“ไปเที่ยวเมืองเบลลาโน่กันดีกว่า” มนัญชยาออกความเห็น หญิงสาวเริ่มนึกถึงเมืองเบลลาโน่ เมืองเบลลาโจ้ เมืองเทรเมซโซ่ เมืองพิโอน่า เมืองโคลิโค่ เมืองโคโม่ แล้วอีกหลายเมืองอย่างมีความสุข แต่เมืองที่เธออยากไปมากที่สุดก็คงเป็นเมืองโคลิโค่ เพราะเมืองนี้มีไอศกรีมเจ้าอร่อยของเธออยู่ด้วย และอีกเมืองที่เธออยากไปก็คงจะเป็นเมืองโคโม่ เมืองนี้มีชื่อเสียงด้านผ้าไหมเป็นอย่างมาก เธออยากไปซื้อผ้าไหมฝากมารดาด้วยนั่นเอง
“ก็ดีนะหวาน หรือแกว่าไงน้ำ”
“ฉันยังไงก็ได้ กลับจากเมืองเบลล่าโน่แล้วเราค่อยไปโรมก่อนกลับบ้านกันดีไหม”
“ได้ งั้นเดี๋ยวฉันไปเก็บเสื้อผ้าสักชุดสองชุด ไม่แน่อาจจะนอนที่เมืองเบลล่าโน่สักคืน”
“ก็ดีนะ ไปนอนที่นั่นสักคืน” มนัญชยายิ้มหวาน
“แต่มันจะเลยวันกลับนะน้ำ เราอยู่มิลานมานานเกินไปแล้วนะ อีกสองวันก็จะถึงวันกลับแล้ว ถ้าเราไปพักที่เมืองเบลล่าโน่หนึ่งคืนแล้วเราจะไปโรมได้ยังไง”
“ไม่ต้องห่วงเรื่อ
