย"
"อ๋อ นอนห้องเดียวกันใช่ไหม?'
"ใช่ครับแม่ พรุ่งนี้มีเรียนตอนบ่าย ยังไงรบกวนแม่ช่วยปลุกพวกผมทีนะครับ" อาทพูดพร้อมกับดีดกีตาร์ไปด้วย เธอไม่รู้จะทำอะไรต่อเลยนั่งฟังเพลงไปพลาง ๆ รอจนกว่าสามหนุ่มจะไปนอน ค่อยตามเก็บของอีกที
วันต่อมา
ก๊อก ๆ
"ทุกคนตื่นได้แล้ว เที่ยงแล้วนะ~"
เสียงหวานเคาะประตูเรียกอยู่หน้าห้อง คนแรกที่เปิดประตูออกมาไม่ใช่ใครอื่น นอกเสียจากเจ้าของห้อง พยัคฆ์ใส่แค่บ็อกเซอร์สีดำตัวเดียว โชว์กล้ามหน้าท้องเรียงสวย กับเม็ดสีน้ำตาลอ่อนกลางอก เขาไม่ใช่คนผิวขาวมาก แต่เป็นผู้ชายสุขภาพดี
แถม...ขนเยอะ
ขนที่ว่าหมายถึงบนตรงหน้าท้อง ลามขึ้นมาจนถึงสะดือ
ถ้าจำไม่ผิด คนที่มีขนแบบนี้จะเซ็กซ์จัดมาก!
"มองอะไร?"
เสียงทุ้มเข้มถามคนตัวเล็กที่กำลังไล่สายตามองร่างสูงใหญ่ เมื่อวานสงสัยลืมวัดความสูง วันนี้ถึงได้เห็นแค่ช่วงล่าง ส่วนช่วงบนเลยหัวไปแล้ว (เขาสูง190+)
"เที่ยงแล้ว มีเรียนบ่ายไม่ใช่เหรอ?" เธอเลี่ยงที่จะตอบคำถามของเขา
"ยุ่งไรด้วย ไปให้พ้นเลยไป" พยัคฆ์จะปิดประตูใส่ แต่เธอเอามือไปดันไว้
"เพื่อนนายบอกให้ฉันมาปลุก"
"ไม่ต้องเสือก"
"ฉันเป็นแม่ของนาย ฉันสามารถเสือกได้"
"เหอะ! เป็นแค่แม่เลี้ยงอย่ามาก้าวก่ายให้มาก"
"แสดงว่านายยอมรับว่าฉันเป็นแม่เลี้ยงแล้ว"
"ไม่ มี ทาง"
"ทะเลาะอะไรกันแต่เช้า~"
บอสเดินงัวเงียออกมา สภาพที่เห็นไม่ต่างจากพยัคฆ์เลย หุ่นดี ทรงดีมาก!
"ดูมองเข้า ถ้าอยากกินเด็กนัก ก็เลิกกับพ่อสิ"
"ไม่ มี ทาง" เธอย้อนกลับคำพูดของเขา ทำเอาเจ้าตัวกัดฟันกรอดแล้วผลักตัวเพื่อนกลับเข้าไปในห้อง ไม่ให้เธอมองอีก
"แม่ทำข้าวต้มปลาเอาไว้ให้ อย่าลืมลงไปทานกันนะ~"
เสียงหวานบอกกับสามหนุ่มในห้อง ก่อนจะยักคิ้วให้ลูกชาย แล้วเดินกลับลงมาเตรียมอาหารชั้นล่าง ไม่นานพวกเขาก็ทยอยกันเดินลงมา บางคนใส่เสื้อผ้าเตรียมพร้อม บางคนก็ใส่แค่กางเกงนักศึกษาเท่านั้น
"เย็นนี้พวกผมขอมาฝากท้องที่นี่อีกนะครับ"
"ได้เลย อยากทานอะไรกันล่ะ แม่จะได้เตรียมของ"
"ไปแดกกันที่อื่น คืนนี้กูไม่นอนบ้าน" พยัคฆ์ขัด
"ต้องนอน ห้ามไปค้างที่อื่น" เธอออกคำสั่ง
"คุณมีสิทธิ์อะไรมาสั่งผม?"
- Writer
