ด้านเสี่ยบุญเส็งคนปากแข็ง ปากอย่างใจอย่าง ปากบอกไม่เป็นห่วง ไม่สนใจ แต่พอวางสายจากเจียมใจก็รีบขับรถมาโรงพยาบาลมาหาลูกสาวคนเล็กทันทีด้วยใจที่เป็นห่วง พอมาถึงก็เห็นลูกสาวนอนบนเตียงให้น้ำเกลืออยู่ก็เรียกมิ่งไปถามทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วลูกสาวเขาป่วยได้ยังไง
“ฉันสั่งพวกแกดูแลลูกฉันให้ดี แล้วทำไมยัยนุ๊กนิ๊กไม่สบายไอ้มิ่ง และดูแลกันยังไงลูกสาวฉันถึงได้ป่วย” เสียงเข้มห้าวถามเอาเรื่องทันทีเมื่อมองไปยังเตียงที่มีร่างน้อยนอนหลับให้น้ำเกลืออยู่บนเตียง
“คะ...คือ...” จะให้มันบอกได้ยังไงว่าป่วยเพราะอะไร และมันก็ต้องโกหกช่วยคุณหนูของมัน หากบอกไปตามความจริงว่าเพราะอะไร มีหวังมันได้โดนฆ่าตายคาโรงพยาบาลแน่นอน แล้วลูกเมียมันก็ไร้เสาหลักอย่างมันสิ
“อะไรไอ้มิ่ง มึงบอกกูมา มึงดูแลลูกกูยังไงให้เจ็บป่วยต้องให้น้ำเกลือแบบนี้”
“คือ...คุณหนูขาดสารอาหารครับ เลยเป็นลมหมดสติ” ไอ้มิ่งคิดหาคำโกหกที่สมเหตุสมผลที่สุดใ
